به گزارش سلامت نیوز به نقل از فارس، گروهی از محققان بیمارستان ماساچوست و دانشكده‌ پزشكی هارواد توانسته‌اند با استفاده از تركیبی از نانوذرات پپتیدی كه سلول‌های سرطانی را هدف‌گیری می‌كند و اسید نوكلئیك امكان درمان هدفمند سرطان سینه را فراهم كنند. علاوه بر این، این تركیب جدید می‌تواند به‌آسانی در بدن با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی استاندارد (ام‌آر‌آی) ردیابی شود. مدیریت این تحقیق را زدراوكا مدارووا بر عهده دارد. او و همكارانش نتایج كار خود را در مجله تحقیقات سرطان منتشر كرده‌اند.

مدارووا و همكارانش نانوذراتی را ساخته‌اند كه می‌توانند با مولكول‌های خاص سرطان به نام(uMUC-1) كه روی سطح نود درصد تومورهای سرطان انسان یافت می‌شود، متصل شوند تا مولكول siRNA مصنوعی طراحی‌ شده را برای از بین بردن ژن خاصی به نام BIRCS منتقل كند. این ژن سبب توقف مرگ سلولی در اغلب تومورها شده، مقاومت آنها را در برابر دارو افزایش می‌دهد.

این محققان همچنین از یك رنگ فلورسنت برای نانوذره خود استفاده می‌كنند تا بتوانند نانوذره را با استفاده از اسپكتروسكوپی نزدیك به مادون قرمز ردیابی كنند. از آنجا كه این نانوذره خود دارای اكسید آهن سوپرپارامگنتیك است، به‌آسانی در اسكن‌های ام‌آر‌آی قابل رؤیت است.

زمانی كه این نانوذره به سلول‌های سرطانی در حال رشد سینه‌ در محیط كشت اضافه شد، این نانوذره بر روی پیام ژن BIRC5 تأثیر گذاشته، پیام آن را از بین می‌برد. هر دو تصویربرداری فلورسنت و ام آر‌آی نشان دادند كه این نانوذره به‌‌سرعت به‌وسیله‌ی سلول‌ها جذب شده‌است. آزمایش‌های متوالی نشان دادند كه این ساختار دارای تأثیر مثبتی بر سلول‌های سرطان لوزالمعده‌انسان و سلول‌های سرطان كولون دارند.

بر اساس این نتایج اولیه، محققان نانوذرات را به‌صورت وریدی به موش‌های مبتلا به سرطان سینه انسان تزریق كردند. این دارو دو بار به فاصله یك هفته به موش‌ها تزریق شد. تصویربرداری ام‌آر‌آی و فلورسنت نشان دادند كه نانوذرات در تومورها تجمع یافته‌اند و در مدت دو هفته زمان آزمایش سطح تجمع دارو در تومورها بالا نگه داشته شده بود. این در حالی بود كه داروی كمی در بافت‌های ماهیچه‌ای اطراف تومورها جذب شده بود.

زمانی كه خود تومورها ارزیابی شدند، محققان دریافتند كه مقدار siRNA، سبب افزایش پنج برابری مرگ سلول‌ها در مقایسه با زمانی است كه حیوانات در عوض با همان ساختار كه دارای مولكول بدون اثر با همان سطح انباشت شد. این نتیجه نشان می‌دهد كه اثر درمانی این ساختار به خصوصیات هدف‌گیری خود تومور وابسته نیست؛ بلكه نتیجه به مقدار siRNA درمانی وابسته است.