سلامت نیوز:حنیف رضا گلزار: علی اصغر یوسف‌نژاد، یکی از نمایندگان مرکز استان مازندران در مجلس شورای اسلامی را کمتر کسی است که نشناسد. او یک نماینده مجلس است؛ نماینده ای که تا چند روز پیش از بسیاری دیگر از همکاران خود در مجلس متمایز بود؛ چرا که یوسف‌نژاد، نخستین نماینده ای بود که پس از جدی شدن اجرای طرح شیرین‌سازی و انتقال آب دریای کاسپین به سمنان، طی نامه ای بلند بالا به دکتر حسن روحانی، خواستار توقف آن شد.
به گزارش سلامت نیوز، قانون نوشت: او در این نامه به نمایندگی از طرف مردم مازندران خطاب به رییس جمهور چنین هشدار داد که اگر این طرح اجرایی شود، مردم این استان در دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری دیگر به حسن روحانی رای نخواهند داد. متن نامه چنان تند و هشدارها و زنهار‌های یوسف‌نژاد چنان جدی بود که هر خواننده ای را به تحسین وا می‌داشت. آن روز همه کنشگران حوزه محیط زیست و منابع طبیعی، مواضع یوسف نژاد را درحمایت از زیست‌بوم شکننده شمال کشور ستودند و او دست کم در استان مازندران به سمبلی از دوستی و روی آوردن مجلس به محیط زیست تبدیل شداما کارکردهای زیست محیطی یوسف نژاد به همین یک مورد محدود نمی شود. بد نیست بدانید که او تنها نماینده مجلس شورای اسلامی است که هر روز مسیر چهار کیلومتری محل سکونت خود تا بهارستان را پیاده می پیماید و در طول این مسیر با مردم نیز به گفتگو می نشیند. او حتی برای رفت و آمد به وزارتخانه ها نیز از ناوگان حمل و نقل عمومی استفاده می کند. او معتقد است که این‌گونه سهم خود را برای کاهش بار ترافیک و آلودگی هوای پایتخت ایفا می‌كند. او حتی از ارسال پیامک تسلیت به موکلان خود در پی شهادت محیط‌بانان و جنگلبانان هم دریغ نمی کند. همه این‌ها اقداماتی ستودنی و درخور تحسین است و هر انسان خردمند و البته خوش بینی وقتی این کارکردها را ارزیابی می کند با خود چنین می اندیشد که نه! او با بقیه فرق دارد... اما یوسف نژاد بسیار زودتر از چیزی که انتظار می رفت و با دستان خود، بر آنچه که در اندیشه طرفدارانش نقش بسته بود، خط بطلان کشید و به همگان ثابت کرد که نه! من هم با بقیه فرقی ندارم... .
پرده دوم؛ پس از شفارود، هراز و گلورد، این بار زارم‌رود و دودانگه
خبر بسیار کوتاه و گویا بود. با پیگیری های یوسف نژاد، موافقت و اعتبار 400 میلیاردی ساخت سدی جدید بر روی یکی از شاخه های اصلی رود تجن به نام «زارم رود» فراهم شد تا پس از سدهای شفارود، گلورد و هراز، سد زارم رود نیز به بحرانی دیگر در جنگل های هیرکانی تبدیل شود. زارم‌رود نخستین سد بر روی رود تجن نبوده و البته آخرین سد نیز نخواهد بود. پیش‌تر سد سلیمان تنگه (شهید رجایی)، با گنجایش 160 میلیون متر مکعب، با زیر آب بردن صدها هکتار از جنگل های هیرکانی منطقه ساخته شده بود. سدی که این سال ها در پی کاهش دبی رود تجن هیچ‌گاه موفق به آبگیری کامل نگردید. در سال گذشته از کل گنجایش 160 میلیون متر مکعبی این سد تنها 27 میلیون متر مکعب آب در دریاچه این سد ذخیره سازی شده بود؛ یعنی تنها یک‌ششم گنجایش مفید آن! بی شک ساخت سد 90 میلیون متر مکعبی زارم‌رود روی یکی از شاخه های اصلی تجن با کاهش بیشتر دبی این رود، تهی شدن مخزن سد شهید رجایی را همچنان تداوم خواهد بخشید. این در حالی است که کارهای مطالعاتی برای ساخت سدی دیگر به دام «سد دودانگه» نیز بر روی یکی دیگر از شاخه های اصلی تجن در دستور کار وزارت نیرو قرار دارد.
پرده سوم؛ احیای مثلث سدسازی و اعلام جنگ به جنگل های شمال
دولت دوم حسن روحانی با شعار مدیریت بحران آب، مثلث سدسازی و انتقال آب بین حوضه ای در ایران را طرحی و اجرا کرد. آن روز که کلانتری، رییس سازمان حفاظت محیط زیست شد و با صراحت اعلام کرد که با سد سازی در جنگل های هیرکانی موافق است، یک ضلع از این مثلث قد بر افراشت و دیگر روز که اردکانیان با حمایت های آشکار امثال کلانتری موفق به دریافت رای اعتماد از مجلس شد تا بر کرسی وزارت نیرو تکیه زند، ضلع دیگر این مثلث تکمیل شد. این دو آمده بودند تا به واپسین بازمانده جنگل های هیرکانی اعلام جنگ كنند... ضلع سوم این مثلث اما بستگی به مقدار برش و تلاش های منطقه ای دارد. استانداران، نمایندگان مجلس و افراد صاحب نفوذ محلی در هر منطقه فراخور توان، قدرت و جایگاه و ضریب نفوذی که دارند، می توانند با اخذ مجوز و اعتبار لازم، در قامت ضلع سوم این مثلث به ایفای نقش پردازند. مجوز های زیست محیطی همانند آنچه که در مورد پتروشیمی میانکاله رفت، در راستای آنچه که کلانتری آن را «معطل نماندن کشور برای محیط زیست» می نامد و همچنین برای شتاب بخشیدن به امر توسعه و خدمت رسانی در کمتر از 24 ساعت صادر از سوی دستگاه متولی محیط زیست کشور صادر می شود. انبوهی از مجوز های فنی سدسازی هم پیش‌تر در وزارت نیرو آماده ی امضا وجود دارد. پول هم جز برای خرید تجهیزات کنترل آتش در جنگل و یا تامین اعتبار طرح تنفس جنگل‌های شمال، برای اینچنین طرح هایی به فراوانی در خزانه دولت موجود است و این مقامات محلی هستند که باید تلاش بیشتری کنند تا این خوان گسترده را دریابند! این بار دکتر علی اصغر یوسف نژاد، در قامت ضلع سوم این مثلث به ایفای نقش پرداخت تا به جای پاسداری از جنگل ها و زیست بوم سرزمین پدری، میخی دیگر بر تابوت پر آب‌ترین رود مازندران بکوبد و تَجِن را برای همیشه از «تَجیدَن» باز دارد... .
پرده چهارم؛ پوپولیسم و محیط زیست
مواضع اخیر علی اصغر یوسف نژاد در رابطه با ساخت سدی جدید در قلب جنگل‌های هیرکانی ایران ثابت کرد که مقوله محیط زیست و منابع طبیعی در ایران، در دیدگاه بسیاری از مدیران و تصمیم سازان، تنها یک بازی سیاسی برای جلب نظر توده هاست. فرآیندی که در زبان علم سیاست از آن به عنوان عوام گرایی یا پوپولیسم یاد می‌شود. پوپولیسم همیشه شعار اشتغال و خدمت به مردم نیست. معنا و کارکرد پوپولیسم در گذر زمان و با افزایش سطح دانش، درک و شعور توده ها از سوی کاربران این واژه نا مقدس تغییر و ارتقا می یابد و باز تعریف می شود. سواران بر سمند پوپولیسم با درایت دریافته اند که دیگر تعاریف قدیمی این واژه نخ‌نما شده و کارکرد خود را از دست داده است. لاجرم بازتعریفی دیگر فراخور حال و روز مردم امروز از آن ارائه می کنند. یکی از بازتعریف های جدید این واژه، حوزه جدید، به روز و به شدت مورد توجه محیط زیست است. شاید آن روز که استانداران پیشین و فعلی سمنان و برخی از همکاران یوسف‌نژاد از حوزه های انتخابیه استان سمنان هیچ تریبونی را برای اثبات سیاسی بودن مخالفت برخی ها با طرح انتقال آب دریای کاسپین از دست نمی دادند، راست می گفتند... دست کم نمایندگان مجلس شناختی درست از همکاران خود دارند اما آقای یوسف نژاد! کنشگران حوزه محیط زیست از سوی برخی همکاران شما در مجلس متهم به قلم به مزدی برای این سو و آن سوی عالم نشدند تا امثال شما سوار بر سمند پوپولیسم بر ثروت های ملی – طبیعی سرزمین‌مان بتازید. اگر در اندیشه تداوم خدمت رسانی به مردم در جایگاه نمایندگی مجلس طی دوره‌های بعدی هستید، مسیر حفاظت از زیست بوم سرزمین پدری را همچون مسیر خانه تا بهارستان پیاده بپیمایید و در طول این مسیر با کنشگران این حوزه بیشتر گفتگو کنید.
عضو هیات مدیره جمعیت دیده بانان طبیعت
نظر شما