سلامت نیوز:بعضی از پدر و مادرها بچهها را باهم مقایسه میكنند؛ مثلا میگویند: « ببین خواهرت غذایش را كامل خورده اما بازهم غذای تو مانده است!» این جمله شاید بهظاهر معمولی باشد اما میتواند باعث یك عالم ماجرای مختلف شود؛ ازجمله اینكه یكی از بچهها به دیگری حسادت كند و به خاطر همین هم شروع به نشان دادن مشكلات رفتاری كند.
هر كسی جای خودش!
به گزارش سلامت نیوز به نقل از نی نی سایت، بزرگ كردن چند بچه هم سن و سال باهم، كار آسانی نیست و اگر كمی بیدقتی اتفاق بیفتد باید فاتحه آرامش خانه را خواند. برای حفظ اعصاب خودتان و پرورش دادن بچهها در صلح و آرامش، از نكات زیر غافل نشوید.
برچسبهای لعنتی!
دست از برچسب زدن به بچهها بردارید. هیچوقت نگویید «دختر ورزشكارم» یا «پسر درسخوان من». بهخصوص زمانی كه چند فرزند دارید، نسبت دادن یك صفت خاص به یكی از آنها باعث میشود بچههای دیگر احساس كنند نمیتوانند این صفت را داشته باشند چون قبلا یكی اشغالش كرده است. بنابراین مجبور میشوند برای به دست آوردن صفت «درسخوان» یا «ورزشكار» باهم رقابت كنند. در بدترین شكل، بچهها ممكن است فكر كنند نمیتوانند مثل خواهر یا برادرشان باشند و ناامید شوند.
مقایسه موقوف!
بعضی از پدر و مادرها بچهها را باهم مقایسه میكنند؛ مثلا میگویند: « ببین خواهرت غذایش را كامل خورده اما بازهم غذای تو مانده است!» این جمله شاید بهظاهر معمولی باشد اما میتواند باعث یك عالم ماجرای مختلف شود؛ ازجمله اینكه یكی از بچهها به دیگری حسادت كند و به خاطر همین هم شروع به نشان دادن مشكلات رفتاری كند. اصلا یكی از دلایلی كه بچهها دردسرساز میشوند، همین مقایسههاست. زمانی كه پدر و مادر بهجای مقایسه از تشویق استفاده كنند بچهها گزینههای زیادی برای تغییر پیشرو دارند درحالیکه مقایسه این گزینهها را اول محدود و بعد نابود میكند.
این زمان، اختصاصی است!
فرض كنید سه فرزند دارید. در چنین شرایطی موظف هستید هرروز حداقل 15 دقیقه را بهصورت اختصاصی به هر یك از آنها اختصاص دهید و این زمان باید بدون حضور بقیه بچهها باشد. بهعبارتدیگر هرروز، دستکم 45 دقیقه از وقت شما بین سه فرزندتان تقسیم میشود. در این زمان باید تلفن را خاموشکنید، از هرگونه مزاحمت بیرونی خلاص شوید و كارها و بازیهایی را انجام دهید كه فرزندتان از شما میخواهد. هرکدام از آنها باید از بابت توجه شما دلگرم و مطمئن باشند.
بگذارید خودش باشد
والدینی هم هستند كه برای راحت كردن كار خودشان، سعی میكنند بچهها را وادار به انجام فعالیتهای مشترك كنند. مثلا برای اینكه هر دو فرزندشان درآنواحد سرگرم شوند آنها را مجبور به انجام یك فعالیت میكنند. اگر شما هم از این دسته هستید، لطفا دست از این كار بردارید. وظیفه شما این است كه به هریك از آنها كمك كنید خودشان باشند و خودشان را بیشتر بشناسند. ممكن است یكی از آنها عاشق ورزش كردن باشد و دیگری عاشق كتاب خواندن. دلیلی ندارد هر دو را مجبور به یك کارکنید. گوشها و چشمهایتان را كاملا باز نگهدارید و به واكنشهای هرکدام دقت كنید. ببینید چه چیزهایی آنها را خوشحال و چه چیزی ناراحتشان میكند و هر كدام را بر اساس آنچه هستند پرورش دهید.
بعضی از پدر و مادرها بچهها را باهم مقایسه میكنند؛ مثلا میگویند: « ببین خواهرت غذایش را كامل خورده اما بازهم غذای تو مانده است!» این جمله شاید بهظاهر معمولی باشد اما میتواند باعث یك عالم ماجرای مختلف شود؛ ازجمله اینكه یكی از بچهها به دیگری حسادت كند و به خاطر همین هم شروع به نشان دادن مشكلات رفتاری كند.
نظر شما