سلامت نیوز: اعتیاد یکی از آن خطرهایی است که همیشه بیخ گوش ماست و ممکن است افراد خانواده را درگیر کند. واكنش و مواجهه ما به‌عنوان اعضای خانواده با بیماری وابستگی یا همان اعتیاد معروف، تأثیر بسزایی در درمان این بیماری دارد. اینكه همیشه حواسمان به زندگیمان باشد و از آن مراقبت كنیم خوب و ضروری است و باید در كنارش بدانیم كه در چنین مواقعی چه باید بكنیم تا نتیجه بهتری بگیریم و همسرمان را كه درگیر بیماری وابستگی شده به سوی درمان و بازگشت به زندگی شیرین همیشگی سوق دهیم.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری، اگر اهل دقت باشید و حواستان به زندگی و همسرتان باشد خدای ناكرده ممكن است یك روز بیاید كه یك سری رفتارهای عجیب و غریب از همسرتان ببینید؛ رفتارهایی كه تا پیش از این در همسرتان وجود نداشت و به‌تازگی و كم‌كم بروز كرده‌اند. چنین نشانه‌هایی به‌خصوص اگر تكرار شوند و دلیل پزشكی خاصی هم نداشته باشند معمولا خبر ناگواری برای زندگی شما به‌حساب می‌آیند و احتمالا همسر شما دچار اعتیاد شده است. سرخ‌شدن طولانی مدت چشم‌ها، نگاه‌های مات طولانی، نامفهوم شدن سبك صحبت كردن، كم‌توجهی به نظافت شخصی، نشانه‌های متعدد تزریق روی بدن، بی‌قراری زیاد، احساس بوی ناخوشایند و عجیب از لباس‌ها، پیداكردن سوزن و سنجاق‌های سیاه شده، قاشق خمیده و دود گرفته و ورق آلومینیومی دود‌زده، لوله‌های خالی خودكار در مكان‌های خاص، طولانی شدن زمان حضور در حمام و دستشویی و خواب آلودگی و چرت زدن، برخی نشانه‌های جسمی و ظاهری ابتلا به اعتیاد هستند. گوشه‌گیری و بی‌تفاوتی نسبت به خانواده، كاهش اعتماد به نفس و خویشتنداری و رفتارهای تكانشی و لحظه‌ای عصبی، تغییرات شدید در عادت‌های غذاخوردن، مثل پرخوری یا بی‌اشتهایی شدید، ضعف در تصمیم‌گیری و بی‌مسئولیتی در رفتارها و نداشتن تمركز و فراموشی هم از نشانه‌های رفتاری ابتلا به اعتیاد هستند. البته باید دقت كنید كه صرف به‌وجود آمدن یكی از این نشانه‌ها به معنی اعتیاد همسرتان به مواد‌مخدر نیست و ممكن است در اثر یك بیماری جسمی یا ابتلا به افسردگی، برخی از این نشانه‌ها بروز كند. اما اگر بروز نشانه‌ها طولانی شد و چند نشانه در كنار هم دیده شدند باید بیشتر حواستان را جمع كنید و احتمال اعتیاد را بدهید.

    فرار یا قرار؟

2 باور اصلی اشتباه درباره اعتیاد وجود دارد؛ اول اینكه اكثر افراد، فرد معتاد را به جای اینكه بیماری ببینند كه نیاز به درمان و مراقبت دارد، مجرم درنظر می‌گیرند و باور دوم اینكه افراد تصور می‌كنند اعتیاد درمان و راه علاجی ندارد و با بازشدن پای آن به زندگی، روزگار آن خانواده حتما سیاه خواهد شد. واقعیت اما بر خلاف این باورهاست؛ اولا باور مجرم بودن فرد معتاد برای افرادی است كه امكان تأمین هزینه‌های مالی مصرف مواد را ندارند و به ناچار به راه‌های خلاف تأمین مالی روی می‌آورند ولی بسیاری از افراد بسیار شریف و محترم هستند كه هرچند متأسفانه به این بیماری مبتلا شده‌اند اما هیچ جرمی را مرتكب نمی‌شوند. نكته دیگر اینكه این روزها افراد زیادی هستند كه با روش‌های مختلف اعتیادشان را كنترل و حتی درمان كرده‌اند و به زندگی عادی بازگشته‌اند. پس این مهم است كه شما در این برهه حساس از زندگیتان ابتدا باورهای غلط را دور بریزید و منطقی تصمیم بگیرید و بعد هم تصمیم درست بگیرید. فرار كردن و جمع كردن چمدان و رفتن از خانه، یا بیرون انداختن و طرد همسر مبتلا به اعتیاد راه خوبی به‌نظر نمی‌رسد و بیشتر پاك‌كردن صورت مسئله و فرار است؛ فراری كه زندگی شما را متلاشی خواهد كرد و به راه بی‌بازگشتی خواهد كشاند و همسرتان را هم به ورطه نابودی خواهد برد. راه دیگری هم وجود دارد؛ اینكه بمانید. همراهی كنید، تدبیر كنید و زندگیتان را از سرازیری سقوط به اوج محبت و دوستی برگردانید. این مسیر، ناهموار و سنگلاخی است اما غیرقابل عبور نه. با یك تصمیم محكم، توكل به خدا و استقامت، امید برای پیروزی كم نیست؛ بسم‌الله.

    محبت و همراهی

كاملا قابل درك است كه شما نگرانید، سردرگمید، نگران آینده زندگی‌تان هستید و حتی گیج شده‌اید كه چه كاری باید انجام دهید. این را ولی مطمئن باشید كه بدترین كاری كه در این موقعیت می‌توانید بكنید این است كه همسرتان را مورد شماتت و سرزنش قرار دهید یا از او دور شوید و قهر و دلخوری در رابطه زناشویی‌تان به‌وجود بیاورید. نخستین قدمی كه باید بردارید این است كه مثل افرادی كه دچار بیماری شده‌اند و دارودرمانی می‌كنند شما درمان همسرتان را از روش محبت درمانی آغاز كنید؛ بیش از پیش به او محبت كنید. ابراز علاقه و توجه نشان دهید و رابطه‌تان را صمیمی و گرم نگه‌دارید. در گام بعدی در موقعیتی مناسب و هنگامی كه همسرتان حال و احوال خوبی دارد، با او صحبت كنید و بگویید كه از اعتیاد او اطلاع دارید و تأكید كنید كه در هر شرایطی در كنار او خواهید بود. دقت كنید اینجا جایی است كه شما قرار است همراهی و پشتیبانی خودتان را به او اثبات كنید و نباید حرفی از درمان و مسیر ترك اعتیاد بزنید. با اینكه كار سختی است اما در گام اول می‌توانید تحت شرایطی خاص (یعنی عدم‌اطلاع فرزندان و خانواده) از او بخواهید كه برای مصرف مواد از خانه خارج نشود و فقط در محیط خاصی از خانه، مثلا بالكن، یا حیاط خلوت یا... مصرف موادش را انجام دهد. البته این كار نباید در فضای اصلی خانه اتفاق بیفتد و بهتر است در یك جای حاشیه‌ای باشد. مزیت چنین رفتاری این است كه شما همسرتان را در كنار خود نگه می‌دارید و جلوی وابسته شدن او به دوستی‌های نامناسبی كه در وعده‌های مصرف مواد اتفاق می‌افتد را می‌گیرید و این كار به فرایند درمان او در آینده كمك خواهد كرد.

    ترغیب به درمان

ممكن است بعضی با خود بگویند نباید فرصت را از دست داد و پیش از آنكه بیماری اعتیاد در جان همسرم ریشه كند باید هر چه سریع‌تر مشغول فرایند درمان و ترك مواد شود. این اما چندان طرز فكر صحیحی نیست. همسر شما احتمالا مدت‌هاست كه گام‌های ابتدایی وابستگی به مصرف مواد را طی كرده و از زمان طلایی وابسته نشدن او به مواد گذشته است. این زمان معمولا خیلی پیش از بروز نشانه‌های قابل‌توجه برای خانواده اتفاق می‌افتد و كم پیش می‌آید كه خانواده در آن زمان طلایی متوجه اعتیاد فرد شود. نكته مهم اما در فرایند درمان اعتیاد این است كه فرد مبتلا، با انگیزه درونی و میل و رغبت و امیدواری وارد فرایند درمانی شود. پس مدتی به همسرتان زمان بدهید و او را از پشتیبانی و همراهی خود مطمئن كنید. بعد به او پیشنهاد كنید كه برای آسیب ندیدن زندگی خانوادگی‌تان بهتر است با یك مشاور مشورت كنید و به این بهانه او را نزد یك روانشناس خبره در زمینه اعتیاد ببرید و از او بخواهید انگیزه لازم برای درمان را در همسرتان ایجاد كند.باز هم می‌گویم تلاش برای درمان سریع و با عجله معمولا منتهی به شكست می‌شود. همه توانایی‌های همسرانه‌تان را برای ترغیب همسرتان به‌كار بگیرید اما عجله نداشته باشید و بگذارید همسرتان از لحاظ ذهنی برای پیوستن به فرایند درمان اقناع شود.

    چه درمانی را انتخاب كنید؟

اینكه شما و همسرتان چه روش درمانی‌ای را انتخاب كنید تا حدود زیادی بستگی به شخصیت روانشناختی همسرتان، نوع مواد مصرفی، مدت زمان و سابقه مصرف دارد. روش‌های درمانی مختلفی از قبیل درمان‌های نگهدارنده با متادون و بوپره‌نورفین یا روش‌های پشتیبانی و حمایت جمعی یا حضور در كمپ‌های ترك اعتیاد و یا حتی مراجعه به روانپزشك و استفاده از داروهای روانپزشكی و یا درمان‌های روانشناختی جمعی وجود دارد كه جزئیات آن در این متن نمی‌گنجد و بهتر است آن را از مشاور و روانشناس پیگیری كنید اما هر روش درمانی‌ای را كه انتخاب كردید، یك نكته را فراموش نكنید، اعتیاد یك بیماری مزمن طولانی مدت است كه طی زمانی طولانی ریشه‌های آن در فرد به‌وجود آمده و باعث ابتلای فرد به اعتیادشده و حالا درمان آن هم فرایندی مستمر، ادامه‌دار و طولانی خواهد بود. هر كدام از روش‌های درمان را كه در پیش بگیرید باید بدانید كه همانند فردی كه مبتلا به بیماری فشار خون یا دیابت می‌شود و باید تا پایان زندگی مراقبت‌های خاص خود را پیگیری كند، اعتیاد هم بیماری مزمنی است كه درمان و مراقبت از آن و پشتیبانی شما به‌عنوان همسر باید تا پایان زندگی فرد ادامه داشته باشد و در غیراین صورت محكوم به شكست است.