سلامت نیوز-*مهوان فلاح: در مورد تربیت پرستار بیمارستانی (غیر آکادمیک) مطالب مبهمی از طرف وزارت بهداشت بیان شده است.
مطلب مهمی که همه از آن غفلت کردیم  علی رغم مفید نبودن و معایب طرح تربیت پرستار بیمارستانی و جدای از قانونی بودن و یا قانونی نبودن و خلف وعده دوستان وزارتی و جدای از درستی یا نادرستی طرح و نارضایتی اکثریت جامعه پرستاری، توجه مسئولان و برنامه‌ریزان نظام سلامت را به این نکته جلب می کنم که : ما پرستاران  سازمانی داریم به نام سازمان نظام پرستاری، که یکی از وظایف ذاتی و وجودی آن حفظ حرمت و شان حرفه پرستاری است. 

حال آیا اگر وزارت بهداشت بنا به مقتضیات زمان و نیاز و هرچیز دیگر در حوزه وظایف ذاتی نظام پرستاری بخواهد تحدید و حدود جدیدی را تعریف کند بدون مشورت و جلب موافقت سازمان نظام پرستاری و شورای عالی پرستاری،آیا اقدامی قانونی میتواند باشد ؟

یا می تواند اقدامی انجام دهد که نارضایتی اکثریت پرستاران را بدنبال داشته باشد ؟ اگر این اتفاق افتاد جایگاه نظام پرستاری چگونه تعریف می شود؟

آیا وزارت بهداشت بدون مشورت با سازمان نظام پزشکی در حیطه پزشکی دخالت می کند؟
هرچند که وزارت بهداشت نام درمان و آموزش پزشکی را نیز  با خود به یدک می کشد ولی هرگونه اقدام در تعریف یک تخصص جدید را هم با نظام پزشکی و انجمن مربوطه مشورت میکند.

اگر بحث کمبود نیرو هست که بیشتر از پرستار کشور ما به پزشک و متخصص و فوق تخصص نیاز دارد خصوصا در مناطق محروم، پس چرا با یک طرح جهادی اقدام به تربیت پزشک عمومی و متخصص و فوق تخصص چند ماهه یا چند ساله نمی کند؟ در هر صورت تجربه تربیت جراح چشم حتی از افراد بی سواد با یک دوره چند هفته ای در دنیا وجود دارد مثلا در ویتنام.

 که در تاریخ چشم پزشکی ظرف چند ماه هزاران چشم پزشک تجربی آموزش داده شد که به جراحی چشم بیماران مبتلا به تراخم می پرداختند.

یا در هند که از نظر پزشکی و دارویی پیشرفته تر از ما هم هستند دندان پزشک و  چشم پزشک و اپتومتریست در کنار خیابان روی یک چهارپایه می نشیند و بیماران را با کمترین حق الزحمه ویزیت می کند.

چرا دور برویم :
در همین ایران عزیز خودمان سالها دندان پزشکان تجربی به ساخت و کشیدن و پر کردن دندان مردم مشغول بودند. که با اعمال نفوذ انجمن دندانپزشکی به تدریج از صحنه خارج شدند و یا تا همین چند سال پیش مجوز تاسیس داروخانه فقط چند سال سابقه کار در داروخانه لازم داشت. هم اکنون مالکیت و مجوز فعالیت تعداد زیادی از داروخانه ها ی  کشور را دارند که از قدیم اجازه فعالیت و کار را اخذ کرده اند.

بهتر است ابتدا و یا حداقل همزمان با تربیت پرستار بیمارستانی،  طرح های مشابهی در نظام پزشکی در جهت کمبود پزشک در مناطق محروم شروع شود.

یا آیا بهتر نیست وزارت بهداشت به جای اینکه هزینه گزاف و زمان طولانی صرف تربیت و آموزش علوم پایه و آناتومی فیزیولوژی، زیست شناسی، از نقطه صفر علوم پزشکی بکند مثل تعدادی از کشور های از لیسانس های سایر رشته ها ی علوم پایه با دو یا سه سال آموزش در عوض هفت سال آموزش، پزشک عمومی تحویل جامعه بدهد .

یا به گونه برنامه ریزی کند که در مناطق محروم از فرزندان بومی همان مناطق به تعداد لازم، پزشک عمومی و متخصص آموزش بدهد.

آیا نمی توان  با آموزش پرستارانی که سالها در اتاق عمل چشم کار می کنند چشم پزشک تربیت کرد. همچنین از آموزش پرستارانی که در بخش های ارتوپدی و جراحی و پوست و قلب و ای سی یو و سی سی یو و اورژانس و زنان و زایمان و...   پزشک مربوطه را تربیت کرد و این بحث کمبود پزشک و پرستار را همزمان حل کرد.

عزیزان اصلا مساله کمبود پرستار مساله اصلی نیست.آموزش پرستاری در نظام سلامت یک امر حاکمیتی  برای دولت هاست. ولی وزارت محترم بهداشت آن را در حد آموزش مقطعی تنزل داده است. دغدغه طراحان طرح تامین نیروی کار ارزان قیمت، و در دسترس و به تعداد فراوان برای بیمارستان های خصوصی زنجیره‌ای خود در سرتاسر کشور است.

کالای سلامت آن قدر در دنیای سیاست از اهمیت بالایی برخوردار است که شعار انتخاباتی رییس جمهور آمریکا در دو دوره پشت سر هم بوده است با آن همه ادعای قدرت و ثروت.

پرستاران با جمعیت عظیم تاثیر گذار ترین حرفه بر سلامت جامعه هستند. چه از نظر سواد و کارایی و تجربه وچه از نظر مدت زمان تماس با بیمار و خانواده وتاثیر گذاری ناشی از آن و جامعه و تاثیر گذاری اجتماعی...بهتر است

ما پرستاران تمام توان و نیروی خود را صرف انسجام جامعه پرستاری کنیم. تا بدین وسیله هم برای کشور و هم برای مردم مثمر ثمر تر باشیم.

 *کارشناس پرستاری-کارشناس ارشد مدیریت