به گزارش سلامت نیوز، خراسان نوشت: ترس های کودکی به شکل  های مختلف و با درجات گوناگون در کودکان وجود دارد. برخی از این ترس  ها، ترس  هایی به هنجار و مربوط به دوران کودکی است و برخی طی شرایط خاصی به وجود می آید. در هر دو صورت، مسئله مهم این است که والدین در اطمینان بخشی و کمک به کودکان چگونه عمل می کنند. هر چه والدین بهتر بتوانند به کودک خود کمک کنند، توانایی کودک در احساس امنیت و اطمینان در شرایط فعلی و آینده بیشتر خواهد شد.  در شرایط فعلی باید دقت کنید صدمه  وارد شده در اثر این اتفاق، چقدر بوده است؟

آیا کودکتان از صدمه دیدن می ترسد؟ آیا از خجالت زده شدن جلوی دیگر کودکان می ترسد؟ آیا می ترسد اگر از شما جدا شود، اتفاق بدی برای او بیفتد؟ همچنین شرایط سنی و سرشت کودکتان را در نظر بگیرید. با توجه به سنی که کودک در آن قرار دارد، ممکن است از برخی چیزها مثل تاریکی، صدمه دیدن خود یا پدر و مادر و... بترسد. همچنین برخی کودکان آمادگی بیشتری برای ترسیدن دارند.

با کودکتان صحبت کنید. در موقعیت حاضر، اولین کاری که باید انجام دهید این است که به طور دقیق تشخیص دهید کودک شما از چه چیزی ترسیده است؟ گاهی والدین با نگاه کردن به یک موقعیت، حدس  هایی درباره علت ترس کودک خود می-زنند؛ اما برای مشخص شدن علت دقیق ترس باید از دید کودکتان به آن بنگرید؛ بنابراین ابتدا با او صحبت کنید. حرف زدن با کودک درباره ترسش، به او احساس آرامش بیشتری خواهد داد.

به کودکتان اجازه دهید درباره ترسش با شما صحبت کند. از او بپرسید که چه چیزی او را می ترساند و چرا او را می ترساند؟ با دقت به صحبت های او توجه کنید. می توانید برای او بازگو کنید که چگونه شما هم در کودکی از چیزهای مختلفی می ترسیدید. این گفته باعث می شود او احساس کند در این تجربه تنها نیست. همچنین کنجکاوی او را درباره این که شما با آن ترس ها چه کردید، برمی انگیزد.

ترس کودکتان را جدی بگیرید. سرزنش یا مسخره کردن ترس ها، باعث نمی شود کودکتان کمتر بترسد. در عوض ترس و اضطراب او را افزایش و عزت نفس او را کاهش می دهد. حتی ممکن است به ترس های شدیدی منجر شود که ادامه دار باشند. از سوی دیگر غافل شدن و نادیده گرفتن ترس نیز احساسات منفی در کودکتان ایجاد می کند. تنها با اهمیت دادن و مراقبت شماست که او می تواند بر ترسش غلبه کند. 

به کودکتان پیام ها و بازخوردهای درستی درباره ترسش بدهید. از فرستادن پیام های اشتباه به سوی کودکتان خودداری کنید؛ برای مثال به او نگویید که مثل بچه ها نباش. ترسو نباش. دوستانت راببین که نمی ترسند. گفتن این حرف ها به کودکتان این پیام را می دهد که ترسیدن چیزی غیرعادی و نابه هنجار است و نباید آن ها را با شما در میان بگذارد. به کودکتان بگویید به او حق می دهید که ترسیده باشد و برایش توضیح دهید که حرف زدن درباره ترس ها و تقاضای کمک، درست است.

به کودکتان کمک کنید بر ترسش غلبه کند. کودکتان را مجبور نکنید کاری را انجام دهد که از آن می ترسد. مجبور کردن کودک و فشار آوردن به او، احتمالاً ترسش را بیشتر می کند. به کودکتان زمان بدهید تا خودش بر ترسش غلبه کند. از او با مراقبت و عشق خودتان حمایت کنید.

شجاع بودن را برایش سرمشق دهی کنید. کودک شما به طورمعمول کارهای شما را دنبال می کند. کودکتان معتقد است اگر چیزی برای شما امن و مورد اطمینان شماست، برای او هم همین گونه است. در عوض به آرامی با او همراه شوید و برایش توضیح دهید. می توانید از تجربه های خودتان درباره پارک با او صحبت کنید. فیلم  ها و کارتون هایی را به او نشان دهید که در آن کودکان از پارک و بازی با یکدیگر نمی ترسند. قصه هایی را تعریف کنید که در آن پارک وجود دارد و بچه ها بازی می کنند.

کودکتان را از شخصیت های ترسناک دور نگه دارید. به دلیل آن که کودکان نمی توانند به طور دقیق بین واقعیت و خیال تمایز قائل شوند، ممکن است از شخصیت های کارتونی ترسناک بترسند. ممکن است به این دلیل او  از پارک می ترسد که حادثه مشابهی در یک کارتون یا فیلم او را در این باره به وحشت انداخته و اتفاق افتادن آن در پارک برایش تداعی کننده  اتفاقی باشد که در کارتون دیده است. به کودکتان اجازه دهید تفاوت بین خیال و واقعیت را درک کند  و برایش توضیح دهیدکه کارتون ها و فیلم ها به شیوه ای ساده ساخته می شوند.

. بعدها وقتی آمادگی داشت با او به درون پارک بروید و به تماشای دیگران بپردازید. او را مجبور نکنید که فعالیت های ترسناک را انجام دهد؛ اما از او بپرسید دوست دارد چه کاری انجام دهد؛ برای مثال می توانید همراه او به نقاشی کردن بپردازید. یا یک بازی دستی در محیط پارک انجام دهید. به مرور و در دفعات بعدی، توجه او را به دیگر کودکان جلب کنید. به آرامی به موقعیتی که از آن می ترسد، نزدیک شوید؛ اما تا جایی پیش روید که تحمل آن را دارد.

به مرور ترس در او کم خواهد شد. دقت کنید که به سرزنش او نپردازید و به او بیش از حد توانش فشار نیاورید؛ اما او را به کاری که توان انجامش را دارد تشویق کنید.  دقت کنید که این فرایند ممکن است طولانی مدت باشد و همه این ها به طور ناگهانی یا در یک مدت کوتاه انجام شدنی نیست بنابراین شکیبا باشید.

اگر با تمام این ها احساس می کنید که ترس کودکتان شدید است و نمی توانید آن را مدیریت کنید، از روان شناس کودک کمک بگیرید.