دبیر انجمن روانپزشكان كودك و نوجوان ایران گفت: 10 تا 15 درصد كودكان زیر 3 سال كشور به اختلال زبانی مبتلا میشوند كه با افزایش سن كاهش مییابد.
وی افزود: این كودكان معمولاً دیر شروع به صحبت می كنند و تا 2 سالگی اولین كلمات خود را نمیگویند و زمانی هم كه شروع به صحبت میكنند، كلمات جدید را به آهستگی و كندی وارد ذخایر لغات خود میكنند كه ممكن است تا 3 سالگی از كلمات واحدی استفاده كنند یا یك كلام كوتاه و تلگرافی داشته باشند.
عربگل در گفت وگو با فارس ادامه داد: این كودكان خطاهای زیادی در دستور زبان و گرامر مانند نقص در بهكاربردن افعال و ضمایر، حذف ضمیر و حذف فعل كمكی دارند و ممكن است جملهای كه كودك به كار میگیرد از نظر قواعد دستوری به هم ریخته و بینظم باشد (مثلاً به جای آنكه بگوید: بابا ماشین دارد، میگوید: ماشین بابا دارد).
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی یادآور شد: ممكن است این كودكان فقط از یك محدوده خاص، كلمات خود را انتخاب كند كه به طور مثال ممكن است تمام جملات مورد نظر را در زمان حال بگوید و از سایر زمانها مثل گذشته، آینده ماضی بعید و ... در جملات خود استفاده نكند.
وی اضافه كرد: همچنین ممكن است در یافتن كلمهای مناسب دچار مشكل شوند و كلمه دیگری را جایگزین كنند كه معنای جمله را بهم بریزد یا منجر به جملهای ناهمگون، بیربط و غیرقابل فهم شود یا ممكن است هنگام یافتن كلمه مناسب، كلمه ناصحیحی را انتخاب كند كه ارتباطی با آن كلمه دارد (مثلاً به جای صندلی بگوید میز) یا عملكرد آن را توصیف كند (به جای صندلی بگوید چیزی كه روی آن مینشینیم).
عربگل خاطرنشان كرد: این كودكان از كلمات كلی و مبهم مانند چیز و چیزه زیاد استفاده میكنند یا ممكن است كلمه خودساخته خود را به كار گیرند. كودك در پاسخ به سؤال ممكن است حاشیه برود و در نهایت جواب مورد نظر را ندهد یا پاسخ نامناسب به سؤالات بدهد.
وی با بیان اینكه نوجوانان با این اختلال ممكن است مشكلات ویژهای در استفاده از زبان داشته باشند تصریح كرد: ممكن است در شروع مكالمه، حفظ و تداوم آن، عوضكردن موضوع مورد بحث و مطرحكردن سؤال در ارتباط با موقعیت مشكل داشته باشند یا اینكه نتوانند مكالمه را به طرف نیازهای شنونده بكشانند. لذا بسیاری از مشكلات عملكردی زبان كه این بیماران با آن دست به گریبان هستند، مربوط به فقدان انعطافپذیری در زبان است.
دبیر انجمن روانپزشكان كودك و نوجوان ایران خاطرنشان كرد: به دلیل مسائل فوق این كودكان ممكن است در ارتباطات اجتماعی گستاخ، بیادب و شدیداللحن به نظر برسند چون نمیتوانند شكلهای مختلف زبانی را كه در محاوره استفاده میشود به كار ببرند و ممكن است لحن و صدای آنها متناسب با آن موقعیت اجتماعی نباشد.
وی افزود: شیوع این اختلال در زیر 3 سالگی 10 تا 15درصد است كه با افزایش سن كاهش یافته و در سن مدرسه فقط 3 تا 7 درصد كودكان این اختلال را دارند. همچنین مشكلات تحصیلی آنها به طور اولیه در خواندن و نوشتن است كه علیرغم تداوم اكثر مشكلات، اغلب این كودكان دبیرستان را به اتمام میرسانند و بعضیها وارد دانشگاه میشوند و اكثراً زندگی مستقلی پیدا میكنند.
عربگل گفت: عدهای از كودكان هستند كه علاوه بر مشكلات فوق در زبان دركی نیز مشكل دارند. این كودكان از نظر درك مطلب ضعیف هستند و در نوع مركب این اختلال كه شامل اختلال زبان بیانی و دركی است كودك هم از نظر تحصیلی و هم از نظر اجتماعی ناتوانكنندهتر است.
وی افزود: شیوع این عارضه مركب پیش از مدرسه 5 درصد و در سنین مدرسه 3 درصد است. این بیماران در درك مفاهیم انتزاعی، ضرب المثلها، استعاره، اظهارنظرهای كنایهدار و طعنهآمیز، در بیان وقایع، خاطرات و چیزهایی كه رخ داده مشكل دارند، در علت شناسی این اختلال عوامل نوروبیولوژیك، ژنتیك و محیطی نقش دارد.
عربگل خاطرنشان كرد: در صورت وجود این مشكل باید درمان متوجه تمام جوانب حالات مورد نظر باشد و فقط روی تكلم و زبان تمركز نشود. همچنین به علت مشكلات روانپزشكی و آموزشی همراه، این كودكان نیاز به تدریس خصوصی، آموزش مهارتهای اجتماعی و یا مداخله روانپزشكی دیگر دارند.
وی اضافه كرد: باید در نظر داشت كه تشخیص به موقع و درمان مناسب این كودكان با توجه به شیوع و گستردگی این اختلالات كمك بسیار مؤثری به آینده كودك و خانواده وی مینماید.
نظر شما