جمعیت امام علی (ع) نیازی به معرفی ندارد. 17 سال پیش بود که تعدادی از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تهران به فکر تشکیل این خیریه افتادند.

تجاوز به کودکان کار در کارگاه‌های تفکیک زباله

سلامت نیوز:جمعیت خیریه امام علی (ع) هرساله‌ در ماه مبارک رمضان برنامه‌ای به نام «کوچه گردان عاشق» را اجرا می‌کند که در این برنامه به مردم کم‌درآمد حاشیه‌‌ شهرها و محله‌های فقیرنشین، بسته‌های گوناگون غذایی اهدا می‌شود.

به گزارش سلامت نیوز، روزنامه جهان صنعت نوشت: جمعیت امام علی (ع) نیازی به معرفی ندارد. 17 سال پیش بود که تعدادی از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تهران به فکر تشکیل این خیریه افتادند و در این مدت توانسته‌اند با راه‌اندازی مراکز آموزشی برای خانواده‌های حاشیه‌نشین در سراسر کشور به مفیدترین انجمن خیریه خصوصی در زمینه فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی تبدیل شوند. حال همین طرح کوچه‌گردان عاشق نیز در 27 استان کشور در ماه مبارک رمضان در حال پیگیری است، اما سوالی که مطرح می‌شود این است که تقسیم بسته‌های غذایی میان فقرا تا چه‌اندازه می‌تواند به حل معضل فقر در محله‌های حاشیه‌ای شهرها کمک کند و ثمره این طرح در این مدت 17 سال چه بوده؟


زهرا رحیمی، مدیرعامل جمعیت خیریه امام علی (ع) در پاسخ به این سوال می‌گوید: «البته ما به عنوان یک انجمن خیریه خصوصی و با توان مالی محدود، فقط می‌توانیم تسکینی موقت برای دردهای برخی خانواده‌ها باشیم. هدف اصلی ما از راه‌اندازی چنین برنامه‌هایی، نشان دادن فقر به مسوولان مملکت‌مان است. ما نماینده‌های سازمان‌های مختلف و خبرنگاران و رسانه‌های گوناگون را دعوت می‌کنیم تا با ما به این محله‌ها‌ بیایند و ببینند که میزان درخواست و التماس خانواده‌های تهیدست برای دریافت بسته‌های غذایی به چه میزان رسیده و اصلا چرا باید در یک حکومت اسلامی، این تعداد خانواده فقیر و محتاج داشته باشیم؟»
وی در ادامه به انتقاد از سیاست‌های اقتصادی دولت‌های مختلف در تمام سال‌های گذشته پرداخت و گفت: «تئوری‌های اقتصادی مملکت در چهار دهه گذشته آیا در راستای از بین بردن فقر بوده؟ آیا واقعا عزمی جدی برای سر و سامان دادن محله‌های فقیرنشین در سراسر کشور وجود دارد و با باندهای مختلف مواد مخدر در این محله‌ها مبارزه می‌شود؟ ما که خودمان را مسلمان و موظف به اجرای احکام الهی می‌دانیم، باید تا به حال فهمیده باشیم که همین فقر و فساد موجود در جامعه‌مان اصلی‌ترین ضربه را به اعتقادت دینی مردم می‌زند.

کدام نهاد باید از مادران سرپرست خانواده حمایت کند؟ ما در جمعیت‌مان، بسیاری از زنان و مادران را آموزش دادیم تا حرفه و هنری را بیاموزند و بتوانند از فروپاشی خانواده‌هایشان جلوگیری کنند، اما می‌بینیم که همسران معتادشان با زور و کتک تمام درآمد زنانشان را خرج تامین مواد مخدرشان می‌کنند و هیچ کاری هم از دست ما برنمی‌آید. بارها شده که شکایت کردیم و پس از تنها 48 ساعث بازداشت آن فرد، دوباره آزاد شده و روز از نو. پس آن زنی که در سنین پایین و با اجبار خانواده‌اش به عقد آن مرد معتاد درآمده، دیگر با چه امیدی باید به زندگی‌اش ادامه دهد؟ مشکل و درد که یکی دوتا نیست. همین قانون جلوگیری از ازدواج دختران در سنین پایین دیگر چه زمانی قرار است تصویب شود؟ با ادامه این روند، فقر و فساد همچنان در حال گسترش خواهد بود. تا 10 سال گذشته، کودکان کار فقط در چهارراه‌های محله‌های بالای شهر رویت می‌شدند، اما حالا می‌بینیم در محله‌های جنوبی و پایین شهر مشغول به کارند و همین یک مورد بیانگر وخیم‌تر شدن اوضاع است.»
از زهرا رحیمی سوال کردیم که دلیل بی‌توجهی حاکمیت به محله‌های فقیر‌نشین را چه چیزی می‌داند. وی پاسخ داد: «افراد بسیار زیادی را در این محله‌های مشاهده می‌کنیم که علنا به پخش مواد مخدر مشغولند. دو قلعه در اطراف شهرری وجود دارد که یکسری افراد قاچاقچی به صورت مسلحانه در آنجا رفت و آمد می‌کنند. در این محلات می‌بینیم که جوی فاضلاب از وسط کوچه‌ها رد می‌شود و همه جا پر از آشغال و کثافت است. بارها به آنجا رفتیم و تا حدی کوچه‌ها را تمیز کردیم و درخت کاشتیم، اما فردایش دیدیم درخت‌ها را قطع کردند و دوباره همان اوضاع است. اگر شما فهمیدید که چرا با این افراد مسلح و مافیای موجود برخورد نمی‌شود، به ما هم بگویید. در اطراف رودهن و محله باغ کمش کارخانه سیمانی وجود دارد که هوای محله را به شدت آلوده و سمی کرده. آیا هیچ مقام مسوولی از این وضعیت با خبر نیست؟ تنها کاری که کرده‌اند این است که هر روز به کودکان این محل یک پاکت شیر می‌دهند. آخر کدام کارشناسی تایید می‌کند که یک پاکت شیر در روز این کودکان را از ابتلا به بیماری‌های تنفسی در امان می‌دارد؟ بسیاری از کودکان آنجا را دیدیم که به بیماری‌های پوستی و ریوی دچار شده‌اند. مورد دردناک دیگری را برایتان بگویم. در یکی از شهرهای حاشیه‌ای کرمان با چشمان خودمان دیدیم فقرایی که در چادر زندگی می‌کردند، برگ درختان را در آب می‌ریزند و روی آتش می‌گذارند و می‌خورند! آنها حتی توانایی خرید نان و تخم‌مرغ را هم نداشتند. آنها ایرانی هستند، اما به دلیل نداشتن شناسنامه مشمول دریافت یارانه هم نمی‌شوند و این‌طور زندگی می‌کنند.‌


مدیرعامل جمعیت امام علی (ع) در پایان صحبت‌هایش به اصلی‌ترین دلیل گسترش فقر اشاره کرد و گفت: «ورود مواد مخدر صنعتی به این محلات، اوضاع را فاجعه‌بار کرده است. هزینه بالای مصرف این مواد برای فرد مصرف‌کننده باعث می‌شود معتادان، دار و ندارشان را به حراج بگذارند. تا قبل از سال 80 که مصرف این‌گونه مخدرها رواج نداشت، اوضاع خیلی بهتر از حالا بود. اصلا خیلی از خانواده‌ها به خاطر معتاد شدن سرپرستشان به این مخدرها، فقیر شده‌اند و تا قبل از آن زندگی نرمالی داشته‌اند. نمونه‌‌‌های بسیاری داشته‌ایم که پدر خانواده برای تامین هزینه اعتیادش، فرزندان خود را به کارگاه‌های تفکیک زباله در همین شهر تهران فرستاده است. کودک 10 ساله باید در میان موش و انواع حشرات خطرناک کار کند و دچار بیماری شود و به دام اعتیاد بیفتد. همین روند ادامه پیدا می‌کند و فقر گسترش می‌یابد. چه زمانی قرار است این کارگاه‌های غیرقانونی تفکیک زباله در تهران جمع‌آوری شود؟ کی قرار است جمع‌آوری زباله مثل تمام دنیا مکانیزه شود و نظارتی رویش وجود داشته باشد؟ کودکی دستش را در یکی از همین کارگاه‌ها از دست داد و وزارت بهداشت به این خانواده قول داد که هزینه 100 میلیونی دست مصنوعی برای کودک را تامین کند، اما هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده و وزیر بهداشت هم ظاهرا وعده‌اش را فراموش کرده است. آیا وجدان مقامات شهرداری تهران به درد نمی‌آید، وقتی که در همین کارگاه‌ها به کودکان تجاوز می‌شود؟ 


صحبت‌های تاسف‌آور و هولناک زهرا رحیمی، مدیرعامل جمعیت امام علی (ع) با «جهان صنعت» به پایان رسید و حالا باید منتظر ماند و دید که مسوولان و مقامات امر آیا باز هم در مقابل چنین فجایعی سکوت می‌کنند یا این بار همتی خواهند کرد! مسوولانی که در چند دهه اخیر، در برابر افکار عمومی سکوت کرده‌اند‌ یا به برخورد قهری رو آورده‌اند، باز هم به ادامه مدل مدیریتی‌شان ادامه خواهند داد؟ حداقل در این برهه زمانی و تهدیدهای امنیتی گروهک‌های تروریستی به نظر می‌رسد باید برخورد شدیدتری با قاچاقچی‌های مسلح صورت گیرد و راه ورود مواد مخدر به کشور نیز برای همیشه بسته شود. باید برای حفاظت از جان مادران و کودکان این محلات تدبیری اندیشیده شود. باید قانون جلوگیری از ازدواج دختران در سنین پایین هرچه زودتر تصویب شود. بایدهای زیادی وجود دارد، امید آنکه گوش شنوایی پیدا شود.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha