سلامت نیوز:شكار گسترده پرندگان مهاجر در استان خوزستان شرایط زیست این پرندگان را ب خطر جدی روبه‌رو كرده است. ایران قتلگاه پرندگان مهاجر است و بنا به اعلام سازمان‌های جهانی بعد از عربستان رتبه دوم كشتار پرندگان مهاجر را در اختیار دارد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد،از شهریورماه تا اواخر اردیبهشت ماه هر سال در بازارهای فریدونكنار و اهواز بازار فروش پرندگان آنقدر پررونق است كه تصویر عریان وضعیت شكار این پرندگان را به نمایش می‌گذارد. سال گذشته جمشید منصوری، مولف كتاب راهنمای پرندگان، كه از حدود پنج میلیون پرنده مهاجر وارد شده به ایران، ٥/٢ تا ٣ میلیون پرنده شكار می‌شوند. به گفته او، تغییرات آب و هوایی در كره زمین به همراه ناامنی مناطق برای سكونت پرندگان، زمینه انقراض بسیاری از گونه‌ها را فراهم كرده است. بعضی پرندگان مثل عروس غاز به دلیل نبود احساس امنیت دیگر به سوی ایران پرواز نمی‌كنند.
به گفته او در گذشته ٢٠ تا ٣٠ هزار پرنده در ایران سكونت داشت كه این رقم در حال حاضر به ٢ تا ٣ هزار پرنده رسیده است. مدت‌هاست كه رسانه‌ها از وضعیت شكار بی‌رویه پرندگان در فریدونكنار گزارش می‌دهند اما دیروز یك فعال محیط زیست به خبرگزاری ایانا خبر داده است كه شكار پرندگان مهاجر در خوزستان هم سال به سال رو به افزایش گذاشته تا جایی كه بنا به اعلام رضا نیك فلك، فعال محیط زیست، چرخه مالی بیش از ١١ میلیارد تومانی ایجاد كرده است.
البته به گفته وی تنها پرندگان مهاجر نیستند كه در خوزستان شكار می‌شوند، گنجشك‌ها و سارها نیز به تعداد فراوان در این منطقه صید می‌شوند. نیك فلك درباره شكار پرندگان در تالاب‌های خوزستان گفته است: «محل‌های صید در این استان شامل دامگاه‌ها، تالاب شادگان، هورالعظیم و بام دژ است كه وسعت صید در خوزستان را نشان می‌دهد. شادگان سال‌هاست كه رسم صید سنتی پرنده را فراموش كرده و به‌جای آن دامگاه‌ها و تورهای هوایی جایش را گرفته است. در شادگان ما عمدتا با شكار از طریق تفنگ و تور هوایی مواجه هستیم درحالی كه در هورالعظیم عمده شكار به دامگاه‌ها بازمی‌گردد.»
این فعال محیط زیست درباره شیوه‌های شكار پرندگان توضیح داده است: «در تورهای هوایی انواع پرندگان حرام و حلال‌گوشت شكار می‌شوند كه بخشی از آنها شامل گونه‌های در معرض خطر انقراض مانند اردك مرمری، بلوطی و سرحنایی می‌شود. حرام‌گوشت‌هایی مانند باكلان، فلامینگو، حواصیل خاكستری، كاكایی و كشیم نیز در این تورها به دام می‌افتند.
در هر دامگاه بین چهار الی پنج نفر كار می‌كنند. دامگاه‌داران دام را داخل آب گذاشته و در آن دانه می‌ریزند. آنها پرنده‌ها را به نشستن در این مكان‌ها عادت می‌دهند و زمانی كه پرنده‌ها زیاد شدند، تور را كشیده و گاه تا ٥٠٠ پرنده را می‌گیرند. كسانی هم هستند كه پرنده را با سم می‌كشند سپس با تفنگ به آن شلیك می‌كنند تا بگویند آن را خودشان كشته‌اند. مشتری هم عموما باور می‌كند و پرنده مسموم جزیی از برنامه غذایی‌اش می‌شود.
غازهای خاكستری از اصلی‌ترین گونه‌هایی هستند كه به این شیوه صید می‌شوند و جمعیت آنها رو به انقراض رفته است.» نیك فلك با رد این ادعا كه شكار با هدف تامین معیشت خانواده‌ها انجام می‌شود؛ افزود: «هر دامگاه تا ٣٠ میلیون تومان هزینه دارد بنابراین عنوان معیشت آن‌هم در این حجم صید چندان قابل‌قبول نیست. متاسفانه در سال‌های اخیر حتی كسانی كه به شیوه سنتی شكار می‌كردند هم به سمت شكار گسترده رفته و بازار خود را هم گسترش داده‌اند. در برخی موارد هم دامگاه‌دار كارمند یا صاحب یك كسب‌وكار دیگر است كه خانه و ماشین خود را دارد اما از دامگاه برای تامین پول بیشتر بهره می‌گیرد. »
به گفته نیك فلك بهترین روش ممكن برای جلوگیری از شكار بی‌رویه پرندگان خشك كردن دامگاه‌هاست: «زمانی كه ماموران محیط‌زیست تورها را جمع می‌كنند یك كار مقطعی را انجام داده‌اند درحالی كه تخریب دامگاه راه ریشه‌ای برای حل این مساله است.» در همین حال امین‌الله محراب، فعال محیط زیست ساكن دزفول، هم از شكار گسترده پرندگان خصوصا گونه مهاجر در این استان انتقاد كرد. محراب با اشاره به مدل حساب شده تجارت این پرندگان در استان، گفت: «بهترین راه ممكن برای كنترل این وضع، موضوع مقابله با صید از مبدا است وگرنه مقابله با فروشندگان خرد كه برای دیگران كار می‌كنند؛ تقریبا غیرممكن است. »
حالا باید دید آیا برنامه مشخصی كه در آن نفع و مشاركت جامعه محلی برای حفاظت از پرندگان هم لحاظ شده باشد؛ از سوی سازمان حفاظت محیط زیست تهیه می‌شود یا روند نگران‌كننده كنونی همچنان ادامه می‌یابد.
همچنین ماجرای فروش گوشت پرندگان مهاجر به منطقه شادگان در حالی روی خط خبری قرار گرفت كه محیط‌بانان سیستان و بلوچستان عامل كشتار ٢٢ فلامینگو را دستگیر كردند. این در حالی است كه فلامینگو نیز در فهرست پرنده‌های در معرض خطر قرار دارد.
امین‌الله محراب، فعال محیط زیست: بهترین راه ممكن برای كنترل این وضع، موضوع مقابله با صید از مبدا است وگرنه مقابله با فروشندگان خرد كه برای دیگران كار می‌كنند؛ تقریبا غیرممكن است.
رضا نیك فلك، فعال محیط زیست: هر دامگاه تا ٣٠ میلیون تومان هزینه دارد بنابراین عنوان معیشت آن‌هم در این حجم صید چندان قابل‌قبول نیست. متاسفانه در سال‌های اخیر حتی كسانی كه به شیوه سنتی شكار می‌كردند هم به سمت شكار گسترده رفته و بازار خود را هم گسترش داده‌اند. در برخی موارد هم دامگاه‌دار كارمند یا صاحب یك كسب‌وكار دیگر است كه خانه و ماشین خود را دارد اما از دامگاه برای تامین پول بیشتر بهره می‌گیرد.
نظر شما