در همین راستا، اکثر کارشناسان بهداشتی، توصیه کرده‌اند از آب‌های بسته‌بندی برای آشامیدن استفاده کنیم. در حال حاضر کم نیستند افرادی که آب مصرفی‌شان را به این نوع آب‌ها محدود کرده‌اند.

آب‌هایی که در بطری‌های پلاستیکی عرضه می‌شود و دیگر در اکثر سوپرمارکت‌های کشور می‌شود از آنها پیدا کرد. حق هم همین است، آن قدر از بیماری‌هایی مثل وبا، ای کولای، ژیاردیا و غیره شنیده‌ایم که شاید تنها راه چاره‌مان را در استفاده از همین آب‌ها دیده‌ایم.

البته فراموش نكنید كه حتی در اوج اپیدمی ‌وبا در دو سال گذشته، مسئولان بهداشتی کشورمان تاکید داشتند که آب لوله‌کشی شده در هیچ نقطه‌ای از کشورمان آلودگی نداشته است؛ به همین علت شاید این روی آوردن به آب‌های بسته‌بندی، فایده‌ای به جز راحت کردن دل پردلهره‌مان نداشت.

نكته جدید اما این است كه متاسفانه به تازگی در مورد بهداشتی بودن و فایده آب‌های بسته‌بندی هم شک و تردیدهایی در جامعه جهانی به وجود آمده است.

یک گزارش جدید نشان می‌دهد 25 درصد بطری‌های آبی که به صورت بسته‌بندی شده در سوپرمارکت‌های آمریکا به فروش می‌رسد، از شیر آب پر شده‌اند، در حالی که نظرسنجی‌های موسسه گالوپ نشان می‌دهد اکثریت مشتریان این نوع محصولات، به خاطر ترس از آلودگی احتمالی آب شهری آنها را می‌خرند.

یکی از محققان دانشگاه فلوریدا در یازدهمین نشست سالانه «سلامت و تناسب اندام» در دالاس آمریکا، گزارشی ارائه کرده که نشان می‌دهد آب بطری‌های پلاستیکی لزوما بهداشتی‌تر و سالم‌تر از آبی که با چرخاندن شیر آب منزل توی لیوانتان می‌ریزد، نیست.

خبرگزاری رویترز گزارش داده است، در مطالعه این محققان روی بیش از هزار بطری آب از 103کمپانی مختلف، مشخص شده که در 22 درصد این بطری‌ها، آلودگی‌های میکروبی و شیمیایی و نیز ارسنیک وجود دارد.

برای افراد مبتلا به نقص دستگاه ایمنی مثل بیماران آلوده به ویروس ایدز یا افرادی که برای درمان سرطان تحت شیمی‌درمانی قرار گرفته‌اند و نیز بیمارانی که پیوند شده‌اند، زنان باردار، کودکان و سالمندان، ممکن است این آلودگی‌ها خطرساز شود.

توصیه كارشناسان به این افراد آن است که از فیلترهای خانگی استفاده کنند، آب را بجوشانند یا از آب مقطر استفاده کنند.

از آنجا که آب بسته‌بندی شده، یک محصول غذایی به شمار می‌رود، کنترل بهداشت و کیفیت آن طبق قانون به عهده «سازمان نظارت بر دارو و غذا» قرار داده شده، در حالی که شبکه آب لوله‌کشی را «اداره بهداشت محیط» باید کنترل کند.

از آنجا که طبق معمول آماری از این دست در کشور ما یا وجود ندارد یا قابل دسترسی نیست، می‌توان حدس زد که در کشور ما هم مشابه یا بدتر از چنین وضعی وجود داشته باشد.

به همین علت توصیه‌ها و نظرهای این کارشناسان می‌تواند برای ما هم جای تامل فراوان داشته باشد و نهایتاً در تصمیم‌گیری قابل استفاده باشد.