بخشی از توانایی انسانها برای همکاری کردن با دیگران را عوامل ژنتیکی تعیین میکند.
در این تحقیقات مشخص شد که دوقلوهای کاملا مشابه بهتر از دوقلوهای غیر مشابه نسبت به شرکت در فعالیتهای اجتماعی علاقهمندیهای مشابه دارند که این نشان میدهد عوامل ژنتیکی در این میان دخیل هستند.
استفاده از دوقلوها معمولا بهترین روش برای تست کردن این موضوع است که آیا عوامل ژنتیکی در ابتلا به یک بیماری یا رفتار خاص دخیل هستند یا خیر. دوقلوهای کاملا مشابه ژنهای یکسان بیشتری نسبت به دیگران دارند و به همین دلیل شباهتهای رفتاری آنها را میتوان به وجود عوامل ژنتیکی خاص مرتبط دانست.
در این آزمایشات از این دوقلوها پرسیده شد که تا چه میزان علاقه مند به تشکیل دادن یک گروه جدید هستند و میتوانند با افرادی با سلیقهها و رفتارهای گوناگون تعامل داشته باشند.
دوقلوهای کاملا مشابه با احتمال بیشتری نسبت به دیگران پاسخهای یکسانی به سوالات دادند که این نشان میداد تا حدی این موضوع به عوامل ژنتیکی مرتبط است و میتواند روی نظرات افراد تاثیرگذار باشد.
پروفسور تیموتی بیت که این تحقیقات را انجام داده است در این باره گفت: این مطالعات نشان داد علاوه بر فاکتورهای فرهنگی، عقاید و سنتها، عوامل ژنتیکی نیز نقش قابل توجهی در توانایی انسانها برای همکاریهای گروهی دارد.
پروفسور کاری کوپر روانشناس سازمانی دانشگاه لانکاستر در این باره گفت: با این که ژنها میتوانند روی تواناییهای یک فرد برای شرکت در فعالیتهای گروهی تاثیرگذار باشد، عوامل دیگر در این بین تاثیر بیشتری دارند. تربیت خانوادگی و محیط زندگی فرد از عواملی هستند که میتواند در این مورد موثر باشد. شاید به همین دلیل باشد که برخی از افراد بهتر با خواهر و برادرها، دوستان یا همکاران خود کنار میآیند.
نظر شما