فیلم Eighth Grade با تمرکز روی یک هفته حیاتی از زندگی دختربچه ای ۱۳ ساله، بدل به پرتره ایده آلی از وحشت های دوران بلوغ در عصر شبکه های اجتماعی شده است.

روایتی از دردسرهای تحت تاثیر قرار گرفتن نوجوانان در شبکه های اجتماعی

سلامت نیوز:فیلم Eighth Grade با تمرکز روی یک هفته حیاتی از زندگی دختربچه ای ۱۳ ساله، بدل به پرتره ایده آلی از وحشت های دوران بلوغ در عصر شبکه های اجتماعی شده است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از خراسان ،«کلاس هشتم» اولین تجربه کارگردانی «بو برنهام» آن قدر خوب است که از این به بعد حکم استاندارد جدیدی را در بین فیلم های دوران بلوغ و فیلم هایی که به شبکه های اجتماعی می پردازند، خواهد داشت.

 این فیلم درباره آخرین هفته تحصیل دختر ۱۳ ساله ای به اسم کیلا در مقطع راهنمایی قبل از آغاز تعطیلات تابستانی منتهی به کوچ به دبیرستان است. در جریان این هفته اگرچه در ظاهر اتفاق خاصی نمی افتد ولی همزمان تا دل تان بخواهد، اتفاق می افتد که در ادامه مطلب نکاتی درباره آن خواهید خواند.


نسلی متعلق به اینترنت و سلفی!
کیلا شاید خیلی در شبکه های اجتماعی فعال باشد ولی دوستان نزدیک کمی دارد یا اصلا ندارد. شاید از صبح تا شب صورتش با درخشندگی صفحه موبایلش روشن باشد اما دوستانی ندارد که بتواند احساسات سیاهش را با آن ها در میان بگذارد. این موضوع وقتی برای کیلا به یک بحران بزرگ تبدیل می شود که او کم حرفی و درون گرایی را به عنوان چیزی اشتباه و نقص برداشت می کند.

این خودبیزاری به علاوه تلاش های ناشیانه او برای جنگیدن علیه طبیعت اش نه تنها وضعیت او را بهتر نمی کند بلکه آن را به گره کورتری تبدیل می کند. این موضوع وقتی به مرحله اضطرار می رسد که متوجه می شویم کیلا متعلق به نسل اینترنت و سلفی است. آن ها فقط وسط راه با اینترنت آشنا نشده اند بلکه آن ها با اینترنت بزرگ شده اند. می توان آن ها را یک مشت خودشیفته موبایل به دست رنگ آمیزی کرد ولی چنین نسخه پیچی های عجولانه ای، خیلی آسان است.

مسئله این است که همه با تماشای واکنش دیگران به خودشان از شخصیت خودشان اطلاع پیدا می کنند. این خصوصیت انسانی ربطی به عصر اینترنت ندارد ولی فرقش این است که حالا آن واکنش ها در قالب کامنت ها و لایک ها و فالوها و قلب ها فرم واضح تر و واقعی تری به خودش گرفته است. حالا به جای جست وجو در واکنش های چهره بقیه، دقیقا می توان دید که چند نفر فکر می کنند یا حداقل وانمود می کنند که ازمان خوش شان می آید. سیستم شبکه های اجتماعی طوری طراحی شده است که مدام وجود یکدیگر را تایید کنیم. حالا کیلا درست در ۱۳ سالگی، در اوج زمانی که شخص برای سر در آوردن از شخصیت اش با خودش گلاویز است، به قربانی میل انسانی اش برای مورد تایید قرار گرفتن هم تبدیل شده است و از آن جایی که در دنیای واقعی یک شکست خورده کامل است، سعی می کند تا در دنیای مجازی جبران کند.


نوجوان های دیجیتالی
شاید بهترین دستاورد «کلاس هشتم» نگاه صادقانه و غیرکلیشه ای اش به شبکه های اجتماعی است. از زمانی که اسمارت فون ها به بخش پررنگی از زندگی های مان تبدیل شدند، با الگوی تکرارشونده ای در فضای سرگرمی روبه رو شدیم: «نوجوانی با گوشی هوشمند که هیچ وقت از جلوی صورتش کنار نمی رود و هندزفری هایی که هیچ وقت از گوش هایش بیرون نمی آیند، شناخته می شود.» «کلاس هشتم» یکی از فیلم هایی است که پرونده این دسته نوجوان ها را همچون یک بزرگ سال خسته و کلافه به راحتی نمی بندد بلکه تصمیم می گیرد به جای تبدیل کردن آن ها به سوژه ای برای خنده، زندگی درونی شان را با ظرافت بیشتری بررسی کند.


دیدن شبکه های اجتماعی از زاویه یک نوجوان
خط داستانی فیلم اگرچه ظرفیت این را دارد تا به داستانی هشدار دهنده تبدیل شود که درباره عواقب بد وابستگی بیش از اندازه به اینترنت مرثیه سرایی می کند ولی در عوض فیلم از زاویه چند بعدی تری به موضوعش نزدیک می شود. راز موفقیت «کلاس هشتم» در این زمینه این است که با شبکه های اجتماعی نه به عنوان هیولایی خون خوار رفتار و نه از آن طرفداری می کند. این فیلم، شبکه های اجتماعی را فقط به عنوان چیزی که هست نشان می دهد. با این تفاوت که این فرصت را به ما می دهد تا شبکه های اجتماعی را از زاویه دید یک نوجوان عصر دیجیتال ببینیم. او می داند که شبکه های اجتماعی به چنان بخش سازمان یافته و گسترده ای از زندگی مدرن تبدیل شده اند که نوجوانان چاره ای جز کشیده شدن به درون آن ندارند.


نکته پایانی و درس آموز این فیلم
شبکه های اجتماعی شاید منزوی کننده باشند ولی اگر کیلا آن را به طور کامل کنار بگذارد، بیشتر از همیشه با هم سن و سال هایش بیگانه می شود. «بو برنهام» در این فیلم به سراغ نتیجه گیری کلیشه ای «کنار گذاشتن اینترنت و بازگشت به دنیای واقعی برای تبدیل شدن به آدم خوشحال تر» نمی رود. او می داند که شبکه های اجتماعی جزئی جداناشدنی از زندگی بیشتر انسان های عصرِ دیجیتال به خصوص نوجوان هاست پس راه حل نه درباره حذف کردن آن بلکه درباره فهمیدن و استفاده از آن برای تعاملات انسانی است.

مشکل کیلا بیشتر از این که درباره شبکه های اجتماعی باشد، درباره تحت تاثیر قرار گرفتن او توسط آن هاست. کیلا فکر می کند باید خودش را برای مورد توجه قرار گرفتن توسط دیگران عوض کند ولی کیلا هیچ وقت این احتمال را در نظر نمی گیرد که امکان دارد بچه هایی شبیه به خودش وجود داشته باشند که فقط باید آن ها را پیدا کند. «کلاس هشتم» نه درباره محکوم کردن شبکه های اجتماعی بلکه درباره قدرت آن ها برای نزدیک کردن آدم ها به یکدیگر در دنیای واقعی است. چگونه در عینِ قاطی شدن در آن، هویت واقعی مان را صرفا برای مورد تحسین قرار گرفتن توسط دیگران تغییر ندهیم و زجر نکشیم. کیلا اگرچه فیلم را با ضبط کردن ویدئویی برای دیگران آغاز می کند، اما فیلم را با ضبط کردن ویدئویی برای خودش به پایان می رساند. او یاد می گیرد که خودش باشد نه این که به ازای دیوانه شدن، مدام سعی در جلب نظر و رضایت دیگران داشته باشد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha