سلامت نیوز:با همكاری پژوهشگران پردیس علوم دانشگاه تهران و مركز تحقیقات فناوری بن‌یاخته، داربست‌های نانولیفی پلی‌(لاكتیك‌اسید) با پوشش نانوذرات هیدروكسی‌آپاتیت، به منظور استفاده در بازسازی بافت‌های استخوانی تولید شد.

به گزارش  فارس، داربست‌های نانولیفی پلی‌(لاكتیك‌اسید) با خواص فیزیكی، مكانیكی، شیمیایی، زیستی و ریزساختاری مناسب برای ترمیم آسیب‌دیدگی‌های بافت استخوان به همت آقای احسان سیدجعفری، دانشجوی دكتری بیوتكنولوژی پردیس علوم دانشگاه تهران و همكارانش تهیه شد.

احسان سید جعفری مجری این طرح گفت: در این مطالعه، داربست‌های نانولیفی پلی‌(لاكتیك‌اسید) به روش الكتروریسی ساخته شد. سپس این داربست‌ها با فرایند پلاسما، مورد اصلاح سطحی قرار گرفتند. البته سطح نانوالیاف با نانوذرات هیدروكسی‌آپاتیت پوشش داده شدند.

به گفته وی روش ساخت این داربست‌ها بسیار ساده و ارزان است، به‌طوریكه می‌توان به سادگی تولید این داربست‌‌ها را به مرحله صنعتی رساند. پوشش‌دادن نانوذرات هیدروكسی آپاتیت روی نانوالیاف باعث می‌شود كه این نانوذرات در تماس مستقیم با سلول‌ها و یا بافت‌های اطراف قرار بگیرند، بنابراین اثر زیست‌فعالی آنها برای ترمیم و بازسازی استخوان تقویت ‌می‌شود.

وی در مورد نتایج حاصل از بررسی‌ها گفت: بررسی‌های میكروسكوپ الكترونی نشان داد كه تمام داربست‌ها دارای ساختار نانولیفی با الیاف مسطح هستند كه اصلاحات سطحی هیچ تغییری در ساختار آنها ایجاد نكرده است. همچنین نانوذرات به‌صورت ایده‌آلی روی سطح نانوالیاف قرار گرفتند و تخلخل داربست را نیز تحت تأثیر قرار ندادند.

جعفری افزود: طیف مادون قرمز، وجود پوشش نانوذرات هیدروكسی‌آپاتیت را روی نانوالیاف به‌وسیله‌ی وجود پیك‌های مربوط به این مواد، تأیید كرد. سطوح نانوالیاف نیز بعد از اصلاح سطح، بسیار آب‌دوست شدند و زاویه‌ی تماس سطح به صفر رسید. آزمون‌های رشد و تكثیر سلولی هم زیست‌سازگاری نانوالیاف پوشیده شده با نانوذرات را در مقایسه با سطوح كنترل تأیید كرد.

وی گفت: بررسی‌های برون‌تنی تمایز استخوانی سلول‌های بنیادی نامحدود بدنی نیز، افزایش و تسریع تمایز این سلول‌ها به سمت سلول‌های استخوانی بر روی نانوالیاف پلی‌(لاكتیك‌اسید) پوشیده شده با نانوذرات را نشان داد. در نهایت، بررسی‌های برون‌تنی، 10 هفته پس از پیوند این نانوالیاف در زیر پوست موش نشان داد كه این داربست‌ها قابلیت القای تشكیل استخوان در بافت‌های غیر استخوانی و همچنین ایجاد تیغه‌های استخوانی را دارند.

پژوهشگر این طرح افزود: در مجموع نتایج این مطالعه حاكی از آن است كه این داربست جدید، توانایی بسیار بالایی برای پشتیبانی از رشد و تكثیر سلول‌های بنیادی نامحدود بدنی و تسریع تمایز استخوانی آنها در محیط برون‌تنی را دارا است. همچنین داربست‌های با پوشش نانوذرات، توانایی ایجاد استخوان در زیر پوست را بدون حضور فاكتورهای استخوان‌زا دارند.

جزئیات این پژوهش كه بخشی از رساله دكتری احسان سید جعفری است و با راهنمایی مسعود سلیمانی، مشاوره ناصر قائمی و همكاری ایمان شعبانی در گروه زیست‌فناوری پردیس علوم دانشگاه تهران و مركز تحقیقات فناوری بن‌یاخته انجام شده‌است، در مجله‌ Biomacromolecules (جلد 11، صفحات 3125 - 3118، سال 2010) منتشر شده‌است.