به گزارش سلامت نیوز ، در پژوهشی با عنوان بررسی رابطه بین تعهد سازمانی، رضایت شغلی و عوامل فردی پرستاران در بخش های داخلی و جراحی بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی آمده است: مدیران پرستاری باید با ایجاد رضایت از حقوق و مزایا و فراهم کردن شرایط مناسب کاری و تامین امنیت شغلی، میزان نارضایتی کارکنان را کاهش و با حمایت از کارکنان و تشویق مناسب، میزان رضایت شغلی کارکنان پرستاری را افزایش دهند.

بر اساس نتایج این پژوهش، تعهد سازمانی یک متغیر مهم در درک رفتار کارکنان است تعهد سازمانی با تاثیر بر عملکرد کارکنان باعث افزایش بهره وری، بهبود ارائه خدمات و افزایش کیفیت آن می شود. با وجود اهمیت فراوان تاکنون در ایران تحقیقی که تعهد سازمانی پرستاران را ارزیابی کند انجام نشده است.

بر پایه این گزارش، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان تعهد سازمانی پرستاران و رابطه آن با رضایت شغلی و عوامل فردی پرستاران در بخش های داخلی و جراحی بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهیدبهشتی در سال 1384 انجام شده است.

در این پژوهش که از روش توصیفی _ همبستگی برای توصیف و ارزیابی روابط بین متغیرها استفاده شد به تعداد 220 مجموعه پرشسنامه شامل فرم اطلاعات فردی، پرشسنامه رضایت شغلی و پرشسنامه تعهد سازمانی بین پرستاران توزیع شد که تعداد 202 مجموعه پرشسنامه برگردانده و 198 مجموعه پرشسنامه برای تجزیه و تحلیل نهایی مناسب تشخیص داده شد.

نتایج حاکی از آن بود که بین رضایت شغلی پرستاران و تعهد عاطفی و تکلیفی رابطه ای مثبت، اما بین رضایت شغلی و تعهد مستمر رابطه ای منفی وجود دارد.

واحدهای مورد پژوهش به ترتیب بیشترین میزان رضایت را از ارتباط با همکاران، جایگاه شغلی، نظارت و سرپرستی و مدیریت و کمترین میزان رضایت را از شرایط کار و امنیت شغلی و حقوق و مزایا داشتند.

بنابراین عوامل فردی نباید ملاک گزینش پرستاران متعهد باشد و باید مدیران پرستاری پس از استخدام کارکنان برای تعهد سازمانی در آنها تلاش کنند.