سلامت نیوز : ماجرای رهاشدن حداقل 2 بیمار بی‌پول از بزرگترین بیمارستان دولتی كشور كه مأوا و پناهگاه فقیرترین بیماران كشور است این بار از پرده برون افتاد و به همه رسانه‌های جهان راه یافت، این قصه پرغصه موجی از تأسف و نارضایی را به وجود آورد كه البته برخورد مسئولان وزارت بهداشت با آن هم خود موضوعی جداگانه است.

خبر كوتاه بود اما پر از حرف، 2 بیمار با لباس بیمارستان در كشتزارهای جنوب تهران در حاشیه بزرگراه خلیج فارس پیدا شدند و مشخص شد كه این بیماران به وسیله كادر بیمارستان امام تهران كه بزرگترین بیمارستان دولتی كشور است به این محل آورده شده و رها شده‌اند و تنها جرمشان نداشتن پول بوده است.

تا مدتی بعد از انتشار این خبر در رسانه‌ها و سایت‌های غیر رسمی، خبرگزاری‌ها و نشریات قانونی در شوك بودند كه آیا چنین خبری صحت دارد یا مثل بسیاری از شایعات سایت‌های اینترنتی بی اهمیت است اما اولین پیگیری‌ها نشان داد كه خبری بوده است و در كوتاه زمانی صحت آن تأیید شد گر چه تا مدت‌ها مسئولان وزارت بهداشت در سكوت كامل بودند.

سكوتی كه می‌توانست دو دلیل داشته باشد اول بی خبری آنان از اتفاقاتی كه زیر چترشان افتاده و ناتوانی از پاسخگویی در برابر آن و دوم آگاهی از وقوع چنین حادثه‌ای دردناك و شرمندگی در ارائه هر گونه پاسخی كه در شأن آن باشد كه در هر دو صورت نشانه ضعف مسئولان این وزارتخانه است.

مسئولان وزارت بهداشت در ابتدا از هر گونه پاسخ به خبرنگارانی كه پیگیر صحت و سقم و جزئیات این ماجرا بودند، طفره می‌رفتند، تلفن‌های آنان خاموش بود و پیدا كردنشان سخت، معدود مدیرانی از جمله رئیس بیمارستان امام خمینی نیز كه در روز اول تلفن خود را پاسخ داد، چنین گفت: پیگیری كردیم این موضوع از بیمارستان امام نبوده است.

پاسخی كه از یك طرف نشانه تأیید صحت وقوع این حادثه بود و البته از طرف دیگر بعدها معلوم شد كه همراه با صداقت نبوده است.

خبرنگاران برای پیگیری این موضوع دست به دامان نمایندگان كمیسیون بهداشت و درمان شدند كه البته آنان هم بی خبر از همه جا هر یك بر اساس نظر شخصی خود حرفی زد، یكی انكار كرد و آن را فضاسازی سیاسی علیه وزارت بهداشت خواند و دیگری از پیگیری این موضوع در مجلس خبر داد و یكی هم از سكوت وزارت بهداشت و پاسخ ندادن مسئولان این وزارتخانه حتی به مجلس انتقاد كرد.

جالب‌تر این بود كه با تأخیر 48 ساعته وقتی كه مسئولان وزارت بهداشت به سخن آمدند،‌ هر یك چیزی گفت كه با دیگری متفاوت بود، یكی گفت، هنوز مشخص نیست بیمارستانی كه این بیماران را رها كرده است كدام بیمارستان است و دیگری از دستور وزیر بهداشت برای برخورد شدید و اشد مجازات برای خاطیان گفت و دیگری از شكایت وزارت بهداشت از خاطیان به دستگاه قضایی خبر داد.

دیگری گفت، "از 2 بیمار رها شده یكی از بیمارستان خدمات درمانی رایگان را دریافت كرده و ترخیص شده و دیگری اصلاً در بیمارستان پذیرش نشده است " و البته معلوم نیست چرا و چگونه این دو بیمار با لباس بیمارستان در بیابانهای جنوب تهران پیدا شدند و البته به گفته مسئولان وزارت بهداشت این مسئله نیز جزء ابهامات این ماجراست.

این تناقض گویی‌ها از سوی مسئولان وزارتی كه متولی سلامت مردم است موجی از نظرات مردمی را به سوی اخبار خبرگزاری‌ها از جمله خبرگزاری فارس روانه كرد كه فعلاً برای حفظ حرمت مسئولان دولتی از انتشار آنها خودداری می كنیم اما ترجیع‌بند همه آنها این بود كه مسئولان وزارت بهداشت صداقت داشته باشند، با خاطیان برخورد قاطع داشته باشند و حتی خواستار استعفای وزیر بهداشت شدند.

نكته بسیار جالب و تأمل برانگیز در اظهارات مسئولان وزارت بهداشت این بود كه یكی از آنان گفت، 3 نفر عامل این حادثه شناسایی شده‌اند كه یكی از آنها راننده آمبولانسی بوده كه این بیماران را منتقل كرده است و 2 نفر دیگر كارمندان رده پایین بیمارستان امام بوده‌اند كه از آنها شكایت كرده‌ایم.

اول اینكه چطور ممكن است یك راننده آمبولانس یا كارمند جزء بتواند بدون دستور مافوق خود چنین اقدامی را انجام دهد و چه منافعی برای این كار دارد، این مهمترین مسئله‌ای بود كه بعد از انتشار این اظهارات موجب تأسف مردم شد كه چرا همیشه چند نفر پایین دستی را محكوم می‌كنند و مسئولان بالا دست از هر گونه اتهام و پیگیری مصون هستند.

مسئولان وزارت بهداشت بالاخره یا از این حادثه بی اطلاع بوده‌اند یا با دستور یكی از مدیران حداقل در سطح بیمارستان انجام شده است، حالت سومی ندارد و در هر دو صورت باید به علت بی كفایتی در انجام مسئولیتی به این سنگینی پاسخگو باشند.

اما مسئله مهمتر این است كه از كجا معلوم كه رهاسازی 2 بیمار یا 3 بیمار از یك بیمارستان دولتی برای اولین بار است كه رخ می‌دهد، شواهد و نوع رفتار پرسنل بیمارستان‌های دولتی با مردم نشان می‌دهد كه دور از انتظار نیست كه چنین حوادثی یا شدت وحدت كم و زیاد بارها و بارها رخ داده است و از قضا و بد اقبالی مسئولان بیمارستان امام این بار خبر آن از پرده برون افتاده است و جمعی را رسوا كرده است.

دور از انتظار نیست كه این حادثه مشتی نمونه خروار باشد و این خبر تنها قله كوه یخی بزرگ است كه بخش عمده آن زیر آب مانده و دیده نمی‌شود اما چشمان باز و مسئولانی شجاع و پاسخگو در دولت، مجلس و دستگاه عدالت می‌خواهد كه به واكاوی و افشای ابعاد دقیق این ماجراها بپردازند.

و البته مهمتر از آن له شدن و از بین رفتن اخلاق و حرمت لباس سفید پزشكی و پرستاری است كه در زیر سایه سنگنین سوء مدیریت اعم از مدیریت ساختاری و بودجه فدا شده است و باید در مراسم عزای این عزیز از دست رفته سیاه پوشید. دیگر دل شیر می‌خواهد تا در چنین شرایطی مردی بیاید و از لزوم رعایت اصول اخلاق پزشكی و حفظ حرمت و كرامت بیماران و انسانها سخن بگوید.

شاید مسئولانی كه به هر دلیل دستور بیرون انداختن این بیماران را داده اند تصور می كردند كه دو بیمار معتاد،كارتن خواب و بی كس و كاری كه توی هفت آسمان یك ستاره ندارند نمی توانند شكایتی كنند و فریادشان به جایی نمی رسد و مشكلی به وجود نمی آید اما چه بداقبال بودند كه این بار خبر آن به رسانه ها راه یافت و گر نه شاید بارها تكرار شده بود و همه بی خبر.

شاید مسئولان وزارت بهداشت دلایل زیادی برای توجیه این فاجعه انسانی داشته باشند، وزارت بهداشت با كسری اعتبار 2 هزار میلیارد تومانی رو به روست و حتی توان پرداخت به موقع حقوق و كارانه پرسنل خود را ندارد، تعرفه ها غیر واقعی است و بیمه‌ها مطالبات مراكز بهداشتی و درمانی را با تأخیر 7 ماهه و بلكه بیشتر پرداخت می‌كنند و كسورات می‌زنند.

حاصل این مشكلات این شده است كه بیمارستان‌ها توان اداره خود را كه ندارند. پرسنل ناراضی هم اگر پزشك و متخصص باشند و دستش برسد زیر میزی می‌گیرد و اگر امكان گرفتن زیر میزی را نداشته باشد و از تبعیض و درآمد كم ناراضی باشد عقده خود را با بداخلاقی و تشر زدن به بیمار یا خراب كردن دستگاه‌ها و تجهیزات پزشكی و بی‌تفاوتی به سرنوشت بیمار جبران می‌كنند.

هر چه هست نظام ارائه خدمات بهداشتی و درمانی به بیماران كشور خود بیمار است. بیماری مزمنی كه دیگر كهنه شده و درمان آن كار هر كس نیست بنابراین قبول مسئولیت سنگین در وزارت بهداشت هم كار ساده‌ای نیست، پذیرفتن مسئولیت سنگینی است كه به جای پوشیدن لباس فاخر مدیریت با همه كبكبه و دبدبه آن، لزوم پاسخگویی به سلامت 70 میلیون ایرانی را در پی دارد.

مسئولان وزارت بهداشت می‌توانستند در این شرایط بحرانی حداقل با مردم صداقت داشته باشند و اگر نمی‌توانند یا نمی‌خواهند استعفا دهند حداقل از مردم سرزمینشان عذرخواهی كنند.
منبع:خبرگزاری فارس