سلامت نیوز:اغلب همسرانی که با ترس زندگی می کنند، هیچ گاه به خاطر پایمال شدن حق و حقوق شان عکس العملی نشان نمی دهند. واقعیت این است که اگر به یک فرد معتاد اجازه دهید، فرش زیر پایتان را هم خواهد فروخت تا بتواند خرج موادش را تهیه کند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از خراسان ، دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر در جدیدترین مصاحبه اش، منشأ بسیاری از آسیب ها و جرایم را مواد مخدر دانست و گفت: « حدود ۷۰ درصد زندانیان کشور به واسطه جرایم مرتبط با مواد مخدر در زندان به سر می برند و ۵۵ درصد طلاق ها به دلیل اعتیاد به مواد مخدر رخ می دهد.» (منبع خبر: تسنیم) بنابراین ضروری به نظر می رسد که با توجه به این آمار بالا، همه ما بدانیم با یک همسر معتاد باید چطور رفتار و در مسیر ترک کمکش کنیم تا زندگی مان به طلاق نکشد. ادامه این مطلب خطاب به زن و شوهرهایی است که همسرشان به بلای خانمان سوز اعتیاد دچار شده و تصورشان از تنها راه درست، طلاق است.
 

 عوارض مصرف مواد مخدر
مصرف مواد، مشکلاتی به همراه دارد از جمله: هدر دادن سرمایه و پول، ارتباط با افراد ناسالم، ایجاد عوارض جسمی و روحی مانند نشانگان تحمل و علایم ترک (خماری و نشئگی)، مشکلات روانی مانند ناپایداری خلق و عاطفه و رفتارهای تکانشی، صرف مدت زمان زیاد برای مصرف و در نتیجه از دست رفتن زمان مفید برای تولید و اشتغال و بسیاری علایم دیگر که در اثر مصرف این گونه مواد ایجاد می شود.

  اهمیت داشتن رفتار اصولی با همسر معتاد
عوارض و آسیب های مطرح شده درباره مواد، برای نابود کردن یک رابطه مشترک کافی است و نیاز به هیچ عامل دیگری نیست! افرادی که به مصرف مواد وابسته هستند، زندگی مشترک بسیار شکننده و آسیب پذیری دارند. بخش قابل توجهی از دلایل وقوع طلاق به مصرف مواد یکی از دو طرف یعنی زن و مرد بر می گردد و این بلای خانمان سوز مهم ترین نهاد و پایگاه اجتماعی را متزلزل و آسیب پذیر کرده است. پس مهم است که بتوان گام هایی برای کمک به زوجین در حل این مشکل برداشت. برخی نکاتی که در این زمینه حائز اهمیت است، در ادامه مطرح می شود.

1- به او نگویید بیمار: اعتیاد یک بیماری و فرد مصرف کننده بیمار است. فرد مصرف کننده ای که قبول ندارد بیمار است یا از شنیدن این حرف ناراحت می شود، بینش ضعیفی درباره مشکل خود دارد. البته شما هیچ گاه به یک فرد معتاد نگویید بیمار! زیرا توان پذیرش این واقعیت را ندارد. یا حداقل از زبان شما نمی پذیرد و بهتر است این کار را به یک متخصص بسپارید. شما همین قدر که بدانید این فرد بیمار است، کافی است. مسئولیت درمان یک فرد معتاد هم بر عهده همسر او نیست ولی اگر فرد خیرخواهی باشید، می توانید به درمان او کمک شگرفی کنید. همسر فرد معتاد می تواند برای همراهی کردن او در رفتن به مرکز درمانی کمک کند، در کنار او حضور داشته باشد و به او دلگرمی بدهد. اطلاعات لازم برای ترک را تهیه کنید و به فرد مصرف کننده امیدواری بدهید که این مشکل قابل حل است. فقط مراقب باشید که مورد سوءاستفاده قرار نگیرید. مسئولیت اعتیاد به دوش فرد مصرف کننده است و در گام اول او باید بپذیرد که نقش فعالی در حل مشکلش داشته باشد.

2- خانه نباید محل مصرف مواد باشد: فرد معتاد نباید برای مصرف مواد، در محیط خانه احساس امنیت کند. خانه حریم مشترکی است و باید قوانینی بر آن حاکم باشد. مثلا کسی حق ندارد در محیط خانه سیگار بکشد یا مواد مصرف کند. کسی حق ندارد افراد مصرف کننده را به خانه بیاورد و ... . اگر بخواهید این قوانین به درستی اجرا شود باید با اقتدار چنین انتظاری را در خودتان ایجاد کنید و حق خودتان بدانید که در محیط خانه احساس امنیت کنید. اگر شما یک زن هستید باید بدانید این حق شماست که همسرتان خرج زندگی را فراهم کند. برای مردی که صبح تا شب در خانه مشغول مصرف و خواب است، خانه باید به مکانی تبدیل شود که احساس ناراحتی بکند. اگر خانه مکان امنی برای فرد مصرف کننده شود، تا پایان عمر به رفتارش ادامه خواهد داد. اجازه ندهید که همسرتان در خانه مصرف کند. شاید این سوال پیش بیاید که اگر به همسرم اجازه ندهم در خانه مصرف کند، بیرون از خانه و پیش دوستانش مصرف خواهد کرد و این بدتر است. در پاسخ باید گفت که اولا برای هر فرد معتادی سخت تر است که بخواهد بیرون از خانه مصرف کند و ثانیا او متوجه می شود که هیچ گاه رفتارش مورد قبول شما واقع نشده و همین اهرمی برای فشار بر او و ترک خواهد بود.

3- صریح و شفاف به او اعتراض کنید: ترس تان را کنار بگذارید. اغلب تداوم رفتار یک فرد مصرف کننده به خاطر احساس اطمینانی است که در فضای خانه دارد. مثلا یک مرد متوجه می شود که می تواند بدون هیچ مشکلی در خانه مواد مصرف و تمام خدماتی را که می خواهد، دریافت کند بدون این که برایش کمترین مشکلی  به وجود بیاید و همسرش خم به ابرو نمی آورد. اغلب همسرانی که با ترس زندگی می کنند، هیچ گاه به خاطر پایمال شدن حق و حقوق شان عکس العملی نشان نمی دهند. واقعیت این است که اگر به یک فرد معتاد اجازه دهید، فرش زیر پایتان را هم خواهد فروخت تا بتواند خرج موادش را تهیه کند. بسیاری از افراد به خاطر ترس از کتک خوردن توسط همسرشان یا مورد فحاشی قرار گرفتن از طرف او، سکوت می کنند و هیچ عکس العملی نشان نمی دهند. منظور ما این نیست که شما هم به همان شیوه او رفتار کنید، یعنی فحاشی کنید، کتک بزنید یا وسایل را بشکنید. باید بدانید که قدرت افراد به زور بازو نیست. در زندگی اجتماعی، قانون پشتیبان افراد است و کسی که حق و حقوقش را نشناسد، امکان سوء استفاده از او افزایش می یابد.

4- برایش محدودیت ایجاد کنید: خلاصه این که برای تغییر رفتار فرد مصرف کننده هم جامعه و هم خانواده باید علاوه بر حمایت های عاطفی، محدودیت هایی نیز برایش در نظر بگیرند تا بتواند بر این مسئله غلبه کند. این محدودیت ها صرفا برای کمک به فرد مصرف کننده و رهایی او از بیماری اعتیاد است.