به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا ، گلوکوما یک بیماری چشمی است که در آن عصب نوری تخریب و باعث پیشرفته شدن و برگشت‌ناپذیری قدرت دید می‌شود. این بیماری اغلب و نه همیشه با افزایش فشار مایع داخل چشم همراه است.

در مراحل اولیه‌ این بیماری، ممکن است بیمار علائمی را مشاهده نکند. برحسب نوع گلوکوما معالجه آن نیز متفاوت است و ممکن است این بیماری با تجویز دارو(قطره‌های چشمی) برطرف شود یا اینکه برای کاهش فشار در چشم و جلوگیری از تخریب عصب نوری، عمل جراحی انجام شود.

محققان علم پزشکی معتقدند که بهترین روش محافظت چشم از گلوکوما، این است که عصب نوری در معرض افزایش ناگهانی فشار داخل چشمی قرار نگیرد. هیجان‌های بیش از حد چشمی مهم‌ترین عامل خطر برای بروز گلوکوماست. در سال‌های گذشته محققان زیادی در صدد دستیابی به دستاورد بیوتکنیکال پیشرفته‌ای برای محافظت از عصب نوری بودند که در این زمینه، پروتئین‌های شوک حرارتی(HSPs) را کشف کردند. این پروتئین‌ها مواد محافظ کمکی بسیار قوی است که از اعصاب نوری در مقابل گلوکوما محافظت می‌کنند.

Seongtae Bae بیان می‌کند:«پروتئین‌های شوک حرارتی موسوم به پروتئین‌های استرسی، پروتئین‌هایی هستند که در بدن همه‌ موجودات زنده اعم از باکتری تا انسان یافت می‌شود. این پروتئین‌ها می‌توانند از طریق فرایند Hyperthermia حرارت بیش از حد، فشارهای متابولیکی یا کمبود اکسیژن را به درون سلول‌های زنده وارد آورند. 70 نوع پروتئین شوک حرارتی در سیستم عصبی مرکزی پستانداران شناخته شده که برای افزایش سازگاری عصبی در مقابل کم‌ خونی‌ استفاده می‌شود. همچنین ثابت شده که پروتئین‌های شوک حرارتی برای محافظت عصبی در مقابل آسیب‌های حاصل از نور در شبکیه‌ چشم موش نیز مؤثر هستند.

اگرچه روش‌های متفاوتی برای وارد کردن پروتئین‌های شوک حرارتی گسترش پیدا کرده‌است، ولی وارد کردن پروتئین شوک حرارتی به اعصاب نوری از طریق این روش‌ها مؤثر نیست، زیرا عوامل جانبی شیمیایی و فیزیکی در پی خواهد داشت. امروزه نانوداروهای کمکی جدیدی شناخته شده‌اند که در محافظت عصبی چشمی در بیماری گلوکوما کاربرد دارند.

دکتر Bae، رئیس آزمایشگاه بیومغناطیس بخش مهندسی کامپیوتر و برق در دانشکاه ملی سنگاپور و دکتر Ki Ho Park، یکی از محققان بخش Ophthalmology دانشگاه ملی سئول با کمک روشی، نانوذرات سوپرپارامغناطیس با اندازه ذرات 5/5 نانومتر، پروتئین‌های شوک حرارتی را وارد کردند.

«نانوذرات سوپرمغناطیس Mn0.5Zn0.5Fe2O4» به‌عنوان عامل القا و استقرار پروتئین شوک حرارتی برای محافظت عصبی چشمی در گلوکوما» عنوان گزارشی است که در 28 سپتامبر سال 2010 در زمینه‌ زیست‌ مواد از سوی گروه تحقیقاتی به سرپرستی دکتر Bae انجام شده ‌است.

روش جدید تزریق نانوذرات به شبکیه‌ چشم از طریق اندام زجاجی توسعه داده شده‌ است (فناوری تزریق رایج، اکتراً از طریق تزریق داخل رگی انجام می‌شود؛ اما به ‌دلیل اینکه چشم رگ‌های خونی ندارد، به استثنای Choroid در نتیجه فناوری جدیدی ارائه و در آن از اندام‌های زجاجی چشم استفاده شد) در این روش نانوذرات به داخل مردمک تزریق شده و از طریق اندام زجاجی به سطح شبکیه‌ی چشم نفوذ می‌كند.

نانوذرات بسیار کوچکی به قطر 5/5 نانومتر تولید شد. این نانوذرات سرعت جذب بالا و توان تولید حرارت زیاد در مدت زمان کم را داشته و با طراحی روش سنتزی جدید به ‌آسانی در چشم انتقال داده می‌شوند.

دکتر Baeخاطرنشان کرد که نتایج آزمایش‌های گروه نشان می‌دهد که محافظت عصب چشمی به کمک پروتئین شوک حرارتی القاشده به‌ وسیله‌ی Hyperthermia مغناطیسی، با به‌ کارگیری ذرات سیلیکای پوشش داده‌ شده با نانوذرات سوپرمغناطیس به‌عنوان یک نوآوری در درمان گلوکوماست.

این روش قبل از اینکه کاربرد کیلینیکی پیدا کند، نیاز به تغییر و تحولاتی دارد. محققان دریافتند که تعدادی از نانوذرات تزریقی نمی‌توانند به اندازه‌ی کافی پروتئین شوک حرارتی را القا کنند و به همین دلیل زمان تزریق بسیار طولانی می‌شود.

دکتر Bae افزود: این یک مشکل جدی است و باید حل شود. برای حل این مشکل تجهیزات تزریق جدیدی طراحی شد. نتایج اولیه‌ی آزمایش‌ها نشان می‌دهد که این راهکار موثر واقع شده‌ است. هم‌اکنون برای بهینه کردن این روش تلاش‌های زیادی انجام شده‌است.

دکتر Bae و همکارانش مطمئن هستند که داروهای کمکی معرفی‌شده، می‌تواند کاربردهای موفقیت‌آمیز کلینیکی داشته باشند. از این نانوزیست فناوری می‌توان در درمان بیماری‌های عصبی دیگری مانند پارکینسون، آلزایمر، صرع استفاده کرد. همچنین در مورد بیماری‌های در ارتباط با ایمونولوژی نیز می‌تواند کاربرد داشته باشد.

دکتر Bae می‌گوید که هر عضو و هر سلولی در بدن انسان ویژگی‌های شیمیایی، زیستی و فیزیولوژیکی مختلفی دارد و درمان بیماری‌های صعب‌العلاج مربوط به این اندام و سلول‌ها نیازمند نانوذرات مختلفی است. برخی از ویژگی‌های نانوذرات باید اصلاح شود که عبارتند از افزایش ویژگی‌های سطح نانوذرات برای جذب بالا در سلو‌ل‌ها، گردش موفقیت‌آمیز در جریان خون و دفع آسان.