رئیس هیأت مدیره انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران با بیان اینکه «بهزیستی امکانات مناسبی برای نگهداری کودکان ندارد»،گفت:« قاضی این امکان را دارد با بررسی شرایط روانی و اجتماعی والدین، در صورت عدم صلاحیت از والدین سلب مسئولیت نماید.اگر خط 123 برای گزارش کودک آزاری گذاشته شده است و اگر سازمان بهزیستی هزینه اورژانس های اجتماعی را پرداخت می کند چرا باید کودک شکنجه شده توسط والدینش، مجددا به خانواده اش تحویل داده شود؟!»

صلاحیت روانی پدر نیما مورد بررسی قرار نگرفت/ بعضی از مادریاران در بهزیستی، کودکان را آزار می‌دهند!
سلامت‌نیوز: رئیس هیأت مدیره  انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران با بیان اینکه «بهزیستی امکانات مناسبی برای نگهداری کودکان ندارد»،گفت:« قاضی این امکان را دارد با بررسی شرایط روانی و اجتماعی والدین، در صورت عدم صلاحیت از والدین سلب مسئولیت نماید.اگر خط 123 برای گزارش کودک آزاری گذاشته شده است و اگر سازمان بهزیستی هزینه اورژانس های اجتماعی را پرداخت می کند چرا باید کودک شکنجه شده توسط والدینش، مجددا به خانواده اش تحویل داده شود؟!»

مصطفی اقلیما در گفتگو با خبرنگار سلامت نیوز اظهار داشت:« خانواده معلولی از علت‌ها است و اگر خانواده به جایی برسد که دست به کودک آزاری بزند باید این موضوع بررسی شود که چه عاملی باعث شده که والدین کودک دست به چنین کاری بزند؟ فردی که از نظر روحی و روانی شرایط خوبی داشته باشد آزارش به مورچه هم نمی رسد چه به اینکه بتواند بلایی بر سر فرزند خود بیاورد که راهی بیمارستان شود! همه عوامل تاثیرگذار بر والدین که منجر به کودک آزاری شده است باید بررسی شود چرا که عوامل هر روز به وجود می آیند.»

وی افزود:« «متاسفانه در جامعه ما به جای حل مساله به پاک کردن صورت مساله می‌پردازند.در خصوص هانیه کودکی که اخیرا توسط ناپدری خود مورد آزار و شکنجه شدید قرار گرفته بود باید بررسی شود که چرا مادر این کودک مجبور به ازدواج با چنین مردی شده است و یا چرا مادر هانیه خود چنین شرایطی را داشته است چرا از وی حمایت نشده است تا به چنین روزی نرسد و مجبور شود با کسی بدتر از شرایط خودش ازدواج کند؟»

رئیس هیأت مدیره  انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران اصریح کرد:« ناپدری هانیه مقصر بود و باید زندانی می شد اما باز بعد از بی سرپرست شدن این مادر و دختر چه بلایی سر این دو می آید؟ چه کسی و چه سازمانی از او حمایت می‌کند و خرج زندگی وی را تامین می کند؟ آیا دادستانی، بهزیستی و یا کمیته امداد در این رابطه کاری انجام دادند و وی را حمایت کردند؟ هانیه به بهزیستی تحویل داده شد اما آیا کودکانی که در این مکان نگهداری می شوند آینده خوبی خواهند داشت؟»

وی یادآور شد:« همه می دانیم که فرهنگ مردم کشور ما به گونه ای است که هیچ گاه برای ازدواج به سراغ دختر پرورشگاهی نمی روند و اگر هم این دختر شرایط ازدواج داشته باشد فرهنگ جامعه ما به گونه‌ای است که با این افراد برخورد مناسبی صورت نمی گیرد و به روح و روان این دختران آسیب وارد می شود. در کشورهای دیگر وقتی خانواده ای سرپرستی کودکی را به عهده می‌گیرد همه کودک را به عنوان فرزند آن خانواده قبول می‌کنند اما در جامعه ما فرهنگ مردم به گونه ای است که به این کودکان به چشم کودک بی‌کس و کار نگاه می کنند و حتی برخی از خانواده هایی که سرپرستی کودکی را به عهده می گیرند بعد از یک یا دو سال کودک را تحویل می‌دهند و از خود سلب مسئولیت می کنند.»

اقلیما تاکید کرد:« از طرفی بهزیستی امکانات مناسبی برای نگهداری کودکان ندارد و برخی از مادریارانی که وظیفه نگهداری از تعداد زیادی کودک را دارند خود حوصله کنار آمدن با بچه ها را نداشته و رفتار مناسبی با کودکان ندارند در نتیجه اگر کودک تحویل پدر و مادرش شود بهتر از این است که از یک غریبه آزار ببیند و با وی بدرفتاری شود.»

وی ادامه داد:«دولت‌ها موظفند وضعیت خانواده را بررسی کنند و شرایط مناسب برای زندگی افراد بوجود آورند تا آنها به خاطر فقر و بیکاری و بسیاری عوامل دیگر دست به کودک آزاری نزنند و یا مادر خانواده مجبور به ازدواج با کسی که صلاحیت ندارد نشود.بچه ها آینده ساز جامعه هستند و باید شرایط مناسب زندگی را داشته باشند تا بتوانند برای جامعه خلاقیت داشته باشند و مفید واقع شوند ولی آیا با این امکانات موجود در بهزیستی چنین شرایط برای کودکان مهیا می شود؟متاسفانه مشکل اصلی این است کاری که باید انجام گیرد را انجام نمی دهند و هر یک عیب کار را به گردن دیگری می اندازند.»

وی گفت:«در خصوص نیما کودک آزار دیده دیگری که توسط والدین خود شکنجه شده بود و تحویل خانواده اش شد باید گفت که قاضی بدون بررسی شرایط اجتماعی و روانی والدین وی، رای صادر کرد در صورتی که از یک طرف کمیسیون پزشکی بایستی صلاحیت پدر وی را از نظر روانی بررسی می کرد و از طرف دیگر صلاحیت اجتماعی وی از نظر مددکاران اجتماعی بررسی و تایید میشد سپس رای صادر و کودک تحویل خانواده اش داده می‌شد.مشکل ما این است که زیربناها را برای اجرای قانون و فرهنگ جامعه را از نظر تفکری درست نکرده ایم و ضابطه مند عمل نمی‌کنیم.»

رئیس هیأت مدیره  انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران  افزود:« این همه قوانین نوشته شده اما اگر مکان مناسبی برای نگهداری کودک وجود نداشته باشد قاضی تشخیص می دهد که کودک باید تحویل خانواه اش شود و سازمان بهزیستی باید امکانات مناسب برای نگهداری کودک را داشته باشد و چطور امکان دارد کودکی را از خانواده اش جدا کنیم اما خود مکان مناسبی برای نگهداری کودک نداشته باشیم تا کودک احساس کند که در میان خانواده اش زندگی می‌کند.»

رئیس هیأت مدیره  انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران تاکید کرد:«طبق قانون کودک بایستی به خانواده اش تحویل داده شود اما قاضی این امکان را دارد با بررسی شرایط روانی و اجتماعی والدین، در صورت عدم صلاحیت از والدین سلب مسئولیت نماید.اگر خط 123 برای گزارش کودک آزاری گذاشته شده است و اگر سازمان بهزیستی هزینه اورژانس های اجتماعی را پرداخت می کند چرا باید کودک شکنجه شده توسط والدینش، مجددا به خانواده اش تحویل داده شود؟!»

وی خاطر نشان کرد:«بایستی در قانون قید شود که قاضی تنها تصمیم گیرنده نیست و اگر والدین از نظر روانی و یا اجتماعی مشکل دارند از آنها سلب مسئولیت شود و تا زمانی که روانپزشک و مددکار اجتماعی والدین کودک را از نظر روانی و یا اجتماعی تایید نکرده اند نباید قاضی رای صادر کند.»

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha