به گزارش سلامت نیوز به نقل از وب دا دكتر معصومه افسری كارشناس اداره روان وزارت بهداشت،‌درمان و آموزش پزشكی ضمن بیان این مطلب اظهار داشت: والدین از فرزند اول توقع بیشتری داشته و نسبت به او حساسیت بیشتری دارند. برخی از والدین برای هر اشتباهی فرزند اول  را تنبیه می كنند و او را همیشه تحت مراقبت قرار می دهند و می خواهند راه درست را در هرچیز به او نشان دهند.
وی افزود: با این كه فرزند اول باهوش تر از بقیه فرزندان است و انگیزه پیشرفت او بیشتر است اما كمتر از فرزندان دیگر پیشرفت می كند، ‌او احساس تنهایی می كند و در معرض افسردگی است زیرا به او فرصت تجربه داده نمی شود.
دكترافسری با اشاره به این كه تربیت فرزندان بر شخصیت آنها مؤثر است تصریح كرد:  معمولاً آزمون و خطا بر روی فرزند اول بیشتر صورت  می گیرد و  راههای تربیتی  اتخاذ شده راهگشای فرزندان دیگر است چون والدین تجربه یك فرزند را قبلاً داشته اند با فرزند دوم راحت تر كنار می آیند و كارهای نادرست فرزند اول بیشتر از بقیه فرزندان به چشم می آید زیرا فرزند اول پرچم خانواده و معرف والدین است پس اگر اشتباهی كند خانواده زیر سئوال می رود.
به گفته وی معمولاً فرزند اول كمال گرا ، مغرور و خودپسند، ‌سلطه جو و باهوش تر از فرزندان دیگر است و فكر می كند كه همیشه حق با اوست و فقط خودش همه چیز را می داند و باید در هر كاری اولویت با او باشد.
كارشناس اداره روان وزارت بهداشت خاطر نشان كرد: برای برخورد مناسب با فرزند اول، به والدین توصیه می­شود در مراقبت از فرزند كوچكتر به او مسئولیت دهند و با او به اندازه كافی وقت بگذارند همچنین والدین می­توانند به او توصیه كنند كه نسبت به خواهر و برادرهای كوچكتر خود همانند پدر و مادر رفتار حمایتگر داشته باشد.
وی گفت: به ترتیب از فرزند اول تا فرزند آخر از میزان انگیزه پیشرفت فرزندان كاسته می شود و فرزند اول بیشترین انگیزه پیشرفت و موفقیت را دارد زیرا والدین برای فرزندان بعدی وقت كمتری را صرف كرده و بیشتر توجه و حوصله خود را معطوف به فرزند اول می كنند.
دكتر افسری در پایان تاكید كرد: فرزندان برحسب ترتیب تولد آنقدر از لحاظ شخصیتی با هم تفاوت دارند كه فرزند اول از نظر شخصیتی بیشتر از آن كه شبیه خواهرها و برادرهای خود باشد شبیه فرزندان اول خانواده های دیگر است و فرزند آخر بیشتر از آن كه شبیه خواهر و برادرهای خود باشد شبیه فرزندان آخر خانواده های دیگر است