سلامت نیوز:«مامان بزرگ چرا با ما بیرون نمیایی؟ چرا این‌قدر بی‌حوصله‌ای؟»، «اگر پیر‌شم تنها می‌مونم. این منو می‌ترسونه»، «مامان هیچ كاری نمی‌شه برای مامان‌بزرگ كرد كه بهانه‌گیری نكنه؟»، «پدرم به‌تازگی فوت كرده و مادرم تنها زندگی می‌كنه، دائم نگران تنهایی او هستم» و... .

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه جام جم، این گفت‌وگو‌ها برای خانواده‌هایی كه با پدر یا مادر سالمند خود زندگی می‌كنند بسیار آشناست. در چنین شرایطی بسیار پیش می‌آید كه اعضای جوان‌تر خانواده دلشان خواسته برای ساعتی مامان‌بزرگ و بابابزرگ در خانه‌شان نباشد.

از طرفی فرزندان نیز همیشه نگران والدین تنها و سالمند خودشان هستند كه چه می‌كنند و كجا می‌روند، ای كاش جایی بود كه می‌شد ساعتی را آنجا بگذرانند.

ولی این داستان، روی دیگری هم دارد و آن توجه به نیازهای خود سالمند است.این كه گمان كنیم سالمندان عمر خود را كرده‌اند و دیگر كاری از دست‌شان برنمی‌آید، تصوری نادرست است. بسیاری از هنرها و فنون هستند كه فرصت یادگیری آنها در طول زندگی فراهم نشده است و در میانسالی و سالمندی می‌توان آنها را فرا گرفت و از این فراگیری لذت برد‌. در واقع سال‌های تنهایی و دوری از فرزندان می‌تواند فرصتی باشد برای یادگیری مهارت‌ها و هنرهایی كه آرزویش را داشته‌اند.

حتی این سؤالات ممكن است به ذهن فرزندان نیز خطور كند كه برای پدر و مادرمان چه كارهایی می‌توانیم انجام دهیم كه هم خودمان راحت باشیم و هم روحیه شاد آنها را حفظ كنیم؟  این دغدغه‌ها در كشورهای توسعه‌یافته و پیشرفته بسیار مورد توجه قرار گرفته و مراكزی برای كمك به رشد این گروه از جامعه تاسیس شده است. مسؤولان ما نیز باید توجه بیشتری را به جمعیت سالمند جامعه معطوف كنند، به‌ویژه آن‌كه جمعیت ما رو به پیری است.

خوشبختانه در ایران نیز چنین مراكزی درحال پا گرفتن است، اما نیاز به گسترش و بالندگی بیشتری با جذب سرمایه‌گذاری بیشتر در این حوزه دارد‌. تاسیس مكان‌هایی تحت عنوان «مهد بزرگسال» یا «پاتوق سالمندی» که کارکردی متفاوت از خانه سالمندان دارد، می‌تواند به سالمندان كمك كند تا كارآمد شوند و گمان نكنند كاری نمی‌توانند بكنند و منتظر مرگ باشند.

  فرد میانسال و سالمند در چنین مكانی می‌تواند سرویس‌های متفاوت بگیرد. ورزش كند،‌ فیزیوتراپی شود، كاردرمانگر عملكرد او را بهتر كند، روان‌شناس آماده مشاوره دادن به اوست، از نظر پزشكی نیز چك می‌شود و... .به این ترتیب می‌توان دوره سالمندی را با وجود چنین مراكزی، وقت زندگی دانست؛ یك زندگی جدید كه با شادی‌ها و توانمندی‌های خودش شروع می‌شود. 

نباید نگران تنهایی سالمندمان باشیم و ناگزیر از این كه نمی‌تواند ما را همراهی كند،‌ برنامه‌مان را لغو كنیم یا به اصرار، او را همراه ببریم. با كمك این مراكز، سالمند می‌تواند زمانش را به آموزش بگذراند و دیگر اعضای خانواده از برنامه‌شان با خیال راحت لذت ببرند.