سلامت نیوز:هفته اول اسفند به عنوان هفته ملی سلامت مردان نام‌گذاری شده است؛ موضوعی که فارغ از نگاه سکسیستی می‌تواند این پرسش را مطرح کند که مردان ایرانی با توجه به مسائل فیزیولوژی چقدر در مورد اهمیت سلامتی خود آگاهی دارند؟ آیا در سبک زندگی خود به آن توجه کرده‌اند تا در همین مسیر قدمی برای حفظ سلامتی خود بردارند؟
به گزارش سلامت نیوز، ابتکار نوشت: از کودکی به یاد داریم که تا پسربچه‌ای گریه می‌کند فوری اطرافیان او می‌گویند «مرد که گریه نمی‌کند» یا اینکه کارهای سخت و سنگین معمولا بر دوش مردان است، شاید نمونه ملموس آن خانه‌تکانی برای عید نوروز باشد که کارهای دشوار به اسم مردها نوشته می‌شود، اگرچه به‌طور معمول توان جسمی مردان نسبت به زنان بیشتر است اما به‌طور حتم انجام یکسری فعالیت‌ها می‌تواند صدمه‌ای جدی به آنها وارد کند. در این جا میزان توجه مردان به سلامتی جسمی و حتی روحی‌شان مطرح می‌شود اینکه چقدر به بدن و توانایی‌های خود آشنایی دارند.
«حسین» شهروند 36ساله‌ای است می‌گوید: «توجه به سلامت برای مردان، هنوز در کشور ما رفتاری لوکس محسوب می‌شود. سلامت جسمی شاید با ورزش تامین شود اما فرهنگ مراجعه دوره‌ای به پزشک آقایان (اورولوژیست) به‌دلیل فرهنگ غلط و تابوهای اشتباه، هنوز وجود ندارد و معمولا تا برای کسی مشکلی پیش نیاید به پزشک مراجعه نمی‌کند این در حالی است که دانش سلامت جنسی هم در کشور ما بسیار پایین است و حتی تصورات غلطی به‌جای دانش درست جنسی در ذهن افراد وجود دارد.»
مراجعه به روان‌پزشک نشانه ضعف است
به عقیده او، «در زمینه سلامت روحی هم وضع بهتر نیست. مراجعه به مشاور، روان‌پزشک و روان‌درمانگر در میان آقایان، گویی نشانه ضعف یا یک رفتار زنانه به‌شمار می‌آید و خیلی‌ها به‌خاطر نگاه جامعه به این پدیده، حاضر نیستند سمت آن بروند حتی زمانی که با مشکلات روحی مواجه می‌شوند.»
«حسین» موضوعی را مطرح می‌کند که همین هفته پیش یک عضو هیات مدیره انجمن علمی روانپزشکان ایران آن را بیان کرد. فربد فدایی در این‌باره به ایرنا می‌گوید: «مردان در مقایسه با زنان معمولا مایل به پذیرش مشکلات سلامت روان خود نیستند و به همین دلیل دو برابر زنان رفتارهای پرخاشگرانه و ضداجتماعی دارند. مردها راجع به مشکلات خود با دیگران صحبت نمی‌کنند و همین موجب ایجاد فشار روانی مضاعف می‌شود.»
این وضعیت درحالی است که به اعتقاد روانپزشکان، مردان باید در صورت مشاهده علائمی مانند تحریک‌پذیری و پرخاشگری، بی‌توجهی به مسئولیت‌های اجتماعی و خانوادگی، افسردگی و تمایل به گوشه‌گیری به فکر استفاده از خدمات تشخیصی و درمانی بهداشت و روان باشند.
«رضا» دیگر شهروندی است که در این‌باره به «ابتکار» می‌گوید: «باورهای غلطی در مورد مسائل مربوط به مردان وجود دارد، مثلا اینکه مرد مشکلات خود را بروز نمی‌دهد، درددل نمی‌کند، او باید محکم باشد؛ همه اینها فشارهای روانی و استرس‌های زیادی را به مرد تحمیل می‌کند. پیامد چنین باورهایی ایجاد اثرات مخرب روانی و فیزیکی بر وجود مردان است. در این حوزه جامعه ایران از کمبود اطلاعات رنج می‌برد و نیازمند نگاه تحلیلی روان و جامع شناسانه دارد»
آگاهی از مسائل فیزیولوژی بسیار پایین است
او که 33سال دارد سلامت روان مردان را به سه بخش تقسیم می‌کند و توضیح می‌دهد: «فاز اول مربوط به سلامت عمومی است که آگاهی از این سلامت در جامعه پایین است و جزو فرهنگ ما نیست مثل ورزش کردن، تغذیه سالم. در این زمینه شخصا 50-50 می‌توانم رعایت کنم یعنی به یکسری موارد می‌توانم اهمیت بدهم اما به بعضی چیزها نه، آن‌هم به دلیل سبک زندگی است وگرنه نسبت به انجام یا انجام ندادن آنها آگاهی دارم. فاز دوم را می‌توان مسائل مربوط به فیزیولوژی عنوان کرد که شامل مباحث هورمون و اندام‌های جنسی و در نهایت سلامت جنسی است. آگاهی جامعه در این زمینه حتی از سلامت عمومی هم پایین‌تر است و نیازمند اطلاع‌رسانی و فرهنگ‌سازی در این خصوص است. خودم شخصا 90درصد در این زمینه آگاهی به‌روز دارم. بخش سوم هم شامل نگاه جنسیتی در عرف به این موضوع است که در این بخش می‌توان به انتظاراتی که جامعه، خانواده و همسر از مرد دارد چراکه این نگاه او را در موقعیتی قرار می‌دهد که مجبور شود یکسری کارها را انجام بدهد یا ندهد. به‌عنوان مثال کار سخت و بیرون از خانه مال مردان است درحالی که باید با توانایی او تطبیق داده شود زیرا این توانایی در همه مردها یکسان نیست.»
این شهروند در توضیح بیشتر می‌گوید: «از نظر شخصی سعی می‌کنم در همه این موارد عرف را در نظر نگیرم اما با این حال به خاطر شرایط گاهی مجبور می‌شوم داوطلبانه یکسری کارها را انجام بدهم هرچند می‌دانم که آسیب می‌بینم.»
توجه به آموزش عمومی و تغییر نگرش
توضیحات شهروندان درحالی است که یک عضو کمیسیون بهداشت مجلس در این‌باره به مهر می‌گوید: «از نظر محیطی مردان استرس کاری بیشتری را تحمل کرده و در معرض ضربات جسمی بیشتری هستند، عادات غذایی نامناسب‌تری داشته و در معرض آلودگی بیشتر و نیز وابستگی بیشتری به مواد دخانی دارند از همین‌رو است که می‌توان شیوع بیشتر بعضی از اختلالات را به این موارد نسبت داد و بر همین اساس نیز باید راه‌های پیشگیری و کاهش خطر را مدنظر داشت. اعتیاد به سیگار و وابستگی به مواد در مردان بیشتر است که البته یکی از دلایل عمده را هم می‌توان عدم توجه مردان به سلامت خود دانست.»
به گفته مرتضی خاتمی، «باید پیشگیری و کاهش خطر را لحاظ کنیم.
اصل اول و اساس ارتقای سلامت مردان بر آموزش عمومی و تغییر نگرش آنان در توجه به مبانی بهداشت، پیشگیری از بیماری‌ها و مخاطرات و به عبارتی ارتقای سواد سلامت استوار است.» او معتقد است: «تغییر شیوه زندگی با لحاظ فعالیت مستمر ورزشی و پرهیز از استرس و نیز مخاطرات شغلی یکی دیگر از عوامل موثر در بهبود شاخص‌های بهداشتی به‌خصوص در مردان است. اصلاح الگوی غذایی با مصرف کمتر نمک، مصرف مناسب قند و چربی و نیز بالا بردن فیبر غذایی و سبزیجات می‌تواند کمک به‌سزایی به بهبود سلامت مردان کند.» از سوی دیگر، موارد دیگری نیز همچون پرهیز از استعمال دخانیات و کاهش سایر عوامل خطر محیطی از جمله آلودگی‌ها از دیگر موارد توصیه شده است. آشنایی با علائم اولیه بروز بیماری‌های مهم مردان، غربالگری و پیگیری‌های دوره‌ای برای بیماری‌های شایع و معاینات دوره‌ای کارگران و کارمندان نیز از اقداماتی است که می‌تواند در کاهش مرگ‌ومیر مردان موثر باشد.
همه این اظهارات درحالی است که پویش هفته ملی سلامت مردان ایران، همه ساله با هدف اطلاع‌رسانی و حساس‌سازی گروه‌های مختلف جامعه درخصوص اولویت‌های سلامت مردان کشور برگزار می‌شود اما آنطور که باید درباره آن در محافل مختلف خبری و شبکه‌های اجتماعی حرفی به میان نمی‌آید این درحالی است که فردا آخرین روز این هفته است و به‌نظر می‌رسد برنامه‌ریزی مسئولان در این زمینه چندان رضایت‌بخش نیست با این توضیح که از اجرای این پویش تاکنون 11سال می‌گذرد و برای افزایش آگاهی جامعه نسبت به سلامتی‌شان زمان کمی نیست.
نظر شما