سلامت نیوز: زگیل‌ها ضایعات‌ خوش‌خیم‌ پوستی هستند كه توسط یك ویروس ایجاد می‌شوند. این ویروس به دنبال تماس مستقیم یا غیرمستقیم وارد پوست و مخاط بدن می‌شود و بسته به نوع ویروس و محل تماس، اشكال مختلف زگیل را در سر، صورت، لب و دهان، كف دست و پا ایجاد می‌كند.

دكتر فرخ راد متخصص پوست و مو در این باره به جام‌جم می‌گوید: زگیل در واقع تكثیر نامنظم و ‌البته خوش‌خیم سلول‌های پوست است و هرچند ظاهر آن بستگی به محل پیدایش زگیل دارد اما معمولاً به رنگ پوست بوده و در لمس زبر و ناصاف است، البته گاهی هم می‏تواند تیره یا صاف و هموار باشد.

وی می‌افزاید: با وجود این‌كه زگیل در هر سنی و در هر شرایطی ممكن است دیده شود اما بچه‌ها در سنین قبل از مدرسه و نوجوانان، مستعدترین افراد برای ابتلا به آن هستند.

نشانه‌ها

زگیل‌ها گاه به صورت منفرد و گاه به صورت مجتمع دیده می‌شوند؛ دكتر راد می‌گوید: زگیل‌ها ابتدا در اندازه كوچك ظاهر شده سپس بزرگتر می‌شوند، دارای سطحی‌ خشن بوده‌ و محدوده مشخصی از پوست را درگیر می‌كنند. آنها اغلب به‌ صورت‌ خوشه‌‌هایی‌ اطراف‌ یك‌ زگیل‌ مادر ظاهر می‌شوند و معمولا بدون درد و خارش‌ هستند.

وی می‌افزاید: گاه ممكن است در طول ماه‌ها یا سال‌ها زگیل كم یا زیاد شده و گاه زودتر از این مدت خود به خود بهبود یافته و از بین برود.

انواع

زگیل‌ها به انواع مختلف معمولی، صاف،كف پا، موزاییك و زگیل‌های تناسلی و... تقسیم می‌شوند.

دكتر راد می‌گوید: زگیل‌های معمولی بیشتر در پشت دست‌ها و انگشت و كنار ناخن و كف پا دیده می‌شوند و سطح آنها شیار شیار است. نوع دیگر زگیل معمولاً در كف‏پا ایجاد می‏شود و به تعداد زیاد و دسته دسته در كنار هم قرار می‌گیرند (زگیل‌های موزاییك)؛ این زگیل‏ها ممكن است دردناك باشند.

زگیل‏های تناسلی مشكل شایع و نگران‌كننده‏ای در بالغین به شمار می‏روند و اكثراً كوچك و صاف هستند؛ سطح آنها نرم بوده و بر خلاف بقیه زگیل‏ها زبر و پوسته‏پوسته نیستند. این نوع زگیل‏ها بندرت تبدیل به زگیل‏های دست یا پا می‏شوند ولی می‏توانند باعث پدید آمدن زگیل‏هایی در دهان گردند.

راه انتقال

زگیل‌ها دارای‌ سرایت‌ خفیفی‌ از فرد به‌ فرد و از یك ناحیه‌ به‌ ناحیه‌ای دیگر بوده و همان طور كه گفته شد گاهی نیز به طور غیرمستقیم از طریق وسایل آلوده منتقل می‌شوند.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی كردستان با بیان این‌كه افرادی كه سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر مستعد عفونت با ویروس‏های زگیل هستند، می‌گوید: برای ورود ویروس زگیل نیاز است كه پوست آسیب ببیند و این آسیب می‌تواند خراش خیلی سطحی ـ كه مورد توجه قرار نگرفته است ـ باشد.

دكتر راد می‌افزاید: بسته به نوع زگیل احتمال ابتلا متفاوت بوده به طوری كه ابتلا به زگیل‏های دست، پا و زگیل‏های صاف كم می‌باشد اما زگیل‏های تناسلی بیشتر واگیر هستند؛ زگیل اغلب می‌تواند از طریق تماس نزدیك، كفش‌های مرطوب (در حمام و استخر)، همراه با ساییدن و فشار، بردن انگشت به دهان و... منتقل شود.

پیشگیری

رعایت بهداشت فردی به صورت مداوم بهترین راه پیشگیری از ابتلای به زگیل است. این استادیار دانشگاه توصیه می‌كند: به هیچ وجه نباید از وسایل شخصی دیگران استفاده كرد، در استخرها و سونا بایستی دمپایی شخصی پوشید، تا حد ممكن كف دست‌ها و پاها را باید خشك نگه داشت، كفش‌‌هایی بپوشید كه‌ مناسب‌ و اندازه‌ پا باشند و برای‌ جلوگیری‌ از گسترش‌ زگیل‌ها، آنها را نخراشید زیرا زگیل‌ با برش‌ و خراش‌های‌ كوچك‌ براحتی‌ گسترش‌ می‌یابد.

درمان

معمولا برای تشخیص زگیل نیازی به آزمایش نیست و پزشك بر اساس ظاهر ضایعه، زگیل را تشخیص می‌دهد؛ البته در مواردی، نمونه‌برداری توصیه می‌شود. دكتر راد معتقد است: براساس سن فرد و این كه زگیل در چه ناحیه‌ای قرار گرفته و به چه تعداد و اندازه‌ای است، درمان‌های متفاوتی به كار می‌رود.

وی می‌گوید: هرچند هیچ یك از روش‌های درمانی به صورت 100 درصد، زگیل را درمان نمی‌كنند و احتمال عود آن همیشه وجود دارد اما روش‌هایی نظیر استفاده از محلول‌ها، پمادها یا چسب‌های ضدزگیل، كرایوتراپی (فریز كردن ضایعات)، سوزاندن ضایعات، لیزر كردن و سایر روش‌های درمانی تا حد بسیار زیادی در درمان زگیل موثر هستند.