زمانی كه خانمی به علل و طرق مختلف به این باور میرسد كه مرد واجد شرایطی به او علاقه دارد اما به علل گوناگون فرصت مناسب یا جرئت لازم را نمییابد یا نمیتواند یا اعتماد به نفس و مهارت اجتماعی لازم را برای ابراز و اظهار علاقهمندی خود ندارد، این خانم میتواند با مساعدت و مشاورت و وساطت غیر مستقیم شخص ثالثی كه مورد وثوق هر دو است، مراتب آمادگی خود را به آن شخص مورد نظر برساند.
غلامعلی افروز در گفتوگو با فارس اظهار داشت: همه انسانها محبتپذیر و تكریمطلبند اما محبتپذیری و تكریمطلبی زنان بیشتر از مردان است و زنان بیشتر از مردها خریدار محبت، ارجنهادن و ابراز علاقه هستند لذا ویژگی فطری زنان تقاضاپذیری است تا تقدیم تقاضا.
وی افزود: با وجود اینكه اظهار آمادگی برای ازدواج توسط خانم به مردی كه واجد شرایط ازدواج است در حالی كه شخصیت او آمیزهای از ایمان، صداقت، پاكی، منطق، تعهد، مسئولیتپذیری و آرامشگری است، هیچ منع شرعی ندارد، اما اقدام مستقیم در این كار چندان با خصیصههای شخصیتی و عواطف و احساسات خاص او همخوانی ندارد.
افروز تصریح كرد: زمانی كه خانمی به علل و طرق مختلف به این باور میرسد كه مرد واجد شرایطی به او علاقه دارد اما به علل گوناگون فرصت مناسب یا جرئت لازم را نمییابد یا نمیتواند یا اعتماد به نفس و مهارت اجتماعی لازم را برای ابراز و اظهار علاقهمندی خود ندارد، این خانم میتواند با مساعدت و مشاورت و وساطت غیر مستقیم شخص ثالثی كه مورد وثوق هر دو است، مراتب آمادگی خود را به آن شخص مورد نظر برساند.
وی یادآور شد: البته اگر خانمی به یقین رسیده باشد كه شخص مورد نظر فردی متعهد، صدیق و مسئولیتپذیر است و قویاً در اندیشه ازدواج است، لیكن به لحاظ برخی ملاحظات خانوادگی، اجتماعی و فرهنگی یا مصادیق مادی و غیره جرئت یا مهارت لازم را برای طرح موضوع ندارد و شخص ثالثی نمیتواند در این ارتباط به او كمك كند، خانم میتواند با بررسیهای جامعتری درباره خصیصههای شخصیتی او در فرصتی كه مییابد با گشودن باب صحبت با وی، به طور غیر مستقیم نسبت به نظرش به ازدواج به طور اعم و ازدواج با شخص مورد نظرشان اطلاع بیشتری دریافت كند.
نظر شما