سلامت نیوز:در تمام دنیا زباله ثروتی است كه از آن به عنوان «طلای كثیف» یاد می‌كنند. در همین رابطه قوانینی وضع می‌شود تا شهروندان انگیزه پیدا كنند تا در درجه اول زباله كمتری تولید كنند و در درجه بعد این زباله را از مبدا تفكیك كنند و در نهایت بتوانند از اهدا و تعویض زباله‌های خود نفع اقتصادی ببرند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از اعتماد ، متاسفانه هیچ كدام از این موارد در ایران وجود ندارد و هیچ انگیزه‌ای برای شهروندان تعریف نشده تا تمایل پیدا كنند كه زباله كمتری تولید كنند یا آنها را در منزل تفكیك كنند و در درجه بعد به این دریافت برسند كه اگر زباله‌های خود را مدیریت كنند می‌توانند از طریق آن انتفاع اقتصادی ببرند.

انداختن توپ در زمین مردم در حالی كه زیرساخت‌های لازم برای ایجاد محرك‌ها و انگیزه از طرف دولت و حكومت و شهرداری‌ها فراهم نشده است، كار اشتباهی است.

ابتدا باید زیرساخت‌های لازم برای این موضوع فراهم شود تا بعد بتوانیم از تشكل‌های مردم نهاد محیط‌زیست و كنشگران مدنی و رسانه‌ها بخواهیم كه مردم را تشویق كنند كه سبك زندگی خود را اصلاح كنند. با شرایط فعلی فرض كنید كه یك شهروند بخواهد تمام زباله‌های تولید شده در منزل خود را تفكیك كند، وقتی آگاه است كه در نهایت تمام اینها یكجا جمع‌آوری می‌شود و در كهریزك تخلیه می‌شود، انگیزه‌ای برای انجام این كار ندارد.

چگونه است كه زباله‌های یك شهر ٢٥ میلیون نفری مثل توكیو هر دو هفته یك بار جمع‌آوری می‌شود، اما در تهران اگر سه بار در روز هم زباله‌ها جمع‌آوری شود، باز مشكل وجود خواهد داشت. یك دلیل این امر این است كه شهروندان توكیو در ازای تولید زباله بیشتر باید مالیات بیشتری پرداخت كنند.

شهرداری در این مورد متهم نخست است، چرا كه با وجود اینكه یكی از ثروتمندترین شهرداری‌های دنیاست، و چرخش مالی حدود ٥٠ هزار میلیارد تومان دارد، فقط توانسته ٥ درصد از كل زباله‌های تهران را از مبدا تفكیك كند. این نشان بارز از مدیریت ناكارآمد در این سازمان است و طلای كثیف در تهران عملا در حال نابودی است و از سرمایه ملی ما حذف می‌شود.

پرسش اصلی این است كه در ٥٠ سال گذشته چرا مشكل زباله تهران حل نشده است؟ ما كه چرخ را از ابتدا اختراع نكرده‌ایم، در تمام شهرهای دنیا الگوهای موفقی وجود دارد، می‌توانستیم از همین تجربه‌ها استفاده كنیم. در ٤ سالی كه مسوولیت دفتر مشاركت‌های مردمی سازمان محیط زیست را داشتم، به این یقین رسیده‌ام كه اگر قوانین و بستر مناسب مدیریتی فراهم شود، مردم به خوبی همراهی خواهند كرد.

در مورد زباله و بطری‌های یك بار مصرف نوشیدنی‌ها هم همین‌طور است. اگر می‌خواهیم از انبوه این بطری‌های یك‌بار‌مصرف رها شویم، راه بسیار ساده‌ای دارد، اگر یك لیتر آب را به هزار تومان می‌فروشیم،

می‌توانیم یك‌هزار و ٥٠٠ تومان دریافت كنیم و ٥٠٠ تومان مابقی را زمانی كه فرد بطری خالی شده را بر‌می‌گرداند به او بازگردانیم. به این ترتیب می‌توانیم حجم بزرگی از زباله‌های سطح شهر را مدیریت كنیم. اینكه چرا این اتفاق نمی‌افتد شگفت‌آور است.