به گارش سلامت نیوزدکتر ناصر کلانتری متخصص اطفال در گفت وگو با ایسنا واحد علوم پزشکی ایران گفت: دومین سال کودکی اغلب همزمان با برنامه ریزی والدین برای قوانین و مقرراتی است که کودکان موظف به اجرای آن هستند. کودک نیز سعی در تسلط بر زندگی و حرکات دارد بنابراین ممکن است در پایان برخوردهای اجتناب ناپذیری که گاه میان کودک و والدین روی می‌دهد، اعتراضات کودک به فریاد یا اوقات تلخی تبدیل شود که نتیجه آن عجز بیش از حد کودک است.

وی تصریح کرد: کودکانی که به طور مکرر اوقات تلخی می‌کنند، معمولا بچه‌های سرزنده و احتمالا بسیار باهوش هستند چرا که می‌دانند چه می‌خواهند. البته اغلب خواسته آنها بیش از اندازه است و زمانی که کسی یا چیزی مانع آنها شود، این رفتار را از خود بروز می‌دهند.

دکتر کلانتری افزود: والدین اغلب احساس می‌کنند در این رفتار کودک مقصرند در حالی که واقعیت چیز دیگری است، شدت شور و هیجان کودک نسبت به هر یک از تصمیماتش در این طغیان‌ها منعکس می‌شود که معمولا برخورد محکم و بدون درگیری بیش از هر عملی کمک کننده خواهد بود.

وی ادامه داد: گرچه ممکن است نادیده گرفتن اوقات تلخی شدید کودک بی‌رحمانه به نظر برسد اما به الدین توصیه می‌شود، به این رفتار اعتنا نکنند تا خود به خود و به مرور حل شود.

وی با بیان اینکه رفتارهایی که در کودکان طی اوقات تلخی بروز می‌کند متغیر است، یادآور شد: زمانی که کودک وارد دوران سه یا چهار سالگی می‌شود، شدت سرکشی‌های احساسی و همچنین ناامیدی‌های شدید در وی کاهش می‌یابد و بیان واضح، تفکر و تصویر را می‌آموزد.