به گزارش سلامت نیوز ، فریبا عربگل در گفت‌وگو با فارس با بیان اینكه در لكنت زبان سلیس و روان‌بودن تكلم از بین می‌رود اظهار داشت: در این عارضه شخص فكر می‌كند روی گفتار خود تسلط و كنترل لازم را ندارد و در نتیجه دچار واكنش‌های رفتاری و عاطفی می‌شود و ممكن است صداها بلوك شوند و كودك بخواهد حرف بزند ولی صدایی از گلویش خارج نشود و در نتیجه سكوت و یا وقفه‌ای در كلام رخ دهد.

وی افزود: ممكن است تكلم با مكث‌های طولانی، تكرار یك حرف مثل گُ، گِ، گل یا یك سیلاب یا طولانی‌شدن و كش‌آمدن یك حرف مثل م، م، م، م، مریض، خود را نشان دهد و ممكن است تلاش‌های رفتاری زیادی در زمان تكلم كودك مانند پلك‌زدن، تكان‌دادن دست‌ها و سر و اداهای خاص روی صورت دیده شود.

عربگل تصریح كرد: گرچه گاهی كودكان طبیعی نیز دچار عدم روانی گفتار می‌شوند ولی این ناروانی كلام گذراست و در واحدهای بزرگتر زبانی مثلاً در سطح كلمه، عبارت و یا جمله رخ می‌دهد.

وی با بیان اینكه شیوع این عارضه دركشور یك درصداست افزود: این بیماری معمولاً بین سن 7-2 سالگی شروع می‌شود كه اوج آن 4-3 سالگی است اما این اختلال معمولاً در دوره نوجوانی رو به بهبود می‌گذارد و شیوع آن كاهش می‌یابد.

این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی اظهار داشت: لكنت زبان در پسران شایع تر از دختران است و پسران سه برابر دختران به این بیماری مبتلا می‌شوند. همچنین نسبت مرد به زن با افزایش سن افزایش می‌یابد كه این نشان‌دهنده درجه بهبودی بیشتر در دختران است.

وی گفت: استرس و اضطراب علیرغم تصور عمومی ایجادكننده این بیماری نیست ولی می‌تواند آن را تشدید كند و زمانی كه این كودكان برای حرف‌زدن تحت فشار قرار می گیرند یا استرس و اضطرابی به آنها وارد می شود، لكنت زبان آنها شدت می‌یابد. لذا لكنت زبان بیماری است كه شدّت آن از یك موقعیت به موقعیت دیگر متفاوت است.

عربگل گفت: كاهش استرس در زمان صحبت كردن به كاهش حملات لكنت زبان كمك می‌كند اما استفاده از داروهای ضد اضطراب تأثیر اصلی در درمان ندارد. لذا به نظر می‌رسد این بیماران به دو دسته تقسیم می شوند.

وی اضافه كرد: در یك دسته كودكانی قرار می‌گیرند كه پیش‌آگهی بهتری دارند و قادرند تكنیك‌های غلبه بر این مشكل را بیاموزند و آنها را استفاده كنند و در موارد دیگر، كودكانی هستند كه مشكل آنها به درمان پاسخ كمتری می‌دهد.

عربگل خاطرنشان كرد: گفتاردرمانی در این كودكان هم به روان و سلیس صحبت‌كردن كمك می‌كند و هم كمك می كند تا كودك با اضطراب، تنش و اجتناب كمتری وارد مكالمه و گفتگو شود لذا از آنجا كه لكنت زبان یك بعد قوی بیولوژیك و ارثی دارد، روان‌درمانی به تنهایی درمان مؤثری برای آن نیست، گرچه ممكن است به كاهش اضطراب، تطابق بهتر و افزایش اعتماد به نفس كودك كمك مؤثری كنـد.

وی افزود: اگرچه علت لكنت زبان دقیقاً مشخص نیست اما به نظر می رسد مجموعه‌ای از عوامل مانند آسیب‌پذیری و استعداد بیولوژیك، تقاضاها و درخواست‌های محیطی و مشخصات سرشتی و ذاتی فرد در ایجاد آن نقش داشته باشد.