سلامت نیوز:با نگاهی مختصر به قانون كار و آییننامههای مختلف مربوط به شرایط ایمنی كار و مقرراتی كه در خصوص كارگاهها تدوین شده، به این نكات بدیهی میرسیم كه برای شغل تلقی شدن یك نوع فعالیت درآمدزا، باید استانداردهایی رعایت شود از جمله اینكه: كار در طول روز دارای ساعت مشخص است و حداقل آن ۸ ساعت بوده و باید امنیت جسمی و روانی كارگر تامین شود و محیط كار هم ایمن باشد و حتی كارفرما تكلیف قانونی خود در تحتپوشش بیمه قراردادن حوادث كارگاه را انجام داده و امكان بازدید بازرسان اداره كار هم فراهم شود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد ، مادامی كه این شرایط آمره و لازمالاجرا فراهم نباشد تردیدی در غیراستاندارد بودن شغل و كار مورد نظر وجود ندارد.
مقنن حتی امتیازات و تسهیلاتی را هم برای مشاغل سخت و زیانآور درنظر گرفته؛ اما سیر تحول جوامع در مسیری واقع شده كه مشاغل خطرآفرین برای جسم و جان كارگر در حال حذف شدن هستند.
اینكه در سالهای اخیر گرایش به شغل كولبری در مناطق مرزی كردنشین افزایش یافته محصول فقدان شغل، معیشت و منبع درآمد است و جوانان و كهنسالان كرد از روی اضطرار به این شغل روی میآورند و به دلیل نامعین بودن ساعت و میزان كار، نامشخص بودن كارفرما، وسیع و گسترده بودن محدوده كار، فقدان كارگاه، نبود شرایط و اصول ایمنی كار در طول مسیر حمل كالا توسط كولبر، خطرناك بودن مسیر جابهجایی كالا به دلیل وجود پرتگاه و دره و كوه و مینهای دوران جنگ نمیتوان آن را یك شغل استاندارد تلقی كرد؛ خصوصا اینكه كولبران در معرض تیراندازی ماموران نظامی هم قرار میگیرند.
اما با این اوصاف و شرایط هم برخی افراد كه در جایگاه قانوننویسی برای مردم هم قرار گرفته و براساس جایگاهی كه در آن جلوس كرده وظیفه دارند تا با تدوین قوانین مناسب، اشتغال و آتیه مردم را تامین كنند؛ بدون درنظر داشتن تبعات و آثار ادعاهای خود مدعی بیمه شدن خیل عظیم بیش از ۸۰ هزار كولبر مناطق كردنشین میشوند.
در این راستا بدوا خبر از ارایه طرحی با بیش از ۱۵۰ امضای نمایندگان برای این منظور داده میشود؛ اما چون محتوا و مفاد طرح ادعایی و نام امضاكنندگان اعلام نشده بیشك در صحت این خبر تردید ایجاد میشود. اما درراستای ضرورت روشنگری دو سوال بسیار ابتدایی قابل طرح است.
۱- اگر طرحی برای حمایت از كولبران در حال نگارش است عقلا و منطقا باید با نظر و تایید خودِ كولبران تدوین شود و نمیتوان بدون جلب نظر ذینفعانِ یك طرح، مدعی حمایت از آنها شد. حال چرا از انتشار متن و محتوای این طرح ادعایی خودداری میشود؟
۲- چرا طرحی كه گویا با پشتوانه و امضای ۱۵۰ نماینده مجلس ارایه شده تاكنون واجد اهمیت برای ورود به صحن مجلس و تصویب نشده و چرا حمایت اكثریت نمایندگان فاقد اثر و نتیجه بوده؟
بدون پاسخماندن این سوالات و ابهامات اساسی، موجب تشكیك در وجود چنین طرحی در مجلس شورای اسلامی است.
چون این ادعا فاقد آثار عینی در مجلس بود در ادامه با ادعای انعقاد تفاهمنامه با وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی از طرح بیمه كولبران رونمایی شد؛ آنهم با این ادعا كه بخشی از حق بیمه كولبران توسط دولت و بخش دیگر هم توسط شخصِ كولبر پرداخت میشود كه این تفاهمنامه صرفا تعداد بسیار محدود كولبرانی كه در بازارچههای رسمی با داشتن كارت كولبری به فعالیت اشتغال داشتند را دربرگرفته و دیگر كولبران تحت شمول آن هم واقع نمیشدند.
برای مردم، كولبران و اصحاب رسانه نامشخص است كه تاكنون چه تعداد كولبر موفق به استفاده از مزایای بیمه كولبری شدهاند و خودداری از اعلام آمار هم خود به وضوح گویای واقعیت امر است!
كولبری شغلی است غیراستاندارد و موقت و حتی كسانی كه دارای كارت كولبری هم هستند با در دستداشتن آن، در ۳۰ روز هر ماه كمتر از ١٠ روز میتوانند كولبری كنند؛ چون ورود آنها به معابر مرزی براساس نوبت و سهمیه تعیین شده است و خیل عظیم دارندگان كارت كولبری مانع حضور هر روزه آنها در این معابر است.
لذا چون كولبران كمتر از ١٠ روز در ماه دارای امكان انجام كولبری هستند و درآمد ناچیزی را هم از طریق آن تحصیل میكنند، قادر به پرداخت حق بیمه آن نخواهند بود و بدیهی است كه مقنن هم با بیمهكردن یك شغل غیراستاندارد حاضر نیست تا جان شهروندان در معرض خطر قرار گیرد.
كسانی كه با عَلَم كردن كولبری به عنوان شغل قصد دارند تا جوانان تحصیلكرده و آماده بهكار را به سوی كولبری هدایت كنند، بهتر است تا با استفاده از ظرفیتهای كشاورزی، اقتصادی، توریستی و... منطقه و جذب بودجه و تدوین قوانین مناسب و بهرهمند كردن تمام مردم از مزایا و درآمدهای مرزی و جلوگیری از باندبازی برای توسعه منطقه و ایجاد مشاغل استاندارد گامهای اساسی بردارند تا در پرتو احساس مسوولیت برای قانوننویسی صحیح شاهد زدودن پدیده زشت و غیراستاندارد و مضر كولبری در شهرهای مرزی كردنشین باشیم.
نظر شما