آن‌ها که رمان «منِ او» نوشته رضاامیرخانی را خوانده‌اند تا حدودی با محله تختی و دروازه غار آشنایی دارند و می‌دانند که این محله روزگاری شاهد جریان سرشار زندگی بوده است و چه روزهایی را با وجود پهلوان غلامرضا تختی همراه بوده است. اما جریان زندگی در دروازه غار و محله‌های اطرافش در خیابان شوش سال‌هاست که دیگر رونق سابق را ندارد. زندگی در کوچه پس کوچه‌های محله قدیمی جنوب شهر نشئه است.

متولیان اصلی مبارزه با معضل اعتیاد چه می‌کنند؟

سلامت نیوز:آن‌ها که رمان «منِ او» نوشته رضاامیرخانی را خوانده‌اند تا حدودی با محله تختی و دروازه غار آشنایی دارند و می‌دانند که این محله روزگاری شاهد جریان سرشار زندگی بوده است و چه روزهایی را با وجود پهلوان غلامرضا تختی همراه بوده است. اما جریان زندگی در دروازه غار و محله‌های اطرافش در خیابان شوش سال‌هاست که دیگر رونق سابق را ندارد. زندگی در کوچه پس کوچه‌های محله قدیمی جنوب شهر نشئه است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از صبح نو ،حضور در محله‌های هرندی یا همان دروازه‌غار قدیم این روزها مناسب زندگی سالم شهری نیست. رسیدگی به معضل اعتیاد و حاشیه‌های سیاه ناشی از این درد خانمان‌سوز هم یک متولی ندارد؛ بلکه می‌توان مسوولان متفاوتی برای آن ردیف کرد اما مسوولانی که هیچ‌یک به‌صورت تمام و کمال وارد میدان نشده و نمی‌توانند کار را به انجام برسانند.


در ابتدای صف نهادهایی که انتظار می‌رود به مسأله معتادان ورود کنند، شهرداری تهران است. شهرداری تهران در طول سال‌های‌93 و 94 تلاش‌های بسیاری کرد تا یکی از اصلی‌ترین مراکز تجمع معتادان در شهر را که موجب وارد شدن آسیب جدی به زندگی شهروندان شده بود، شناسایی و مدیریت کند.
اواخر مهرماه‌94 بود که آقای محمدباقر قالیباف از اجرای طرح ارتقای کیفیت زندگی در محله هرندی در منطقه‌12 خبر داد؛ طرحی که بنا به خواسته شهروندان محله‌های اطراف دروازه‌غار تدوین شده بود. این شد که معاونت امور اجتماعی‌و‌فرهنگی شهرداری تهران در زمان حضور حجت‌الاسلام امرودی در این سمت، پرچمدار شد تا به جنگ اعتیاد و معتادان متجاهر پایتخت برود.


شهرداری تهران در آن دوران چندین بار طرح‌های جمع‌آوری معتادان را انجام داد. همچنین مراکزی با نام بهاران برای درمان و کمک به کارآفرینی معتادانی که قصد بازگشت به زندگی را داشتند، راه‌اندازی کرد. البته اجرای چنین طرح‌هایی در آن روزگار از سوی نهادهایی که تقریباً هیچ‌گاه کاری برای ساماندهی به وضعیت معتادان انجام نداده بودند، با انتقاد روبه‌رو شد. اما روی دیگر سکه همراهی شهروندان ساکن در آن محله با اجرای طرح شهرداری بود. بسیاری از ساکنان و اهالی قدیمی این محله که به دلیل تعلق‌خاطر یا حتی مشکلات مالی همچنان در این محله جنوبی شهر زندگی می‌کردند پای کار آمدند و تلاش کردند با حضور بیشتر خود در بوستان محله رنگ‌و‌بوی زندگی را به کوچه‌ها بازگردانند اما آنچه که امروز همچنان در این محله‌ها مشاهده می‌شود، حضور معتادانی است که زندگی را برای دیگران هم سیاه کرده‌اند.

زندگی برای که؟
اگر شبی جرأت کنید و پا به بوستان زندگی در محله هرندی بگذارید خواهید دید تقریباً تمام تلاش‌های شهرداری تهران در چند سال گذشته برای احیای یک بوستان محلی چطور از دست رفته است. بوستان زندگی که سه سال قبل از ترکیب سه بوستان مجاور یکدیگر در منطقه‌12 تهران و در شمال خیابان شوش درست شد، حالا دوباره تبدیل به پاتوق معتادان شده است؛ معتادانی که به راحتی شیشه و هروئین مصرف می‌کنند و حتی پلیس هم کاری به کار آن‌ها ندارد. جالب اینجاست که بر اساس آمار موجود و تحقیقات قبلی بیش از 60‌درصد این معتادان از شهرهای دیگر به پایتخت آمده‌اند و این تناسب در طول تمام این سال‌ها نیز حفظ شده است.


 «ایرنا» هم در گزارشی که به تازگی از محله هرندی منتشر کرده به میان معتادان حاضر در میدان هرندی رفته و با آن‌ها صحبت کرده است. آن‌طور که در این گزارش آمده کسبه گفته‌اند که هر شب حدود 400 تا 500‌معتاد در اطراف میدان هرندی و بوستان زندگی حضور دارند. معتادانی که برخی از آنها شب را در مددسراهای شهرداری سپری می‌کنند و روزها ضایعات جمع‌آوری می‌کنند تا بتوانند خرج اعتیاد خود را تأمین کنند. در میان معتادان حتی می‌توان متولدین سال‌60 و بعد از آن را مشاهده کرد که به دلایلی چون اختلاف با خانواده، خانه محل زندگی خود را ترک کرده‌اند و روزانه 40 تا 50‌هزار تومان مواد مصرف می‌کنند.

متولی کیست؟
رسیدگی به وضعیت معتادان و تلاش برای کاستن از درد تازیانه اعتیاد که به تن جامعه می‌خورد نیاز به همتی همه‌جانبه دارد. اگرچه در این زمینه بهزیستی مسوولیت اصلی را داشته و نهادهایی چون نیروی انتظامی، کمیته مبارزه با مواد مخدر، شهرداری تهران و حتی سازمان‌های مردم‌نهاد باید به میدان بیایند اما گزارشی که از اقدامات کم‌رنگ مشاهده می‌شود نشان از آن دارد که اراده جدی برای برخورد با معضل اعتیاد وجود ندارد. این
در حالی است که ایران در مسیر ترانزیت مواد مخدر قرار گرفته و حتی به گفته حجت‌الاسلام نوروزی، سخنگوی کمیسیون حقوقی مجلس شورای اسلامی، دسترسی به مواد مخدر از خرید یک بسته سبزی هم آسان‌تر شده چراکه قبلاً زمان دسترسی به مواد مخدر ۱۵‌دقیقه بود و امروز هفت دقیقه شده است. از سوی دیگر مسوولان انتظامی تهران و کشور نیز بارها از لزوم عزم ملی در مبارزه با اعتیاد سخن گفته‌اند. چندی قبل بود که سردار حسین رحیمی، فرمانده انتظامی تهران بزرگ از اجرای طرح‌های مستمر و شبانه‌روزی پلیس در زمینه مبارزه با مواد مخدر به ویژه در محله‌های پرخطر گفت. البته وی خواستار استفاده از ظرفیت تمام نهادها و سازمان‌های دولتی و غیردولتی در زمینه مبارزه با اعتیاد نیز شد.
همچنین سرهنگ محمد بخشنده، رییس پلیس مبارزه با مواد مخدر نیز درگفت‌و‌گو با مهر گفته بود: این روزها یکی از موضوعات مهم برای ما، ورود
مواد مخدر جدید و تبلیغات و دروغ‌پراکنی درباره آن‌هاست که شاهد گرایش روزافزون به این مواد جدید هستیم و باید جلوی آن را با فرهنگ‌سازی و آشنا کردن خانواده‌ها با سوء مصرف آن، بگیریم.


 وی به شبکه‌های اجتماعی اشاره کرد و گفت: پروسه تولید مواد مخدر جدید کاملاً متفاوت است و حتی توزیع آن نیز آهسته آهسته به سمت شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی می‌رود. البته پلیس مبارزه با مواد مخدر در آستانه سال تحصیلی نیز طرح‌هایی را به‌منظور سالم‌سازی اماکن اطراف مدارس از وجود فروشندگان مواد مخدر، انجام داده است.
اگرچه نیروهای انتظامی هرازگاهی با همراهی نیروهای سازمان بهزیستی یا حتی شهرداری تهران اقدام به جمع‌آوری معتادان متجاهر می‌کنند اما مشخص نیست که سرنوشت این معتادان چه می‌شود؟ آیا برنامه مدونی برای برگرداندن این افراد به جریان عادی زنگی وجود دارد یا بعد از چندی دوباره این افراد در سطح شهر رها می‌شوند تا دوباره جمع‌آوری شوند؟

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha