سلامت نیوز: هجده ساله و نامش محمد است. او را در بیمارستان امدادی مشهد می بینم، با پایی ورم کرده، کبود و... . از درد به خود می پیچد. همراهانش می‌گویند یک ماهی است که هر روز را با داد و فریاد سر می‌کند.
به گزارش سلامت نیوز،خراسان نوشت: گاهی بغض می کند، گاهی اشک می ریزد و دوباره فریاد می کشد. دلم آرام نمی گیرد. جلوتر می روم تا بتوانم با او حرف بزنم و ازعلت دردش باخبر شوم. با همان حالت درد و بغض شروع به صحبت می کند و از حرف‌هایش می فهمم که حدود یک ماه پیش بر اثرافتادن ازموتورسیکلت استخوان پای او ترک سطحی بر می‌دارد و او به دلیل فاصله چند ده کیلومتری روستای محل زندگی اش با دکتر ارتوپد ، ابتدا مجبور می شود برای گرفتن عکس به بیمارستان برود اما از آن جا که تصور می کند مشکلش ساده است، به شکسته بندی سنتی در نزدیکی محل زندگی اش مراجعه می کند.
قطع پا به دلیل یک سهل انگاری ساده!
از محمد که حالا قراراست بعد از تحمل بیش از یک ماه درد، یکی از پاهایش قطع شود، می خواهم تا از علت این اتفاق برایم بگوید. با این که یادآوری آن روزهای پر درد و رنج برایش سخت است، اما تحمل می کند و می گوید: «به شکسته بندی که «ت» نام داشت، مراجعه کردم.
او با هزینه بسیار بالایی ابتدا پایم را جا انداخت و بعد با استفاده از وسایل ابتدایی آن را محکم گچ گرفت، آن قدر محکم که دایم درد می‌کشیدم. چند بار به او مراجعه کردم، اما او که اطلاعات کافی نداشت، به من گفت: این درد به دلیل همان شکستگی استخوان است! روز بعد دردم شدت پیدا کرده بود، بنابراین تصمیم گرفتم به پزشک مراجعه کنم، اما بعد از مراجعه و تشخیص پزشک متوجه شدم به دلیل نداشتن تخصص کافی شکسته بند محلی و محکم گچ گرفتن و تورم بیش از حد پایم بعد از گچ گیری، خون رسانی به اندازه کافی انجام نشده و پایم سیاه شده است و باید قطع شود!»
از علم انکار، از تجربه اصرار!
بعد از شنیدن این ماجرای تلخ، تصمیم گرفتم برای یک بارهم که شده به سراغ یکی از همین شکسته بندها بروم و ببینم آن ها چه می کنند.
پیدا کردن شکسته بند در مشهد بر خلاف آن چه انتظار داشتم، سخت نبود. در کوچه پس کوچه های پایین شهر دنبال کسی می گشتم که بعضی از اهالی محله می گفتند: «کارش حرف ندارد!»
پیرزنی در اتاق شلوغ و پر از آدم هایی با تیپ و قیافه های متفاوت، آجری در دست دارد. آن را روی شعله اجاقی گرم می کند و روی عضوی که بیمار احساس درد دارد، می گذارد و فریاد بیمار... .
بالاخره بعد از تکرار این شیوه برای همه بیماران و با تشخیصی که می دهد، کارش را شروع می کند؛ برای بعضی افراد ماساژهای شدید همراه با روغن های مخصوص تجویز می کند و برای بعضی دیگر جا انداختن عضوی که ندیده تشخیص می دهد که دررفته است!
سوالاتم را مطرح و چند باری هم برای دریافت پاسخ اصرار می کنم اما فایده ای ندارد. این بار با کمک واسطه ای می توانم با یک شکسته بند دیگر تلفنی صحبت کنم.
از او درباره نحوه تشخیص می پرسم. اومی گوید: «کسانی را که دیسک کمر دارند، عضوی از آن ها دررفته یا مهره های ستون فقراتشان مشکلی داشته باشد، درمان می کنم. گاهی اوقات رگ گردن کسانی را که میگرن دارند، ماساژ می دهم و جا می اندازم که با این کار کاملا بهبود می یابند. من بیست سال است که این کار را انجام می دهم . اگر از راه دور هم کسی را ببینم، متوجه می شوم که وضعیت جسمی اش چطور است. تشخیص می دهم و عمل می کنم.»
جالب است که او از کارش تعریف و تمجید هم می کند و می گوید: «در پزشکی هنوز بعضی از بیماری ها را نمی توان تشخیص داد یا تشخیصی که داده می شود، صحیح نیست، اما در کار ما این مسئله وجود ندارد و به دلیل تجربه ای که داریم، هر بیماری ای، درمان شدنی است!»
برای پیگیری دقیق تر این موضوع با دکتر فرشید باقری، دبیر انجمن ارتوپدی مشهد، گفت وگو می کنم.
وی می گوید: «سیستم درمان طب مدرن و اصولی امروز ادامه همان طبابت های سنتی است و مراحل تکامل کار پزشکان امروزی به همان طبابت های قدیم که از طب سنتی یا گیاهی یا شکسته بندها گرفته شده، مربوط می شود و به تدریج با پیشرفت علم، این روش ها تکامل پیدا کرده است؛ بنابراین تخصص ارتوپدی ادامه همان روش های مرسوم گذشته است و ممکن است افراد مشغول در این حرفه، کار خود را از بزرگانشان یا به هر نحو دیگری یاد گرفته باشند. با این حال در این زمینه نکاتی وجود دارد که باید به آن اشاره کنم.
در قدم اول باید گفت با توجه به پیشرفت فناوری های تشخیصی، حتی اگر این افراد موفقیت های تشخیصی ودرمانی هم داشته اند، اکنون مراجعه به آن ها کار معقولی به نظر نمی رسد .
عقل سلیم حکم می کند نباید سلامتی خودمان را به دست این افراد -که برخی از آن ها سواد کافی هم ندارند- بسپاریم. در قدم بعدی باید بدانیم به دلیل این که امروزه هیچ نظارتی بر کار این افراد نمی شود و ممکن است بعضی از آن ها حتی بدون داشتن تجربه کافی و برای مسائل مادی اقدام به مداوای بیمار کنند، مراجعه به شکسته بند به هیچ وجه کار درستی نیست.»
اشتباهی، اشتباه می کنند!
دبیر انجمن ارتوپدی مشهد ادامه می دهد: « بعضی از مردم گمان می کنند با مراجعه به شکسته بند، می توانند سلامت خود را به دست آورند. ما کاملا مخالف این موضوع هستیم چراکه بین طبابت اصولی و طبابت بدون مدرک و غیراصولی، تفاوت اساسی وجود دارد. در علم پزشکی همه فعالان این حوزه به دلیل پیشرفت علم به دنبال علت یابی و تحقیق درباره آن هستند و اصلا با همین تحقیقات است که روش های درمان تکمیل می شود.
به همین دلیل همیشه عوارضی که در پی برخی درمان های اصولی پیش می آید، در رسانه ها اعلام می شود و مردم از آن آگاه هستند؛ اما هنگامی که مردم به شکسته بندها مراجعه می کنند و دچار مشکل دیگری می شوند، عوارض آن اعلام نمی شود؛ از طرفی بعد از ایجاد عارضه و بیشتر شدن درد، بیمار به پزشک مراجعه می کند و گاهی هم مردم پزشک را مقصر اصلی بروز این عوارض معرفی می کنند! باید بدانیم کار شکسته بندی در همه کشورها وجود دارد، اما این خود مردم هستند که باید بدانند در صورت مراجعه به آن ها، مسئولیت عواقب آن هم بر عهده خودشان است.»
چند روز بعد محمد قصه ما که به عیادتش رفته ام، یک پا بیشتر ندارد. افسوس می خورد و حسرت؛ حسرتی که دیگر مشکل گشا نیست، دردش کمتر شده اما دلش می خواهد هیچ جوان دیگری مانند او دچار چنین دردی نشود.
نظر شما