به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنابا اشاره به نقش همسران در دوره درمان بیماران سرطانی، اظهار داشت: مبتلایان به سرطان پستان در روند درمان خود ممکن است با مشکلات فیزیکی، روانی و عاطفی روبرو شوند که به درمان و تسکین نیاز دارند، که در این میان همسر بیمار به عنوان نزدیک ترین فرد به وی می تواند با آگاهی از روند درمان و عوارضی که در طول درمان برای بیمار ایجاد می شود نقش بسزایی در تسریع این روند داشته باشد.

وی با بیان اینکه ابتلا به بیماری مانند تمام شرایط سخت دیگر در زندگی می تواند همسران را بیشتر به هم نزدیک کند، بیان داشت: همسر فرد مبتلا باید با بیمار همراهی کند تا وی بتواند تبعات روحی و جسمی ناشی از بیماری را مانند اضطراب و استرس، خستگی مفرط ، ریزش مو و مسائلی که باعث تغییرات در ظاهر فرد می شود را بپذیرد و به راحتی با آن کنار بیاید.

عضو هیات علمی جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران ادامه داد: در این شرایط بیمار و همسرش باید یاد بگیرند چگونه با یکدیگر صحبت کنند. بسیاری از اوقات گوش کردن تنها، بدون این که قضاوت یا نصیحتی صورت گیرد، کافی است.

وی افزود: در بسیاری از موارد همسر فرد بیمار ممکن است نتواند همدردی و احساس خود را بیان کند، از طرفی یک خانم مبتلا به سرطان پستان، طبیعتاٌ بیش از هر موقع دیگری به حمایت عاطفی همسرش نیاز دارد، در این مواقع گاهی توجه بیش از حد باعث افزایش نگرانی بیمار می شود و با ترحم اشتباه گرفته می شود. زنان در این زمان احساس می کنند که همسرشان از این نظر که آینده بیماری مشخص نیست دلسوزی می کنند، یا این که فکر می کنند آن ها از نظر شوهرشان چیزی کمتر از قبل دارند و از طرفی کم توجهی حتی اگر به قصد کاهش حساسیت بیمار نسبت به بیماری انجام شود، قطعاٌ نتیجه خوبی نخواهد داشت.

عضو هیات علمی جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران گفت: هر چه ارتباط بیمار با همسرش قبل از ابتلا بهتر باشد در طول بیماری نیز نقش همسر موثرتر خواهد بود و می تواند با کسب اطلاعات کافی در خصوص عوارض و مشکلاتی که براثر مصرف داروها و تغیرات ظاهری ایجاد می شود از جمله یائسگی زود رس و اختلال در روابط زناشویی و تغییرات ظاهری مثل ریزش مو به همسر خود در جهت حفظ روحیه اش کمک کند.