این روزها در حالی شاهد افزایش آمار طلاق و خشونت‌های خیابانی و خانگی و کاهش سن شروع اعتیاد در میان زنان جامعه هستیم که سال‌هاست کسی در مورد پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی صحبت به عمل نمی‌آورد و حداقل اقدام موثری در این رابطه صورت نمی‌گیرد، هرچند که مسائلی مانند فقر، بیکاری، مهاجرت ناشی از مشکلات معیشتی و ... بر سر جامعه ما سایه افکنده، اما آموزش مهارت‌های اجتماعی به فرزندانمان را ندادیده می‌گیریم.

رشد آسیب‌های اجتماعی زنان در سکوت قانون

سلامت نیوز:این روزها در حالی شاهد افزایش آمار طلاق و خشونت‌های خیابانی و خانگی و کاهش سن شروع اعتیاد در میان زنان جامعه هستیم که سال‌هاست کسی در مورد پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی صحبت به عمل نمی‌آورد و حداقل اقدام موثری در این رابطه صورت نمی‌گیرد، هرچند که مسائلی مانند فقر، بیکاری، مهاجرت ناشی از مشکلات معیشتی و ... بر سر جامعه ما سایه افکنده، اما آموزش مهارت‌های اجتماعی به فرزندانمان را ندادیده می‌گیریم.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ملی ،به بیان دیگر باید فرزندان ما توان مقابله با پیچیدگی‌های مسائل جامعه را داشته باشند. اینکه صرفا به خانمی چرخ خیاطی بدهیم، او را توانمند نکرده‌ایم. باید زنان در دوران مهدکودک، مدرسه و دانشگاه توانمند شوند، به گونه‌ای که خود و جامعه را بشناسند و از کمبودها و کاستی‌های خود باخبر شوند. باید زنان جامعه بدانند که می‌توانند با توانایی‌هایشان چه کارهایی را انجام دهند.

بنابراین ما اگر پیشگیری سطح یک را داشته باشیم می‌توانیم کمک کنیم که جوانان ما رفتارهای مناسب اجتماعی داشته باشند. ما پیشگیری سطح دو را هم نداریم. یکی از مسائلی که بسیار کمک‌کننده است، حضور مددکار اجتماعی در مدارس است. اینکه اگر کودکی پرخاشگر و گوشه‌گیر است و تفاوت‌هایی دارد، باید مسائل او از همان دوران کودکی دیده شود.

از این رو مددکاران اجتماعی به دلیل تجربه و تخصصی که دارند می‌توانند مداخلات مناسبی در خانواده و در ارتباط با کودک داشته باشند و او را به مراکز خدماتی و حمایتی و درمانی ارجاع دهند، اما ما در این زمینه خلاهایی داریم. پیشگیری سطح سه هم که به اندازه کافی نیست.مساله زنان و کودکان جدا از هم نیست.

وقتی دختری در سن 13 سال مطابق قانون مجلس می‌تواند ازدواج کند، مسئولیت کیفری داشته باشد و نقش مادری و همسری را بر عهده بگیرد، طبیعی است که نمی‌توانیم این دو گروه را از هم جدا کنیم.

اگر ما امروز راهکارهایی برای کمک به زنان آسیب‌دیده داشته باشیم، کار مناسب و پاسخگویی نیست. به دلیل اینکه عقبه و تجربیات نامناسب هنوز وجود دارند. وقتی که شادی و نشاط به اندازه کافی در جامعه وجود ندارد، به نوعی به آسیب‌های اجتماعی دامن می‌زند. وقتی خروج زن با اجازه همسری است که او را ترک کرده است.

وقتی اجازه همسر برای عمل جراحی لازم است. وقتی قرار است دختر جوان کافه برود و فوتبال ببیند، او را محروم می‌کنند. در واقع ما نتوانستیم طی این سال‌ها امکاناتی را برای زنان فراهم کنیم و کاستی‌هایی را در این حوزه ببینیم. یکی از مسائلی که امروز افزایش پیدا کرده زگیل تناسلی است.

آیا برای رفع آن فکری شده است؟ آیا این امکان وجود دارد که دختران نوجوان ما علیه این ویروس واکسینه شوند؟ بنابراین دوباره تاکید می‌کنم ما نمی‌توانیم حوزه کودکان و زنان را جدا از هم ببینیم.

تاکنون اینها را جدا از هم دیدیم که آسیب‌های اجتماعی افزایش یافته‌اند. باید زیرساخت‌ها را درست کنیم تا دختران در چارچوب‌های مناسبی رشد کنند. اگر این مورد را لحاظ نکنیم و یک دفعه به پیشگیری سطح سه برسیم، آسیب‌های اجتماعی در ایران افزایش پیدا می‌کنند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha