به گزارش فارس، سید علی شفیعی در نشست علمی پژوهشی مركز مطالعات اعتیاد كه صبح امروز در مجموعه فرهنگی شقایق برگزار شد، اظهار داشت: تفاوت ماندگاری در درمان معتادانی كه به صورت داوطلب و اجباری قرار گرفته بودند تفاوت معناداری است كه معمولا بعد از 25 هفته خود را نشان میدهد.
وی افزود: افرادی كه به اجبار وارد درمان شدهاند پس از 25 هفته باقی ماندن در درمان، ادامه ماندگاریشان بیشتر است و آنهایی كه به اجبار وارد درمان اقامتی طولانی مدت شدهاند نسبت به كسانی كه داوطلبی وارد این نوع درمان شدهاند ماندگاریشان بیشتر است.
شفیعی با بیان اینكه درمان كوتاه مدت را دو ماهه و بلندمدت را بیش از آن در نظر گرفتهایم، تصریح كرد: ارائه خدمات مورد نیاز معتادان مانند تامین سرپناه، سرویسهای خانوادگی، رفع مشكل شغلی و دیگر موارد در ماندگاری معتادان در درمان اثر ویژهای دارد و مشخص شده است آنهایی كه نیازهای فرعیشان برطرف شده بیشتر در درمان ماندهاند.
این دانشجوی PHT اعتیاد خاطرنشان كرد: وقتی قرار است رویكرد اجباری برای ورود معتادان به درمان كه براساس قانون تصویب شده است پیاده شود باید توجه داشت كه یكی از نكاتی كه میتواند درمان طولانیمدتی برای معتاد به همراه بیاورد این است كه فرد به دقت انتخاب شود كه كدام روش برای درمان آن سودمند است.
نظر شما