یك دندانپزشك گفت: دندانپزشكان به هیچ وجه نمیتوانند بیمارانی را كه كمتر از 6 ماه از جراحی قلب و سكته قلبی آنان گذشته است را پذیرش كنند و تنها در صورتی كه در این بیماران در شرایط اورژانس باشند، پذیرش میشوند.
لیلا نصیری خانلری، دندانپزشك معتقد است دندانپزشكان در زمان درمان بیماران قلبی باید در استفاده از مواد بیهوشی ملاحظات خاصی را در نظر داشته باشند زیرا ممكن است به خاطر مواد بیهوشی تپش و ضربان قلب افراد بالا رود و این امر نیز باعث افزایش فشارخون بیمار شود كه متعاقباً باعث خطراتی بر فرد بیمار قلبی است؛ ماده بیحسی مورد استفاده برای افرادی كه دچار بیماریهای قلبی،دریچهای و مستعد فشار خون هستند متفاوت است و دندانپزشكان نیز باید مواد بیحسی را برحسب شرایط عروقی بیمار تزریق كنند.
فارس: آیا درمان دندانهای بیماران قلبی با افراد دیگر متفاوت است؟
نصیری خانلری: بله، بیماران خاص مانند افراد دارای مشكلات قلبی و فشارخون بالا درمانهای دندانپزشكی در این افراد باید در شرایط بدون استرس و زمان درمانی كوتاهتری صورت پذیرد تا بیمار به هیچ وجه در طول درمان دندانپزشكی خسته نشود.
فشارخون بیماران قلبی باید قبل از درمانهای متداول دندانپزشكی توسط دندانپزشك گرفته شود زیرا دندانپزشكان به هیچ وجه اجازه ندارند بر روی افرادی كه دچار فشار خونهای نامطلوب هستند، عملیات دندانپزشكی صورت دهند.
فارس: دندانپزشكان در چه صورتی نمیتوانند به بیماران قلبی خدمات درمانی ارائه كنند؟
نصیری خانلری: تمام دندانپزشكان باید در زمینه درمانهای دندانهای افراد مستعد بیماری قلبی دقت بیشتری داشته باشند زیرا افرادی كه دچار سكته قلبی شده باشند یا 6 ماه كمتر از عمل جراحی قلب آنان گذشته باشد به هیچ وجه دندانپزشك اجازه ندارد بر روی دندان آنان عملیات درمانی انجام دهد ولو اینكه این امر در شرایط اضطراری و طبق اصول ایمنی و درمان اورژانسی و خاص صورت پذیرد.
تمام دانشجویان دندانپزشكی نیز در آموزشهای خود فرا میگیرند كه قبل از انجام درمانهای دندان باید پروندهای برای هر بیمار تشكیل دهند و بر اساس سوابق بیماری افراد كه با سوال و جواب دندانپزشك و بیمار صورت میپذیرد فعالیت درمانی بر روی دندانهای افراد انجام گیرد.
فارس: یك دندانپزشك چگونه میتواند به سوابق بیمارانی كه برای نخستینبار به وی مراجعه میكنند پی ببرد؟
نصیری خانلری: در وهله نخست یك دندانپزشك باید با بیمار خود شرایط یك صحبت صمیمی را ایجاد كند و از وضعیت بیمار و شرایطش بپرسد و اگر در طول این پرسشها به جوابی نرسید از بیمار وضعیت استفاده وی از نوع مصرف داروها و حساسیت بیمار نسبت به داروها و مواد دیگر را جویا شود و در نهایت از علائم ظاهری و جسمی افراد نیز یك دندانپزشك میتواند تا حدودی به وضعیت مزاجی بیمار پی ببرد.
افراد مراجعه كننده به دندانپزشك به خصوص بیماران خاص باید دارای پروندهای از وضعیت جسمانی خود باشند و یك دندانپزشك باید این پروندهها را نیز در راستای كامل كردن موارد فشار خون افراد، مشكلات عصبی ،گوارشی و قلبی در نظر بگیرد زیرا یك فرد مبتلا به هپاتیت و یا بیماری كبدی شاید نتواند در وهله نخست بیماری خود را به دندانپزشك توضیح دهد و این وظیفه تشخیص بر عهده دندانپزشك است.
فارس: یك دندانپزشك در زمان عملیات درمانی روی دندان افراد در زمانی كه متوجه شود بیمار وی دچار مشكلات قلبی است باید چه اقدامی انجام دهد؟
نصیری خانلری: یك دندانپزشك در صورتی كه در زمان عملیات درمانی روی دندان افراد علائمی از وخیم شدن حال افراد را مشاهده كرد باید سریعاً عملیات درمان را متوقف كند و بیمار را به پزشك عمومی ارجاع دهد.
برخی از افراد در مراجعه به دندانپزشكان از وضعیت جسمانی خود اطلاع دقیقی ندارند و این وظیفه دندانپزشك است كه با بررسی پرونده پزشكی افراد در وهله نخست و در گامهای بعد با پرسش و پاسخ از افراد و در نهایت بررسی علائم جسمانی و ظاهری افراد بتواند تشخیصی از وضعیت جسمانی بیمار را كشف كند.
این مسئله كه افراد به محض ورود به مطب یك دندانپزشك باید بر روی صندلی نشسته و سریع درمان دندانهای آنان صورت پذیرد به هیچ وجه صحیح نیست بلكه دندانپزشكان باید بر طبق علائم افراد در صورت حاد بودن وضعیت جسمانی بیمار برای آنان آزمایش خون نوشته شود و این افراد را به متخصص قلب و پزشك عمومی ارجاع دهند.
با این روش یك دندانپزشك میتواند با بهرهگیری از دانش خود در حوزه بهداشت دهان و دندان نخستین كسی باشد كه به بیماریهای افراد از جمله بیماریهای قلبی پی ببرد.
نظر شما