ژیلا شجری در گفتوگو با فارس اظهار داشت: تأسیس و بنیان گروههای پزشكی اجتماعی پس از ادغام وزارت بهداشت و درمان صورت گرفت و شكلگیری این گروه به این دلیل بود كه بخشی از آموزش دانشجویان پزشكی را در جامعه بر عهده گیرد چرا كه زمینه آموزش دانشجویان پزشكی در كلاسهای درس و آزمایشگاهها بود در حالی كه بخش عمدهای از كار این گروه كه در جامعه صورت میگرفت مغفول مانده بود.
وی افزود: جای خالی آموزش دانشجو در جامعه احساس میشد لذا دانشجویان پزشكی اجتماعی در مراكز بهداشتی- درمانی روستایی و خانههای بهداشت حضور یافتند كه در این زمینه البته در ابتدا دانشگاهها مشكل داشتند اما حالا حل شده است.
شجری تصریح كرد: هدف حضور دانشجویان پزشكی اجتماعی در این زمینه این بود كه دانشجو در طول آموزش خود با مسائل سلامت مردم آشنا و روی افزایش دانش سلامت مردم و نحوه زندگی آنها متمركز شود. همچنین پژوهشهایی كه عمدهترین آنها آشنایی با وضعیت سلامت مردم یك منطقه است نیز محقق شود تا وقتی دانشجو پزشك و وارد فیلد درمان شد نیازهای سلامت آن جمعیت را بداند و برای رفع آن نیازها خدمات ارائه دهد.
وی با بیان اینكه در حال حاضر در بیشتر بخشهای پزشكی اجتماعی، تربیت رزیدنت داریم خاطر نشان كرد: با این وجود متأسفانه دستیارانی كه تربیت میشوند جایگاه كاری بعدیشان در جامعه مشخص نیست و متأسفانه به خوبی از توانمندی این گروه در جایگاه خودشان استفاده نمیشود.
رئیس انجمن علمی آموزش پزشكی ایران گفت: این موضوع از ضعیف بودن دیدگاه سلامت محور در بین مسئولان بهداشتی و درمانی كشور و پررنگ بودن دیدگاه درمان محور برای آنها ناشی میشود در حالی كه معضل كشور ما خدمات سلامت محور و پیشگیرانه است.
وی یادآور شد: رسالت متخصصان پزشكی اجتماعی این است كه روی سلامت مردم تأكید میكنند و در مرحله بعد به درمان فكر میكنند. متخصصان پزشكی اجتماعی هنوز در كشور یك درمانگاه اختصاصی آموزش پزشكی اجتماعی ندارند و مجبورند برای آموزش بالینی در كنار متخصصان دیگر حضور یابند.
نظر شما