یکشنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۶ - ۱۶:۵۸

نگاهی به پیش زمینه های اشتغال پایدار حکایت از آن دارد که وعده برخی نامزدهای ریاست جمهوری در زمینه اشتغالزایی هر چند امیدواری برای کاهش نرخ بیکاری ایجاد می کند اما اجرایی شدن آنها نیازمند زمان و راهبرد های تحقق پذیر است.

ادعای اشتغالزایی از شعار تا واقعیت

سلامت نیوز:  نگاهی به پیش زمینه های اشتغال پایدار حکایت از آن دارد که وعده برخی نامزدهای ریاست جمهوری در زمینه اشتغالزایی هر چند امیدواری برای کاهش نرخ بیکاری ایجاد می کند اما اجرایی شدن آنها نیازمند زمان و راهبرد های تحقق پذیر است.


به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا، ایجاد اشتغال و کاهش نرخ بیکاری در کشور یکی از مهمترین کلید واژه هایی بوده که در دو دهه اخیر بیشترین فراوانی را در بین شعارها و وعده های انتخاباتی کاندیدای ریاست جمهوری داشته است. هر چند که این وعده ها می تواند امید را در بین جوانان زنده کند، اما نباید فراموش کرد که ایجاد اشتغال به ویژه اشتغال پایدار نیازمند پیش زمینه هایی است که این روزها در سخنان 6 نامزد انتخابات ریاست جمهوری کمتر به آن پرداخته می شود.

1- ایجاد فضای مطمئن برای رونق کسب و کار در بخش های مختلفی مانند صنعت، کشاوری و خدمات نخستین اقدام جایگزین کردن عمل به جای شعار است.
برخی از این افراد با شعار ما «می توانیم» شغل ایجاد کنیم به نحوی سعی دارند که ایجاد شغل برای جوان به اقدامی یک شبه یا تصمیمی خلق الساعه تشبیه کنند، غافل از آنکه برای ایجاد شغلی پایدار که بتواند به راحتی فرد را نسبت به آینده خویش امیدوار کند، کار آسانی نیست بلکه نیاز به راهبردهایی دارد که در پس آن برنامه های مدون قرار گرفته است.

2- کاهش نرخ بیکاری با تکیه بر معیارهای جهانی یکی دیگر از راهکارهایی است که برخی نامزدها به پشتوانه آن سعی دارند تا در آینده آماری از کاهش نرخ بیکاری به وسیله آن ارایه دهند. این سنت غلط در حالی در دولت پیشین نیز ادامه داشت که معیار دو ساعت کار در هفته و درآمد حاصل از آن با توجه به اقتصاد هر کشوری متفاوت است.
ارائه آمار کاهش بیکاری با استناد به دو ساعت کار در هفته یک تاکتیک برای مثبت جلوه دادن کارنامه دولت ها در زمینه اشتغال محسوب می شود اما این قانون که منشا در خارج از ایران دارد برای شمار فراوان بیکاران شغل محسوب نمی شود بلکه یک حربه تبلیغاتی است.

3- ایجاد زمینه مناسب برای سرمایه گذاری داخلی و خارجی یکی از مهمترین پیش زمینه های کاهش بیکاری در جامعه است. در این زمینه نخستین کار ممکن اصلاح قانون کار و ایجاد امنیت روانی برای سرمایه گذاران است.در این خصوص باید نگاه سیاسی و فرهنگی کشور نسبت به سرمایه گذاری بخش خصوصی در جامعه اصلاح شود زیرا تا زمانی که سرمایه گذاران از آینده سرمایه مالی خود اطمینان نداشته باشند به یقین نمی توان انتظار داشت رونق سرمایه گذاری در کشور شکل گیرد.
در صورتی مانند که این نگاه ها اصلاح نشود رکود و تعطیلی صنایع در کشور ادامه پیدا خواهد کرد و سرمایه داران بخش خصوصی جامعه هدف سرمایه گذاری خود را از ایران به کشورهای همسایه مانند ترکیه و امارات انتقال می دهند.

4- یکی دیگر از اقدامات مهمی که برای رونق اشتغال در ایران باید شکل گیرد اصلاح قوانین بانکی و میزان کمک بانک به بخش خصوصی است. میزان سود بالای تسهیلات بانک به صنایع تولیدی و مادر در کنار قوانین دست و پا گیر پرداخت این تسهیلات، موجب شده تا صنایع بزرگ و کوچک کشور به راحتی در معرض ورشکستگی قرار گرفته و از پرداخت حقوق کارکنان خود عاجز باشند.

5- هم پیوندی علم و صنعت یکی از مهمترین برنامه هایی است که باید در زمینه کاهش نرخ بیکاری در کشور اجرایی شود. تعامل مثبت علم و صنعت هرچند که برنامه ایی کوتاه مدت نیست اما با اصلاح ساختار آموزشی و ورود هدفمند دانشجویان به دانشگاه ها صورت می تواند تحقق پیدا کند.
در این زمینه لازم است دانشگاه در زمینه ارائه واحد های درسی خود و خلاصه کردن مدرک گرایی به حضور در کلاس درس پایان دهد و درصد فراوانی از واحدهای درسی را به محیط های کاری در بخش های سه گانه صنعت، خدمات و کشاورزی انتقال داده تا دانشجویان پس از فارغ التحصیلان بدون دغدغه وارد بازار کار شوند.
در تعامل صنعت و دانشگاه همچنین لازم است صنایع مادر در بخش های مختلف بنا به نیاز خود هر ساله با میزان پذیرش دانشجویان هماهنگ باشند.
با توجه به آنچه گفته شد افزایش یا کاهش نرخ بیکاری تحت تاثیر متغیر های فراوانی قرار دارد و نمی توان آن را به صورت تک متغیره و یا جابجایی یک تفکر در قوه مجریه بررسی کرد. برای کاهش نرخ بیکاری باید کاندیدای انتخاباتی بدون سیاه نمایی یا متهم کردن دیگران به سنگ اندازی در راه اشتغال راهکارهایی مدون و راهبردهای قابل اجرا ارائه دهند تا بتوان در هشت سال ریاست خود بر قوه مجریه این برنامه ها را پیاده کنند.اما اگر رویکرد نامزدهای انتخاباتی در زمینه اشتغال تنها شعار یا وعده بر پایه یک سری پیش فرض های ذهنی خود باشد نمی توان امیدوار بود که در آینده شاهد ایجاد تحول در زمینه اشتغال کشور باشیم.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha