سلامت نیوز_* محسن مهرآور:معضلات اجتماعی ناشی از مصرف مخدرها در شهرها هر روز بیشتر و بیشتر می شود و این در شرایطی است كه علنی شدن مصرف مخدرها، ناامنیهای ناشی از اعتیاد را دوچندان میكند.
به گزارش سلامت نیوز، قانون نوشت: در شرایطی كه تا سالها قبل، استعمال مخدرها در شهر جنبه علنی وتابلو را در معابر عمومی شهرها نداشت، این سالها مصرف علنی آن، قبح انجام این ناهنجاری اجتماعی را ریخته و اقدامهای ضربتی از سوی دستگاههای مسئول برای برخورد با این معضل را دو چندان كرده است. استعمال موادمخدر، یکی از جدیترین خطراتی است که جوامع جهانی با آن مواجهاند. جوانان در همه کشورها بهعنوان اصلیترین قربانی این خطر شناخته میشوند. برای مقابله با این خطر نیز سازمانهای جهانی و محلی وجود داشته که هریک وظایف تعریف شده خود را دارند.
در کشور ما نیز با توجه به بافت جوان جمعیتی، خطر موادمخدر از اصلیترین دغدغههای مردم است. اما بهراستی بین مردم و حاکمیت تا چه میزان انگیزه و توان مقابله با این مشکل وجود دارد؟ چرا در چهارگوشه کشور، در دورافتادهترین نقاط، با فواصل گوناگون از مرزهای شرقی، موادمخدر در دسترس است؟ شبکه توزیع این مواد مرگ آور، چگونه توانسته است تا این حد موفق باشد؟ این در حالیاست که دسترسی به منابع فرهنگی مانند کتاب یا روزنامه، در همان نقاط به سهولت امکانپذیر نیست. موضوع نگرانکنندهتر، مساله موادمخدر صنعتی است که مصرفکنندگان آن را از واردات موادمخدر بینیاز کرده و اثرات به مراتب بدتری بر جسم و روح معتادین میگذارد. قطعا ارائه این مواد بدون وجود یک جریان پرنفوذ امکانپذیر نیست، مسالهای که سیاسیون و مسئولان کشور نیز نسبت به آن بارها هشدار داده و اظهار نگرانی کردهاند.
اما درنهایت باید پذیرفت که هراندازه که عرضه را در این تجارت سیاه کم کنیم، هنوز تقاضا در کشور بسیار بالاست. مشکلی که هیچکس در کشور، متولی حل آن نیست. هیچ نهادی به طور مستقل و مستقیم مسئولیت نگهداری و درمان معتادین کشور را ندارد. کمپهای خصوصی و دولتی مبارزه با اعتیاد نیز نمیتوانند به تنهایی با این مساله مقابله کنند. هرچند عملکرد برخی از آنها نیز با انتقادات جدی مواجه است. معتادین به هرحال فرزندان کشور هستند که به دلایل فردی وگاهی اجتماعی در این بلا گرفتار شدهاند. اعتیاد، بیشتر یک مشکل روحی است. هریک از معتادین باید تحت درمانهای اختصاصی روحی قرارگرفته و پس از حل آن به درمانهای جسمی پرداخته شود.
به نظر میرسد بحران بسیار جدی است و باید مردم مستقیم وارد جبهه مبارزه شوند. باید معتمدین محلی با تشکیل کمیتههای محلی و کارگروههای تخصصی از نیروهای داوطلب نهایت استفاده را برده و یک عزم ملی مقتدر در مقابله با این مشکل ایجاد کنند. تشکیلات مردم نهاد برای برخورد با این مشکل، برنامه عملی داده و از برگزاری همایشهای هزینهبر و کنگرههای بیحاصل که تاکنون حتی یک معتاد را نیز درمان نکرده است، پرهیز کنند. مشکل اعتیاد به حدی بحرانی است که یک نیروی عظیم مردمی مانند آنچه در جنگ تحمیلی بهوجود آمد، قادر به حل آن است.
*کارشناس اجتماعی
نظر شما