معاون مركز ملی اعتیاد ایران گفت: باور و نگرش معتاد در انتخاب روش درمان تاثیر بسزایی دارد به طوری كه اگر فردی باور دارد كه اعتیادش با وارد كردن متادون به صورت آرام درمان میشود باید او را با متادون درمان كرد.
وی افزود: این موضوع در روانپزشكی به نوع دیگری است به طوری كه باور بیمار به عامل بیماری در روانپزشكی مهم است اما باور بیمار به اینكه مثلاً یك میكروب میتواند بیماری فلج اطفال را ایجاد كند اصلاً مهم نیست. بلكه نوع تخریب و علائمی كه عامل بیماری روانی ایجاد میكند نیز مهم است و اینكه فرد چطور میتواند بهبود یابد از اهمیت بالایی برخوردار است.
مكری گفت: در تعریف بیماری روانی و اعتیاد، كاركرد نقش مهمی دارد و در علامت شناسی بیماری روانی، باور و فرهنگ نیز از درجه اهمیت بالایی برخوردار است.
وی اضافه كرد: از سال 1920 تا 1960 عصری كه در زمینه بیماریهای روانی شایع بود عصر اضطراب نامیده شده بود كه در آن علت قسمت عمدهای از بیماریهای روانی مربوط به اضطراب میشد.
مكری ادامه داد: به دلایلی كه اصلاً معلوم نیست از دهه 80 به بعد عصر افسردگی ایجاد شد كه در كلمات عامه مردم مواردی مانند خستهشدن، ناامید شدن، پایین آمدن روحیه و درخواست مردن دیده میشد.
وی یادآور شد: این در حالی بود كه در یك سوم نسخههای پزشكان، چه پزشكان روانی و چه پزشكان جسمی قرص ضد افسردگی وجود داشت.
مكری گفت: نوع مداخله برای بهبود بیماری روانی را جامعه تعریف میكند به طوری كه اگر فردی باور دارد كه اعتیادش با وارد كردن متادون به صورت آرام درمان میشود باید آن را با متادون درمان كرد و اگر باور كسی اینگونه است كه با نشستن در بین دوستان و كمشدن وسوسه اعتیادش برطرف میشود باید به كمك این باور اعتیاد او را درمان كرد.
وی اضافه كرد: در حوزه روانپزشكی به خصوص در موضوع بحث انگیزه اعتیاد عوامل باور و نگرش بیمار چه در ایجاد علامت و چه در درمان آن نقش پر رنگی دارد.
نظر شما