پنجشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ - ۱۱:۳۸

اهواز این روزها به‌طور کامل در محاصره سیلاب است، ولی مسئولان توانسته‌اند با یاری‌گرفتن از نیروهای مردمی و نیز نیروهای مسلح، مانع نفوذ آب به شهر شوند.

گندم‌هایی که سیاه‌پوش شدند

سلامت نیوز:اهواز این روزها به‌طور کامل در محاصره سیلاب است، ولی مسئولان توانسته‌اند با یاری‌گرفتن از نیروهای مردمی و نیز نیروهای مسلح، مانع نفوذ آب به شهر شوند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ،با این حال اگرچه سیلاب نتوانسته وارد شهرها شود ولی روستاهای حاشیه شهرها به‌خصوص اهواز همچنان درگیر سیل است. یکی از این روستاها در بخش شعیبیه قرار دارد که در حاشیه شمالی شهر اهواز است. البته این منطقه از نظر تقسیمات کشوری یکی از بخش‌های زیر نظر شهرستان شوشتر است.

شعیبیه به‌طور عمده درگیر سیلابی است که ناشی از طغیان رودخانه کارون است اما در همین منطقه شاهد یکی‌شدن دو رودخانه مهم خوزستان در منطقه روستای «چنبه یک» نیز هستیم.در میانه راه به این منطقه شاهد این بودیم که روستاییان از روستای «چم العبید» در کمپی کوچک مستقر شده بودند.

چادرهای این کمپ را هلال‌احمر تامین کرده بود و شهرداری شیراز هم برای آنها، دستشویی و حمام قرارداده بود؛ ولی هنوز آب برای حمام وصل نشده بود. مردم می‌گفتند که نیروهای مردمی برای آنها وسایل بهداشتی و نیز نیروهای سپاه برای آنها، غذا آورده‌اند.

دو مهمان ناخوانده همراه سیل

با این حال بیشترین میزان نارضایتی مردم از دو مساله است: وضعیت منازل مسکونی و خسارت‌های وارد آمده به اراضی کشاورزی. با رئیس شورای روستا برای دیدن خانه‌های مردم به روستا رفتیم. خانه‌ها تقریبا تا یک متر در آب بوده و رد نم روی دیوارها به‌خوبی حاکی از این مساله است. حیاط خانه‌ها نیز که خاکی بوده حالا به محوطه‌ای کاملا گلی تبدیل شده که ممکن است تا مچ پای هر فرد را بگیرد.

در اتاق‌ها هم نم بسیار شدیدی وجود دارد، به‌گونه‌ای که ممکن است برخی از آنها به تخریب کامل نیاز داشته باشد. سیل البته با خود دو میهمان ناخوانده هم آورده است: بوی شدید لجن به‌خصوص ناشی از گل‌ولای مزارع کشاورزی و البته پشه‌هایی که به‌خصوص کودکان را هدف نیش‌ خود قرار می‌دهند.

سیل‌بندی با تنها یک محافظ

البته این وضعیت با حضور نیروهای بسیج سازندگی از استان بوشهر، کمی تعدیل شده است. این نیروها حدودا دو هفته است که در روستا حاضرند و تک‌تک خانه‌های اهالی روستا را از گل‌ولای پاک کردند.

آنها هم‌چنین با استفاده از پمپ‌هایی که خود به این منطقه آورده‌اند و نیز پمپهایی که برخی از اهالی روستا در اختیار آنها گذاشتند تلاش کردند به‌صورت مرحله‌مرحله آب را به پشت سیل‌بند روستا هدایت کنند تا آب در نهایت به رودخانه دز برگردد؛ سیل‌بندی که به گفته همین بچه‌های بسیج سازندگی در روز شکسته‌شدن فقط با یک نفر محافظت می‌شده است و اگر نیروهای بیشتری از آن محافظت می‌کردند، شاید وضعیت امروز روستا، بهتر از این می‌بود . «ایرنا‌پلاس» نوشت؛ نارضایتی دیگر نسبت به تخریب مزارع است.

در خوزستان، تا چشم کار می‌کند مزارع گندمی را می‌بینی که به‌خاطر اینکه در آب قرار گرفته‌اند، رنگشان به سیاهی تبدیل شده و به‌اصطلاح سوخته‌اند. این در حالی است که این استان حدودا یک‌ششم از کل محصولات گندم کشور را (طبق آمارنامه زراعی سال 96-95) تولید می‌کند. وضع وقتی بدتر می‌شود که بدانیم برخی از کشاورزان به‌دلیل بدقولی در پرداخت خسارت محصولات کشاورزی اراضی بیمه‌شده در سال‌های 95 و 96 که به دلایلی مثل سیل یا خشکسالی خسارت دیده بودند، امسال دیگر نسبت به بیمه اراضی خود اقدام نکردند (این صحبت را کشاورزان دیگری در منطقه حمیدیه نیز بیان کردند).

چرخه باطل اقتصادی

حال در این شرایط، مردمان روستاهای بخش شعیبیه با یک چرخه باطل اقتصادی روبه‌رو شده‌اند؛ چون بیمه ندارند، نمی‌توانند خسارتی از صندوق بیمه کشاورزی بگیرند و چون محصولی ندارند، پول دیگری هم ندارند و چون پول ندارند، نمی‌توانند به خانه‌های خود بروند و از این رو معلوم نیست تا کی قرار است در کمپ‌های خود مستقر باشند و بدون داشتن گاز، حتی برای یک وعده غذا، به کمک‌های دولتی چشم بدوزند.

در این شرایط مسئولان می‌گویند که می‌خواهند خسارت این کشاورزان را از محل ماده 12 قانون تشکیل سازمان مدیریت بحران تامین کنند؛ ماده‌ای که به دولت اجازه می‌دهد در صورت وقوع حوادث طبیعی و پیش‌بینی نشده معادل 1.2‌درصد از بودجه عمومی هر سال را خرج این حوادث کند. با این حال باید این تذکر را داد که پرداخت این خسارت باید فوری باشد؛ چرا که با آغاز فصل گرما در خوزستان، هر روز نیاز این روستاییان به منزل و سرپناه، بیشتر خواهد شد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha