یك معاون رئیس جمهور ،‌ دو وزیر و سه استاندار در تاریخ 27 مهر 87 ، گرد هم آمدند و برای نجات دریاچه ارومیه از خشك شدن ،‌تفاهم نامه بلند بالایی امضا كردند


به گزارش سلامت نیوز به نقل از پایگاه خبری عصر ایران همان طور كه در متن تفاهم نامه ملاحظه می كنید ،‌ امضا كنندگان این تفاهم نامه به اهمیت دریاچه ارومیه و وضعیت اسفناك آن وقوف كامل داشته اند و از این رو تفاهم نامه ای برای نجات آن امضا كرده اند.
امضاكنندگان هم اعضای چند سازمان مردم نهاد (NGO) بی اختیار نبوده اند بلكه معاون رئیس جمهور ،‌وزیر نیرو و وزیر كشاورزی به همراه استانداران وقت آذربایجان غربی ،‌آذربایجان شرقی و كردستان بوده اند. یعنی مقامات ارشد كشوری ومنطقه ای تصمیم گرفته بودند كاری برای دریاچه درمعرض مرگ ارومیه كنند.

دریاچه ارومیه سال 1375


دریاچه ارومیه سال 1389




اما از آنجا كه مرسوم است در ایران ،‌تصمیمات و مصوبات ، روی كاغذ بمانند و كمتر به منصه ظهور برسند ،‌ از این تفاهم نامه هم بخاری برای دریاچه بلند نشد و نتیجتاً‌ دریاچه ارومیه به حال و روزی افتاد كه كارشناسان می گویند :‌با ادامه این وضعیت ،‌ بزرگترین دریاچه كشور ،‌تا سه سال آینده كاملاً ‌از بین خواهد رفت.
راستی اگر این مسوولان محترم تفاهم نامه فوق را امضاء نمی كردند ،‌چه اتفاقی بدتر از اینی كه رخ داده ،‌ به وقوع می پیوست؟ و اساساً‌ حضرات برای چه دور هم جمع شده بودند؟ آیا بود و نبودشان و امضا و عدم امضایشان توفیری هم می كند؟











حالا بار دیگر خبر آمده كه مسوولان بسیار مدیر و مدبر ،‌ 12 طرح برای نجات دریاچه ارومیه تصویب كرده اند تا قند در دل مردم آب شود كه خدا را شكر ، این پارك ملی نمی میرد! ‌اما اگر قرار بود با این نشست و برخاست ها و مصوبات بدون پشتوانه اجرایی مشكلی حل شود ،‌دریاچه دوست داشتنی ایران ،‌هرگز به این مصیبت دچار نمی شد.

 مسوولان! می خواهید واقعاً‌ كاری كنید (از جمله انتقال آب به دریاچه) ،‌ بسم الله ؛ این گوی و این میدان!
ولی اگر مردش نیستید ،‌ این قدر از مصوبه و تصمیم و تفاهم نامه و اجلاس و همایش و جلسه و نشست حرف نزنید و بگذارید این دریاچه لا اقل بی منت شما بمیرد.

یادش بخیر !‌ ما ایرانی ها چه دریاچه زیبا و بانمكی داشتیم تا همین چند وقت پیش ! آیا بار دیگر آن شكوه و زیبایی از دست رفته باز خواهد گشت؟





برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha