سلامت نیوز:پنجشنبهشب گذشته، تالار مهربانی میزبان مراسمی از جنس عشق، محبت و مهربانی بود. آن شب این تالار، میزبان مراسم ازدواج زوجهای بیماران اماس بود. خیرین و انجمن اماس برای بیماران، آن شب را برای همیشه در ذهنشان خاطرهانگیز و یهیادماندنی کردند.
به گزارش سلامت نیوز، وقایع اتفاقیه نوشت: گروه مشارکت انجمن اماس بیش از سه ماه است درگیر برگزاری مراسم ازدواج نمادین 10 زوج از بیماران اماس هستند که بعد از مدتها تلاش با کمک خیرین توانستند در 19 مرداد این عروسی را در تالار مهربانی باشگاه انقلاب برگزار کنند.
در گفتوگو با اعضای مشارکت انجمن، تمامی هزینهها برعهده خیرین و نیکوکاران بود. زوجها یا هردو مبتلا به اماس بودند یا یکی از آنها گرفتار این بیماری بودند که البته عقد رسمی آنها در چند ماه اخیر برگزار شده بود اما انجمن اماس ایران برای نخستینبار تصمیم گرفت مراسم عروسی را به شکلی نمادین برگزار کند تا بیماران اماس و خانوادههای آنها بدانند بیماری مانعی برای ازدواجشان محسوب نمیشود.
خیرینی که در این مراسم نقش مهمی داشتند، شامل کانون تبلیغات کلیک، شرکت حملونقل رجاء، گروه حجاب سلما، آرایشگاه مردانه رویش هنر، سالن آرایش بانوان صدف، تشریفات رؤیای طلایی، هیروفود، مزون پریزاد، قنادی سولدوش و اعضای حسینیه آلطه بودند که بههمراه سایر نیکوکاران، بانی این مراسم خیرخواهانه شده بودند.
دکتر مسعود نویدی، روانشناس سلامت در انجمن اماس درمورد ازدواج بیماران اماسی گفت: «پیش از ازدواج این عزیزان در انجمن اماس بهطور مرتب با آنها جلسات مشاوره داشتم در ارتباط با مسائل پیش از ازدواج، بحث آشنایی، بحث روابط متقابل، مهارتهای زوجین در ارتباط با یکدیگر و... . در این حوزه سعی کردیم مسائل را بهخوبی باز کنیم و خداراشکر بچهها نیز همکاری داشتند؛ البته برای ازدواج بیماران اماسی نیز ما گواهینامه ازدواج ارائه میدهیم که از منظر روانی و جسمانی، شرایط ازدواجکردن را دارند.
بههرحال، نمیتوان منکر این قضیه شد که ازدواج تأثیر مثبتی روی خلقیات میگذارد. توصیه من این است که حتما بعد از ازدواج، زوجها مشاوره داشته باشند.»
دکتر محمدعلی صحراییان، فلوشیپ متخصص اماس در ایران و نایبرئیس انجمن اماس درمورد اینکه آیا ازدواج برای بیماران اماس خطراتی دارد یا نه، میگوید: «از آنجا که اماس بیماریای است که افراد جوان 20 تا40 سال را درگیر میکند، ازدواج یکی از مسائل مهم در این سنین است؛ بنابراین پیش از ازدواج حتما بیمار ابتدا باید با پزشک معالج مشورت کند و مسائل جسمی، عاطفی و اجتماعی را در نظر بگیرد و در مرحله بعدی که از اهمیت بالایی برخوردار است،هر دو زوج در جلسهای با پزشک معالج بیمار حضور داشته باشند و سؤالات، در حضور یکدیگر پرسیده شود.
بهطور کلی ما، ازدواج را برای بیماران اماس بهعنوان منع مطلق نمیبینیم و اگر ازدواج باعث کاهش استرس و تنش اختلالات روحی شود قطعا در کنترل بیماری مؤثر است اما اگر موجب ایجاد تنش و تلاطم در زندگی شود، ممکن است بیماری تشدید پیدا کند.
ازدواج، اتفاق مهمی در زندگی هر انسانی است پس انتخاب باید هوشمندانه صورت گیرد.» در این مراسم، بسیاری از مهمانان سرشناس نیز ازجمله برخی نمایندگان مجلس دعوت داشتند.
در ابتدا بعد از قرائت آیاتی چند از قرآن مجید و پخش سرود ملی کشور، گروه دفزنی به روی سن رفتند و دقایقی زیبا را برای زوجها رقم زدند سپس عاقد، هرکدام از زوجها را به جایگاه دعوت میکرد و خانواده هر عروس و داماد نیز در کنار آنها بودند و مراسم نمادین عقد را به جا میآوردند. بعد از اتمام خطبه، همسر معاون اول ریاستجمهوری، خانم جهانگیری و انجمن اماس هدایایی نیز به عروس و دامادها دادند.
فرهنگسازی درمورد اماس بسیار ضعیف است
متأسفانه زوجها تمایلی نداشتند عکاسها از آنها عکس بیندازند یا اینکه درمورد نحوه آشنایی با همسرشان یا درباره بیماری و اوضاعواحوال روحی آنها صحبت شود. یکی از زوجها در پاسخ به اینکه چرا علاقهمند نیستید تصاویرتان گرفته شود در پاسخ گفت: «متأسفانه فرهنگسازی درمورد این بیماری نشده است. من و همسرم با یکدیگر در یک شرکت کار میکردیم که باعث شد آشنایی ما جدیتر شود.
فقط پدر و مادرم میدانند مبتلا به اماس هستم و بقیه حتی خواهرانم خبر ندارند. شوهرم نیز اصرار داشت وقتی برای خواستگاری، خانوادهشان به منزل ما میآیند اصلا درمورد بیماری، هیچ اشارهای نشود وگرنه پدر و مادرش قبول نمیکنند و حاضر به این وصلت نمیشوند. ازاینرو، خانواده همسرم اصلا نمیدانند من مبتلا هستم و دلیل اصرار من مبنیبراینکه از ما عکس گرفته نشود، این است.
حتی اقوام من هم نمیدانند مبتلا هستم برای اینکه فکر میکنند این بیماری واگیردار است یا اینکه با دلسوزیهایشان، من را اذیت میکنند و تمامی اینها بهایندلیل است که این بیماری در جامعه بهدرستی شناخته نشده و آگاهی درمورد آن کم است.»
یکی از دامادهای دیگر دراینباره ادامه میدهد: «هم من و هم همسرم هر دو مبتلا هستیم و در انجمن با یکدیگر آشنا شدیم. بااینحال، دوستان ما از بیماریمان اطلاعی ندارند. یکبار که میخواستم درمورد بیماری اماس بهطور کلی صحبت کنم، آنها اماس را همردیف بیماری ایدز میشناختند و این برای من نهتنها بلکه برای خیلی از بیماران و خانواده آنها بسیار دردناک است. واقعا دوست دارم درمورد این بیماری اطلاعرسانی شود و بقیه بدانند این بیماری عجیبوغریب نیست.»
همراهان یکی از زوجها درباره نحوه آشنایی خواهرش با داماد توضیح چندانی نداد و گفت: «خواهرم اگر متوجه شود با شما مصاحبه میکنم حتما دلخور میشود چون نمیخواهد کسی از بیماریاش خبردار شود، درصورتیکه انسان بسیار قویای است و از همان ابتدا با این بیماری مبارزه کرده و بیماریاش مانع هیچ فعالیتی برایش نشده اما نمیخواهد کسی از این ماجرا اطلاعی داشته باشد. حتی خانواده همسرش هم نمیدانند.»
نظر شما