تنها نگرانی موجود درباره این لامپها آن است كه طبق تحقیقات اخیر آژانس ملی ایمنی و بهداشت مواد غذایی و محیط كار، لامپهای LED میتوانند سبب بروز ناراحتیهای چشمی شوند و سلامت افراد، بهویژه كارمندان شاغل در محیط را به طور خاص تحت تاثیر قرار دهند.
پیش از این لامپهای LED تنها در تابلوهای شهری، چراغهای راهنمایی و برخی دستگاههای الكتریكی مانند برخی چراغهای مطالعه یا تلویزیونها استفاده میشد اما امروزه جایگاه آنها وسیعتر شده و از آنها برای روشنایی منازل، برخی محصولات نوردرمانی و حتی برخی وسایل بازی كودكان استفاده میشود. تنها نگرانی موجود درباره این لامپها آن است كه طبق تحقیقات اخیر آژانس ملی ایمنی و بهداشت مواد غذایی و محیط كار، لامپهای LED میتوانند سبب بروز ناراحتیهای چشمی شوند و سلامت افراد، بهویژه كارمندان شاغل در محیط را به طور خاص تحت تاثیر قرار دهند.
اولین لامپ LED در سال 1962 تولید شد که شدت نورش فوقالعاده پایین بود. در سال 1990 دیودهای آبی و بعد دیودهای سفید وارد بازار شدند و لامپهای چندواتی را به چند 10 واتی تبدیل كردند. این لامپها مزایای بیشماری داشتند؛ از جمله اینكه مصرف انرژی آنها در مقایسه با لامپهای معمولی، پایینتر بود. از سوی دیگر، دوام و عمر بالایی داشتند و برخلاف لامپهای كممصرف كه 8 هزار ساعت عمر میكردند، LEDها 50 هزار ساعت دوام داشتند. اما برخلاف لامپهای معمولی، شدت نور آنها هزاربرابر بیشتر بود و چشم را میزد. نور این چراغها كه عمدتا آبی است، برای 3 گروه میتواند مضر باشد؛ كودكان، افرادی كه چشمانشان به نور حساس است (مبتلایان به نوعی از بیماریهای چشمی یا پوستی) و افرادی كه به دلیل شغلشان مدام با نورهای LED مواجهاند.
منبع:سلامتیران
نظر شما