سلامت نیوز : بان کی مون  دبیرکل سازمان ملل متحد در پیامی به مناسبت هفدهمین یادبود نسل کشی در رواندا 7 آوریل 2011 برابر با 18 فروردین 1380 گفت تنها راه برای ارج گذاشتن واقعی به خاطره آنانی که 17 سال پیش در رواندا به هلاکت رسیدند، این است که یقین حاصل کنیم چنین اتفاقانی هرگز دوباره روی نخواهد داد.
 متن کامل پیام ایشان به شرح زیر است:
         
امروز، خاطره بیش از 800 هزار نفر را گرامی می داریم که در نسل کشی رواندا در 1994به قتل رسیدند. همچنین به بازماندگانی فکر می کنیم که برجا ماندند تا جوامع و تمامی کشور از هم گسیخته را از نو بسازند. در این روز یادبود، اجازه دهید احترامات  ویژه خود را به ملت  و دولت رواندا به پاس ترمیم پذیری و متانتی تقدیم کنیم که در اقدام به سوی بهبود ملی و اداره  آسیب ناشی از این برهه بی رحم تاریخ از خود نشان دادند. اینجانب آنان را ترغیب می کنم تا به ارتقای این روح  فراگیر و گفتمان لازم برای بهبودی، آشتی و بازسازی ادامه دهند.
          سازمان ملل متحد در جلوگیری از رخداد دوباره مصیبت هایی مشابه متعهد است. معترف بودن به شکست جمعی جامعه بین المللی در یاری رسانی به مردم رواندا و حمایت از قربانیان جنگ های بالکان منجر به تائید مسئولیت حمایت در اجلاس سران 2005 گردید. اقدامات اخیر شورای امنیت در پاسخ به بحران لیبی، به ویژه تصویب قطعنامه 1970 و 1973، نشان دهنده گامی بارز در این مسیر است.
دادگاه کیفری بین المللی برای رواندا و سایر دادگاه های بین المللی اخطار محکمی ایفاد می دارند مبنی بر اینکه جهان گریز از مجازات در قبال نقض فاحش حقوق بشر و قوانین بین المللی بشر دوستانه را تحمل نمی کند. مشاوران  ویژه اینجانب در زمینه "جلوگیری از نسل کشی" و "مسئولیت حمایت" بر تحولات سراسر جهان نظارت می کنند  و در جستجوی نشانه های زود هنگام بروز خطر هستند. ما باید همواره گوش به زنگ بمانیم.
پیمان 2006 درباره امنیت، ثبات و توسعه  برای منطقه دریاچه های بزرگ شامل پروتکلی در زمینه جلوگیری و مجازات نسل کشی، جنایات جنگی و جرایم علیه بشریت است. من تمامی کشورهای منطقه دریاچه های بزرگ را به اجرای کامل آن تشویق می نمایم. اینجانب همچنین آنان را ترغیب می کنم به دستگیری و محاکمه گریختگان نسل کشی 1994، از جمله آقای فلیسین کابوگا سرعت بخشند.
جلوگیری از نسل کشی مسئولیتی جمعی و فردی است. بازماندگان رواندا ما را به این واداشته اند با حقیقت زشت مصیبتی قابل پیشگیری رو به رو شویم. تنها راه برای ارج گذاشتن واقعی به خاطره آنانی که 17 سال پیش در رواندا به هلاکت رسیدند، این است که یقین حاصل کنیم چنین اتفاقانی هرگز دوباره روی نخواهد داد.