نتایج این پژوهش نشان می‌دهد كه نانوذرات تهیه شده دارای مغناطیس‌پذیری بالایی هستند و پس از پوشش با ماده‌ زیست‌سازگار پلی‌(N-وینیل پیرولیدون)، برای مدت زمان طولانی از پایداری بسیار بالایی برخوردار هستند. نتایج مربوط به آزمایش‌های MRI و مطالعات آسایش‌پذیری هم حاكی از كاربرد بالقوه‌ی این نانوذرات در تصویربرداری MRI است

سلامت نیوز:پژوهشگران دانشگاه تبریز، با تهیه نانوسیال پایدار نانوذرات اكسید آهن، گامی در جهت بهبود روش تصویربرداری MRI برداشتند.

به گزارش  فارس، یكی از معایبی كه در روش تصویربرداری MRI موجود است، نبودن تمایز كافی بین بافت معیوب و سالم به دلیل حساسیت نسبتا پایین این روش است.

ناصر ارسلانی، دانشیار دانشگاه تبریز، با كمك نانوذرات سوپرپارامغناطیس اكسید آهن به حل مشكل پرداخته است.

ارسلانی گفت: این نانوذرات می‌توانند با تجمع در بافت مورد نظر، شدت سیگنال را كاهش داده و باعث تیره‌تر شدن تصویر در آن ناحیه شوند. این امر منجر به شناسایی راحت‌تر و زودهنگام عارضه می‌شود.

وی در ادامه با بیان این مطلب كه چالش اصلی در زمینه استفاده از نانوذرات اكسید آهن به عنوان ماده كنتراست در روش MRI، پایدارسازی آنها در محیط آبی است، افزود: در پژوهشی موفق به تهیه یك نانوسیال مغناطیسی پایدار شدیم به‌طوری‌كه نانوذرات اكسید آهن را در محیط آبی با پلی‌(N-وینیل پیرولیدون) به كمك اتصالات شیمیایی، پایدار كردیم.

مجری این طرح در مورد نحوه انجام این كار گفت: ابتدا نانوذرات سوپرپارامغناطیس اكسید آهن را با استفاده از روش متداول و باصرفه‌تر هم‌رسوبی در محیط آبی تهیه كردیم. سپس سطح نانوذرات تهیه شده را با استفاده از Silane A عامل‌دار كرده و از این طریق توانستیم گروه عاملی واكنش‌پذیر وینیل را به سطح نانوذرات وارد كنیم. در ادامه هم با روش پلیمریزاسیون رادیكالی اقدام به پلیمریزه كردن مونومر N -وینیل پیرولیدون در سطح نانوذرات عامل‌دار شده كردیم.

نتایج این پژوهش نشان می‌دهد كه نانوذرات تهیه شده دارای مغناطیس‌پذیری بالایی هستند و پس از پوشش با ماده‌ زیست‌سازگار پلی‌(N-وینیل پیرولیدون)، برای مدت زمان طولانی از پایداری بسیار بالایی برخوردار هستند. نتایج مربوط به آزمایش‌های MRI و مطالعات آسایش‌پذیری هم حاكی از كاربرد بالقوه‌ی این نانوذرات در تصویربرداری MRI است.

این پژوهش با مشاوره محمود نظرپور و همكاری حسن فتاحی، میابی از مركز تصویربرداری حافظ تبریز انجام شده‌است و جزئیات آن در مجله Express Polymer Letters(جلد 4، صفحات 338-329، سال2010) منتشر شده‌است.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha