سلامت نیوز:  در بحبوحه مشکلات و تنگناهای اقتصادی و معیشتی که هر روز بیشتر از روز قبل عرصه را بر مردم تنگ‌ می‌کند و در شرایطی که افسردگی آن چنان بر جامعه سایه انداخته که صدای وزیر بهداشت را نیز درآورده که روان‌پریشی را جدی بگیرید و در میان هزاران خبر ریز و درشتی که اغلب در جامعه پالس منفی ایجاد می‌کند.مراسم شادی تعدادی دانش‌آموز دهه هشتادی در روز معلم آن چنان نگاه مسئولان رده بالا کشوررا به خود جلب کرده که آنان را وادار به واکنش کرده است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه همدلی ،به تازگی، ویدیوهایی از رقص دانش آموزان به مناسبت روز معلم در مدارس کشور در فضای مجازی منتشر شد که از سوی کاربران شبکه‌های اجتماعی بارها و بارها مورد بازنشر قرار گرفت.

در این ویدیو دانش‌آموزان با آهنگ «جنتلمن» «ساسی مانکن»، خواننده لوس آنجلسی به رقص و شادی پرداختند. این ویدیو در فضای رسانه‌ای کشور آن چنان غوغا به پا کرد که نه تنها کاربران فضای مجازی و بسیاری از افراد جامعه بلکه مسئولان رده بالا کشور نسبت به آن واکنش نشان دادند.

واکنش مقام‌های کشور به شادی دانش‌آموزان
در نخستین واکنش رسمی به انتشار این ویدیوها، عضو مجلس خبرگان رهبری، این اتفاق را برنامه‌ای طراحی‌ شده برای تضعیف روحیه معنوی ملت ایران و برای تقویت ناهنجاری‌های اجتماعی و هنجارشکنی و مقابله با فضای ایمان و معنویت توصیف کرد.

عباس کعبی عضو خبرگان رهبری شادی دانش‌آموزان را «رقاصی در مدارس» و یک برنامه از پیش طراحی شده توصیف کرده و از «ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر» خواسته تا به این موضوع ورود کند و علیه مدارس یا دستگاه‌هایی که کوتاهی داشته‌اند اعلام جرم و به دادستانی شکایت کند.

علی مطهری، نایب رئیس مجلس شورای اسلامی نیز از جمله مقاماتی است که به ویدئوهای شادی دانش‌آموزان در روز معلم واکنش نشان داده و در واکنش به این اتفاق این ویدئوها را «کلیپ‌های رقاصی و آهنگ‌های مبتذل» خوانده و به خبرگزاری فارس گفته است که مدیران این مدارس باید برکنار شوند و در این رابطه وزیر آموزش و پرورش باید پاسخگو باشد.

مسعود ثقفی سخنگوی آموزش و پروش شهر تهران نیز با بیان این که شاداب سازی مدارس در چارچوب شرع و قانون معنا پیدا می‌کند و به هیچ عنوان مساوی با ابتذال نیست،  از لزوم شناسایی و برخورد قانونی و جدی با این عوامل خبر داده است. وی افزود: اگر عواملی خارج از قوانین مدرسه در مدرسه حضور یافته و منجر به هنجار شکنی و تخلف بشوند در صورت شناسایی برخورد قانونی و جدی خواهیم داشتاز سوی دیگر برخی کاربران مخالف دولت از فرصت استفاده کرده، این ویدئوها را به سند ۲۰۳۰ مرتبط دانسته و از وزیر آموزش و پرورش خواسته بودند به این موضوع واکنش نشان دهد.

صرف‌نظر از واکنش‌های تند برخی از مقام‌های بلند پایه کشور برای مسئولان و مدیران آن مدارس، موضوع پایکوبی تعدادی از دانش‌آموزان و واکنش مقام‌ها به این موضوع این سوال را ایجاد می‌کند که آیا در کشور ما مشکل و موضوعی مهم‌تر از شادی تعدادی دانش‌آموز وجود ندارد که برخی از مسئولین به این سرعت و با این جدیت به آن واکنش نشان دادند؟ آیا مسئولان در برخورد با دزدی‌ها، اختلاس‌ها و آسیب‌های بی‌شمار اجتماعی، اقتصادی و ... که هر روزتیتر رسانه‌ها می‌شود، به همین سرعت و جدیت عکس‌العمل نشان می‌دهند یا فقط در برخورد با شادی است که احساس مسئولیت می‌کنند؟

برخی از مردم معتقدند مسئولان با واکنش نشان دادن به شادی تعدادی دانش آموز و خط و نشان کشیدن برای برخورد با مسئولان آن مدارس، به دنبال فرافکنی برای سرپوش گذاشتن بر رانت‌ها، انحصارها و در نتیجه گرانی‌ها و اختلاس‌ها هستند و به جای پی‌گیری امورات و دغدغه‌های مردم به دنبال ترفندهای حاشیه ساز برای منحرف کردن نگاه جامعه از مسائل مهمتر هستند.

از سوی دیگر بسیاری از مردم برخلاف مسئولان، نه تنها شادی بچه‌ها در مدارس و اصولا هیچ شادی هنجارمند را خارج از عرف و قبیح نمی‌دانند، بلکه آن را نیاز گمشده مردمی می‌دانند که بیش از چند دهه است فرهنگ شادمانی‌شان‌ کمرنگ شده است. واقعیت این است که شادی به عنوان یک نیازی طبیعی مانند آب روانی است که اگر در جایی جلوی آن را سد کنند جای دیگر جریان پیدا می‌کند، جا و مکانی که شاید مطلوب همه نباشد.

برخی از مردم واکنش منفی مسئولان کشور به این موضوع را به فاصله مسئولان با نیاز واقعی جامعه گره می‌زنند و معتقدند اغلب مسئولان به ویژه مسئولان فرهنگی کشور فرسنگ‌ها با فرهنگ و نیاز واقعی جامعه به ویژه نیاز قشر نوجوان فاصله دارند، به نحوی که ساسی مانکن بهتر ازآنان رگ خواب نوجوانانی را بلد است که هزاران کیلومتر از آنها دورتر است.

همین فاصله باعث شده است که برنامه‌ها و سیاست‌های نهادهای مربوطه که با هزینه‌های کلان درصدد اجرای آن هستند، از سوی مردم با استقبال مواجه نشود، پایکوبی و مراسم شادی بچه‌های چند مدرسه نمونه روشنی از ناموفق بودن این سیاست‌هاست، چرا که این عمل و اقدام از سوی نسلی انجام شده است که فرزندان بعد از انقلاب هستند که ضمن آموزش‌های نهادهای فرهنگی در مدارس 24ساعته در صدا و سیما نیز مثلا اصلاح فرهنگی می‌شوند، اما آنان جنتلمن خود را کسی دیگر فرض می‌کنند و با آهنگ‌های او بالا و پایین می‌پرند.

موضوع دیگری که نباید نادیده گرفت رویه اشتباه نهادهای فرهنگی با موضوع شادی و موسیقی است. لغو کنسرت‌ها، تحریم موسیقی زنده در برخی شهرها، دشمنی بی پایان صداوسیما با نمایش ساز و نوازندگی و ... همه و همه پیش از آنکه نوجوانان و جوانان ما را با هنجارهای مورد نظر ما آشتی دهد، فضا را برای جولان دادن برخی از خواننده‌های آن سوی مرز - که به مذاق خیلی‌ها نیز خوش نمی‌آید- باز کرده است.

پایکوبی و شادی چند دانش‌آموز کم‌سن وسال فقط یک شادی معمولی نیست، بلکه سیاست‌های متولیان فرهنگی ما در چند دهه اخیر را نشانه گرفته است که امکانی برای ایجاد بستر شادی مردم فراهم نکرده‌اند.