سلامت نیوز:ریگان گرچه بر سر راه ترانزیت بم- چابهار قرار دارد ولی طوفان‌های ریگ‌ها نه از قدمت و فرهنگ بم اثری برای آنها بر جای گذاشته و نه از رونق کسب و کار چابهار بازاری.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از  زیست بوم، ریگان یکی از شهرستان‌های استان کرمان در جنوب شرق ایران است که در فاصله حدودا 270کیلومتری جنوب شرقی کرمان واقع شده است. بر اساس آمار موجود این شهرستان با ۹ هزار متر مربع وسعت و ۳۶۰ پارچه آبادی دارای ۹۰ هزار نفر جمعیت است که مرکز آن تا مرکز استان کرمان ۲۸۵ کیلومتر فاصله دارد. از بم که به سمت شرق حرکت کنید به جاده‌ای می‌رسید که در دو طرف تا چشم کار می‌کند خاک و شن دیده می‌شود و درختانی جسته و گریخته از کهور یا کمتر گز. این جاده مسیر راه ترانزیت چابهار است که اگر خوش شانس باشید وگرفتار طوفان شن نشوید می‌توانید به ریگان برسید. ریگان شهری سراپا خاک آلود است از تابلو‌ها تا ماشین‌ها و مغازه‌ها و خانه‌ها. انگار مردم این دیار با این میهمان ناخوانده هم نشین و دوست شده‌اند. طوری درباره آن صحبت می‌کنند که انگار نه انگار با سلامتی آنها در ارتباط و دشمن جان است.

این ریگ‌ها در منطقه بزرگترین و بلندترین تپه‌های شنی کشور را بوجود آورده که در حال ثبت جهانی است. تپه‌هایی به ارتفاع 75 متر و عرض 5کیلومتر و یا بیشتر که هر ساله مسابقات موتور سواری و سافاری در این مکان برگزار می‌شود. علاوه بر این‌ها شن‌های این منطقه خاصیت درمانی نیز دارد و مردم برای درمان دردهای خود ساعاتی را در زیر این شنها به استراحت می‌پردازند. ریگان طبق روایت کتب تاریخی از جمله مجم البدان شهری باستانی و پر رونق در مسیر جاده ابریشم بوده که تا قرن 8 هجری بزرگترین مرکز تجاری جنوب شرق کشور محسوب می‌شده است. تاریخ این شهر همزاد با شهر بم است که این دو شهر را مکمل یکدیگر کرده‌است.

این شهر دارای جنگل‌های انبوه بوده که میرزا فرمانفرما حاکم کرمان در سفر نامه کرمان بلوچستان منزل دهم ریگان را جنگلی با صفا و با قاعده‌ای مثل کلاردشت و حتی بهتر از آن توصیف می‌کند که به دلیل خشکسالی و آب و هوای گرم و نیمه خشک جنگل انبوه دچار آسیب جدی شده ولی درختان منحصر بفرد کهور ایرانی مقاومت کرده‌اند و تنها این گونه باقی مانده که تمام تلاش خود را می‌کند تا با طوفان‌های سهمگین منطقه مقابله کند تا امیدی باشد در دل این خاک خشک. منطقه ریگان 480 هزار هکتار بیابان دارد که 320 هزارهکتار آن کانون بحران به جهت تشکیل ریز گرد و160 هزار هکتار تحت فرسایش بادی قرار دارد. فرسایشی که در اکثر ایام سال خانه‌ها، باغات، نخلستان‌ها وجاده‌‌های شهرستان را تهدید و در معرض نابودی قرار می‌دهد. این منطقه به لحاظ در آمدی دارای مردمی با در آمد کم است که مردم از بیشتر امکانات رفاهی مخصوصا در بخش های روستایی و عشایری محروم هستند. ریگان با ۹۶ هزار پارچه آبادی یکی از کانون‌های بحران فرسایش بادی در شرق ایران است. کندی عبور و مرور در جاده ترانزیت ریگان - چابهار و راه‌های روستایی از پدیده‌های بروز ریزگردها در شهرستان ریگان است. خشکسالی‌های اخیر در این شهرستان موجب از بین رفتن پوشش گیاهی و بروز پدیده ریزگردها در این شهرستان شده است

در سال‌های اخیر به همت خیرین مدارس و برخی امکانات فراهم شده و ای کاش با توجه به جاذبه تپه‌های شنی برنامه و سرمایه‌ای جهت جذب اکوتوریستم در این مکان ایجاد می‌شد تا هم رونقی باشد برای مردم منطقه و هم استفاده‌ای باشد از جاذبه ایجاد شده. فقر و محیط زیست رابطه تنگاتنگی با هم دارند که اگر مردم این منطقه وروستاهای آن به لحاظ مالی تامین‌تر بودند و عشایر از جهت تامین سوخت نگرانی نداشتند آن هنگام دغدغه‌هایشان می‌توانست قطع درختان، کمبود آب، خشکسالی باشد و به راحتی تبر بر تنه هیچ درختی نمی‌زدند که گویی تبر بر زندگی و زیست خود می‌زنند.

به طور کلی عوامل انسانی و طبیعی از جمله نبود مدیریت منابع آبی، محرومیت و نبود امکانات لازم، قطع بی‌رویه درختان کهور جهت تامین سوخت، بی‌توجهی به لزوم وجود درختان در منطقه، گرمای هوا باعث شده تاچند سالی با پدیده ریز گرد در این منطقه مواجه باشیم و اگر به این روال پیش رود مردمی که در آمدشان از کشاورزی و نخلستان‌های خرما است مجبورند برای تامین معاش خود به شهرهای اطراف مهاجرت کنند. ریگان گرچه بر سر راه ترانزیت بم- چابهار قرار دارد ولی این طوفان‌های ریگ‌ نه از قدمت و فرهنگ بم اثری برای آنها بر جای گذاشته و نه از رونق کسب و کار چابهار بازاری. به امید روزی که ریگ ها از ریگان محو شود و بردباری درختان کهور ثمر دهد.