سلامت نیوز -*مهدی بهلولی: دو سال پیش در دفتر یكی از روزنامه‌ها، گفت‌وگویی درباره بیمه تكمیلی فرهنگیان داشتیم. من اطلاعاتی درباره بیمه تكمیلی برخی از كاركنان دولت، جمع‌آوری كرده بودم و قصد داشتم كه نشان دهم بیمه تكمیلی فرهنگیان در سنجش با آنها خیلی ضعیف است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد: گفتم:«معلم می‌گوید بیمه تكمیلی من گران است‌ چون در بیمه دانا فرانشیز ۱۰ درصد است، خود بیمه‌ شونده پولی نمی‌دهد و بابت همسر و فرزندش ۱۵ هزار تومان می‌دهد. دندانپزشكی را تا سقف یك میلیون تومان دریافت می‌كند و عینك را تا ۲۰۰ هزار تومان. اما بیمه تكمیلی ما خیلی ضعیف‌تر است.» و به یك نمونه دیگر از بیمه‌های تكمیلی اشاره كردم كه باز در سنجش با بیمه تكمیلی فرهنگیان، خیلی كارآمدتر است.

كارشناس روبه‌روی ما كه از وزارتخانه آموزش و پرورش آمده بود برگشت گفت: «شما دو نمونه آورده‌اید، من ۵۰۰ نمونه مختلف را به شما می‌گویم. حداقلش این است كه من قرارداد ۲۰ دستگاه مختلف را دیده‌ام، نمونه قراردادهای مختلفی كه شركت‌های بیمه بسته‌اند را هم دارم.»

و ادامه داد كه در خیلی از ارگان‌های دولتی و خصوصی كشور، سازمان مربوطه به بیمه شونده تا بالای ٩٠ هزار تومان كمك می‌كند تا بتواند بیمه تكمیلی خوبی به كاركنانش ارایه دهد اما آموزش و پرورش چنین توان و بودجه‌ای ندارد.

باری بحث این یادداشت كوتاه به مزایایی برمی‌گردد كه بسیاری از كاركنان دولت از آنها بهره‌مند هستند و فرهنگیان از آنها تقریبا بی‌بهره! (بگذریم از اینكه در آموزش و پرورش، نهاد بزرگ اقتصادی همچون صندوق ذخیره فرهنگیان وجود دارد كه اگر درست اداره می‌شد و در آن «حیف» و «میل» انجام نمی‌گرفت و در دولت دهم و برنامه توسعه پنجم هم سهم دولت به صندوق قطع نمی‌شد می‌توانست خدمات اقتصادی خوبی، از آن میان تقویت بیمه تكمیلی، به فرهنگیان بدهد). بارها و بارها شاهد بوده‌ام كه برخی از كارگزاران ارشد سازمان برنامه و بودجه به سنجش میانگین حقوق كاركنان دولت و میانگین حقوق فرهنگیان پرداخته‌اند و با توجه به اختلاف مثلا ٣٠٠ هزار تومانی این دو عدد، اعلام كرده‌اند كه حقوق فرهنگیان چندان هم از دیگر كاركنان دولت، كمتر نیست.

یك نكته مهم در این سنجش‌ها این است كه به عمد بحث مزایا نادیده گرفته می‌شود. بسیاری از كاركنان دولت، به جز فرهنگیان، تقریبا برابر حقوق دریافتی خود، مزایا می‌گیرند. این مزایا هم به صورت نقدی است و ماهانه پرداخت می‌شود، و هم به‌طور غیرنقدی است و خود را در پوشش چیزی مانند تقویت بیمه تكمیلی، نشان می‌دهد. از نزدیك، فیش حقوقی ٥ میلیون تومانی فردی را دیده‌ام كه حكم كارگزینی او كمی بیش از ٢ میلیون بوده است. شگفت در آموزش و پرورش این است كه اگر برخی مزایای ناچیزی برای برخی از فرهنگیان هم وجود دارد، حذف می‌شود. یك زمانی به سرایداران مدرسه‌ها، حق لباس می‌دادند كه الان دیگر سال‌هاست از آن خبری نیست.

حق التدریس‌ آموزگاران نیز نمونه دیگری است كه هر سال به بهانه‌های متفاوت، آب می‌رود. در میان فرهنگیان، این سخن بسیار شنیده می‌شود كه وقتی فرادستان دولت از صرفه‌جویی دولتی سخن می‌گویند روی سخن‌شان به آموزش و پرورش است و باید منتظر بود و دید كه از كجای همین حقوق ناچیز، چیزی كم می‌شود!

*آموزگار و کنشگر صنفی