سلامت نیوز:«خشونت علیه زنان هر رفتار و کنشی است که باعث صدمه جسمی و روانی به زنان می‌شود.

به گزارش سلامت نیوز، همشهری نوشت : در بحث خشونت علیه زنان، خشونت جنسی نیز مطرح است. خشونت جسمی به خشونت‌های جسمی سبك و خشونت‌های جسمی سنگین طبقه‌بندی می‌شود. مقایسه كردن، تحقیر كردن، سركوفت زدن و... نیز از انواع خشونت روانی است.» این تعریف خشونت علیه زنان از دیدگاه معاون پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی سازمان بهزیستی كشور است. فرید‌براتی‌سده در گفت‌وگو با همشهری از جزئیات یك تحقیق انجام شده در پایتخت با موضوع خشونت علیه زنان می‌گوید؛ تحقیقی كه همه ابعاد خشونت را درنظر گرفته و قرار است به‌زودی در كل كشور انجام شود.

معاون پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی سازمان بهزیستی كشور با اشاره به اینكه در این تحقیق شهر تهران به‌عنوان طرح پایلوت (نمونه) بوده است، گفت:« در «برنامه ششم» حكمی است كه طبق آن دولت باید نسبت به استقرار سامانه رصد آسیب‌های اجتماعی و معلولیت‌ها اقدام كند. اساس و هدف اصلی از راه‌اندازی این سامانه دریافت اطلاعات و داده‌ها درخصوص آسیب‌های پنهان اجتماع است.

آسیب‌های پنهان آن دسته از آسیب‌هایی است كه به راحتی نمی‌توان در مورد آنها بررسی و تحقیق كرد. همچنین شناسایی عوامل بروز آسیب‌های پنهان در راه‌اندازی این سامانه مدنظر است. در راستای این هدف چندی پیش ما انجام تحقیقی در رابطه با خشونت علیه زنان در سطح كشور برنامه‌ریزی كردیم و پایلوت این طرح تحقیقی در شهر تهران انجام شده است. یك نمونه تصادفی هزار نفری از مناطق 22گانه شهر تهران در این تحقیق ارزیابی شد و 3محله از هر منطقه مورد ارزیابی قرار گرفت».

درصد بالای خشونت روانی در پایتخت

براتی ادامه داد:«در این تحقیق آسیب‌های ناشی از انواع خشونت‌ها شامل جسمی، جنسی، كلامی و عاطفی علیه زنان بررسی شد و 27درصد از زنان تهرانی مورد تحقیق اعلام كردند كه به نوعی قربانی یكی از انواع خشونت شده‌اند. طبق آمار خشونت‌های جنسی 5درصد، خشونت‌های جسمی سنگین 1.4درصد و خشونت‌های جسمی سبك 3.2 درصد گزارش شده است. همچنین در این تحقیق خشونت‌های كلامی و عاطفی با 7درصد، فراوانی بیشتری در مقایسه با انواع خشونت علیه زنان در پایتخت داشت.

آمار و درصد‌هایی كه ارائه شده مربوط به خشونت‌های درونی(خشونت‌های خانگی) علیه زنان است. خشونت‌های بیرونی حساسیت‌های آماری بیشتری دارد و البته نیاز به تحقیق جامع تر. به همین دلیل فعلا در مورد خشونت‌های بیرونی و خارج از خانه اظهارنظری نمی‌كنیم.»

در برخی از شهرها خشونت روانی رایج و پذیرفته شده است

براتی با تأكید بر آماری كه سازمان جهانی بهداشت اعلام كرده، توضیح داد:« در جهان بین 30تا 35درصد از زنان قربانی انواع مختلف خشونت می‌شوند. تقریبا می‌توان گفت از هر3 زن یك زن در جهان قربانی خشونت می‌شود. با توجه به نمونه تحقیقی كه در شهر تهران انجام شده می‌توان اینطور استنباط كرد كه آمار خشونت در تهران نیز نزدیك به آمار سازمان جهانی بهداشت در این زمینه است.

به گفته براتی، بدون شك در برخی از شهرهای كشور و استان‌ها میزان خشونت علیه زنان بیشتر از آمار تهران است. در برخی از شهرها خشونت‌های روانی به‌خصوص كلامی و عاطفی بسیار رایج است؛ درحالی‌كه زنان این نوع خشونت‌ها را به‌عنوان بخشی از زندگی قلمداد می‌كنند و آنها را پذیرفته‌اند.

ناگفته‌های خشونت علیه زنان

سیدحسن موسوی چلك، رئیس انجمن مددكاران اجتماعی ایران نیز به خشونت علیه زنان از این منظر نگاه می‌كند: «هر رفتاری كه سلامت زنان را تهدید كند خشونت محسوب می‌شود. این رفتارهای خشونت‌آمیز می‌تواند جسمی، جنسی، روانی و حتی غفلت باشد. در بحث غفلت با اینكه تعمدی در اینگونه رفتار در كار نیست اما رفتار فرد مقابل، زنان را آزار می‌دهد و در‌واقع نوعی خشونت است. مصادیق خشونت علیه زنان در كشورها با توجه به فرهنگ‌ها، سبك زندگی و قوانین مختلف، متفاوت است؛ اما خشونت جهانشمول است و همه كشورها با این آسیب اجتماعی دست و پنجه نرم می‌كنند.

او گفت: آنچه در كشور ما در رابطه با انواع خشونت بیشتر گزارش می‌شود خشونت‌های جسمی است؛ درحالی‌كه خشونت‌های عاطفی و روانی آنقدر آسیب‌زا هستند كه برای خشونت‌های روانی ما هیچ‌گونه معیار سنجش رنجش نداریم. این نوع خشونت‌ها در كشور ما درست مانند خشونت‌های جنسی علیه زنان، كتمان می‌شود.

موسوی چلك در ادامه می‌گوید: واقعیت این است كه در كشورما اغلب خشونت‌ها علیه زنان به‌صورت تابو درآمده و در مورد آن صحبت نمی‌شود. اغلب تصور می‌شود كه خشونت علیه زنان در محیط خانه صورت می‌پذیرد. تا عنوان خشونت در كنار واژه زنان می‌آید همه بلافاصله محیط خانه را نشانه می‌گیرند؛ درحالی‌كه بخش عمده‌ای از اینگونه رفتارهای آسیب‌زا در محیط بیرون از خانه با جلوه‌های متفاوت‌تری حادث می‌شود. در محیط‌های كاری، محیط‌های عمومی، شلوغ، در تجمع‌ها و... موضوعات و انواع خشونت مطرح است اما در بحث خشونت علیه زنان این موارد در واقع می‌توان گفت نادیده گرفته شده است.

رئیس انجمن مددكاران اجتماعی ایران افزود:البته در خیلی مواقع قصور متوجه افرادی است كه مورد خشونت قرار می‌گیرند. نهادینه شدن خشونت در جامعه ما ناشی از سكوت زنان است. زنان در ابراز مورد خشونت قرار گرفتن سكوت می‌كنند چراكه بازگو كردن آن می‌تواند تهدیدی باشد در مقابل ثبات خانواده. در این بخش باید بیشتر سرمایه‌گذاری و كار شود. آموزش و دسترسی زنان به منابع اجتماعی می‌تواند كمك كند تا زنان سكوت در مقابل خشونت را بشكنند. به‌صورت مشخص زنان در معرض خشونت می‌توانند با اورژانس اجتماعی 123تماس گرفته و گام اولیه را برای مهار خشونت بردارند.

زخم همسرآزاری در كشور عمیق است

به گفته او، در جامعه ما بخش مهمی از خشونت علیه زنان به نگاه مالكیتی همسران آنها بر می‌گردد. نگاه مالكیتی نسبت به زن باید از بین برود تا بتوان قدم مؤثری در برابر خشونت‌ها برداشت. فرهنگ خشونت جسمی علیه زنان نیز تا حدودی در جامعه ما پذیرفته شده است درحالی‌كه پذیرش در مقابل یك رفتار نامناسب باعث نهادینه شدن و رواج یافتن آن رفتار خواهد شد. وی در ادامه افزود:«متأسفانه خیلی مواقع صدای زنان در حوزه خشونت شنیده نمی‌شود. خیلی وقت‌ها رفتارهای خشونت‌آمیز علیه زنان دیده نمی‌شود. این رفتارها زخم‌های عمیقی را ایجاد می‌كند؛ زخم‌هایی كه تأثیر منفی در نقش‌های زنان در محیط خانه و جامعه ایجاد می‌كند.»

رئیس انجمن مددكاران اجتماعی ایران با اشاره به خشونت‌های درونی و خانوادگی گفت: زخم همسر آزاری در ایران عمیق است. گرچه این زخم به اندازه كافی دیده نشده چون با آن كنار آمده‌ایم. همسرآزاری فقط كتك‌زدن نیست. برجسته‌ترین خشونت‌هایی كه گزارش می‌شود خشونت‌های جسمی است. زنان ما این مهارت را فرا نگرفته‌اند كه اگر تعرضی در خانه به آنها می‌شود به شكل مناسب به آن رفتار آزار‌دهنده اعتراض كنند؛ طوری كه حرمت‌ها حفظ شود.