نگرانی از شیوع كرونا از خود این ویروس و بیماری‌اش بیشتر شده است و در این شرایط وضعیت سلامت كادر درمانی كشور اهمیت بسزایی دارد زیرا اگر تیم‌های درمانی ما آسیب ببینند آن وقت چه كسی به داد مردم خواهد رسید؟ از سوی دیگر پرسش این است كه اگر تیم درمانی پس از پایان كار خود به خانه و به میان خانواده بروند ممكن است خانواده خود را مبتلا كنند؟ این موارد و پیگیری حس و حال تیم درمانی بهانه‌ای شد تا با اعضای تیم درمانی در نقاط مختلف كشور گفت‌وگو كنیم.

حفاظت از خط مقدم

سلامت نیوز:نگرانی از شیوع كرونا از خود این ویروس و بیماری‌اش بیشتر شده است و در این شرایط وضعیت سلامت كادر درمانی كشور اهمیت بسزایی دارد زیرا اگر تیم‌های درمانی ما آسیب ببینند آن وقت چه كسی به داد مردم خواهد رسید؟ از سوی دیگر پرسش این است كه اگر تیم درمانی پس از پایان كار خود به خانه و به میان خانواده بروند ممكن است خانواده خود را مبتلا كنند؟ این موارد و پیگیری حس و حال تیم درمانی بهانه‌ای شد تا با اعضای تیم درمانی در نقاط مختلف كشور گفت‌وگو كنیم.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه اعتماد ، روز چهارشنبه در صفحه 7 «اعتماد» با پزشكان و پرستارانی از تهران صحبت كردیم. این پرسش‌ها را از دكتر «احمدرضا رفیعی‌زاده»كه یكی از پزشكانی است كه در خوزستان این روزها با مردمی سر و كار دارد كه هم نگران هستند و هم با نشانه‌هایی از ابتلا به ویروس كرونا به مراكز درمانی مراجعه می‌كنند، مطرح كردیم. پاسخ‌های رفیعی‌زاده می‌تواند حال و هوای كسانی را ترسیم كند كه این روزها در خط مقدم مواجهه و مبارزه با كرونا قرار دارند.
 
به عنوان یك پزشك كه در خط مقدم مبارزه با بیماری كرونا هستید چه حس و حالی دارید؟
روزانه خطر ابتلا به ویروس‌های متفاوت برای پزشكان، پرستاران و تیم‌های درمانی وجود دارد و این كار هر روز پزشكان و پرستاران است. به ویژه در حال حاضر به دلیل سرمای هوا احتمال شیوع آنفلوآنزا بالاتر است و همچنین كشندگی ویروس‌های دیگر نسبت به كرونا بیشتر است اما به سبب فضایی كه در جامعه شكل گرفته است، ویروس كرونا پررنگ‌تر شده و كار پرستاران و پزشكان به همان نسبت بیشتر.


در این شرایط قطعا خانواده‌های شما كادر درمان هم نگرانی مضاعف دارند. هم نگرانِ خود شما و هم نگران انتقال بیماری به اعضای خانواده. خانواده با شما چطور رفتار می‌كنند؟
بله، هر كدام از ما خانواده‌ای داریم و اگر مبتلا به كرونا باشیم، بعد از اتمام شیفت و برای استراحت به خانه می‌رویم و به دلیل انتقال سریع این ویروس، خانواده را نیز مبتلا می‌كنیم. بیشتر پدر و مادرها به دلیل سن بالا یك بیماری زمینه‌ای مانند دیابت یا بیماری قلبی دارند و به همین دلیل برخی از همكاران و حتی خود من، خود را قرنطینه كرده‌ایم. اما اكثر همكاران چنین امكانی را ندارند و مجبورند بعد از اتمام شیفت برای استراحت به خانه بروند و در كنار خانواده باشند و به همین دلیل برخی از همكاران بعد از ابتلا به ویروس كرونا خانواده‌های‌شان را نیز درگیر كرده‌اند.

خانواده‌ها اصرار دارند كار را ادامه ندهیم یا از كار انصراف دهیم زیرا هیچ وسیله پیشگیری استانداردی در بیمارستان وجود ندارد. البته ما سعی می‌كنیم خانواده و اطرافیان را آرام كنیم، در صورتی كه می‌دانیم شرایط نرمال نیست اما به آنها می‌گوییم همه‌چیز خوب و تحت كنترل است. در شرایط نبود امكانات و بالا رفتن آمار مبتلایان كادر درمانی، برخی از همكاران تمایل ندارند در این شرایط در بیمارستان حضور داشته باشند مانند برخی دانشجویان پرستاری، پرستار‌ یا دستیار تخصصی اما تحدید می‌شوند به اینكه ما شما را تجدید بخش می‌كنیم و مجبور می‌شوند كار خود را ادامه دهند.


به عنوان یك پزشك فكر می‌كنید ترس از این بیماری، بیشتر از خود بیماری شده؟
جامعه ما، جامعه آسیب‌پذیری است. بیماری‌های زمینه‌ای در ایران بسیار زیاد است یعنی اگر بخواهیم افراد40 تا 50 سال یا حتی جوانان را در نظر بگیریم، به دلیل روش زندگی نادرستی كه دارند باعث شیوع بیماری‌هایی شده ‌است كه سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌كند مانند دیابت، فشار خون، بیماری‌های قلبی، سرطان‌های مختلف و... ویروس كرونا به خودی خود كشندگی پایینی دارد اما بیماری‌های زمینه‌ای باعث شده جمعیت زیادی را درگیر كند.

علت اصلی ترس از ویروس كرونا عدم اطلاع‌رسانی درست دولت است و جالب است كه با این بیماری سیاسی برخورد می‌شود مثل آنچه گفته‌اند «از شنبه همه‌چیز به روال عادی برمی‌گردد» در صورتی كه اگر كسی بخواهد به صورت علمی با این قضیه برخورد كند، این‌گونه صحبت نمی‌كند. اسم روزنامه شما است؛ بزرگ‌ترین ترس مردم ناشی از بی‌اعتمادی است؛ اگر شخصی چندبار به شما دروغ بگوید شما دیگر نمی‌توانید به او اعتماد كنید.

به نظر من50 درصد از ترس جامعه به دلیل بی‌اعتمادی است؛ یعنی مردم فكر می‌كنند شرایط از آن چیزی كه اطلاع داده می‌شود بدتر است و واقعا هم همین‌طور است. در حال حاضر وزارت بهداشت 3 مورد را در شیراز اطلاع‌رسانی كرده است، در صورتی كه تا الان فقط بیمارستان علی اصغر 50 مورد مشكوك به كرونا بستری هستند كه هنوز جواب آزمایش آنها نیامده است.

همیشه دلیل ترس ناآگاهی است؛ به عنوان مثال اگر من بدانم در تهران میزان شیوع 20 درصد است، می‌توانم یك حساب و كتابی در نوع برخورد خود داشته باشم. اگر هدف این است كه ترس را در جامعه كاهش دهیم، باید آگاهی را بالا ببریم. البته منظور از آگاهی صرفا روش پیشگیری نیست، بلكه آگاهی از شرایط بیماری است. زمانی كه ما شرایط را به‌طور دقیق بدانیم، آرامش نیز برمی‌گردد.


كمبود امكانات شرایط را بدتر می‌كند به عنوان مثال 3 روز است كه كیت‌هایی به دست ما رسیده و ای‌ كاش ساز و كاری وجود داشت كه می‌توانست تست را به‌طور سریع انجام داد و نتیجه گرفت. در حال حاضر تا مریض درایو سیو نشود از او تست كرونا گرفته نمی‌شود و اگر شیوع این بیماری به حد بالایی رسید ما حتی تختخواب به اندازه كافیدر‌ای سیوها نداریم از اینها گذشته خیلی از شهرستان‌ها اصلا كیت‌های مربوط به تست ندارند و این كمبود امكانات شرایط را بدتر می‌كند؛ منظور از امكانات فقط امكانات درمانی نیست ما امكانات اولیه هم نداریم؛

مثلا كرونا به دلیل اینكه علایم اولیه آن مانند سرماخوردگی است، افراد در ابتدا به درمانگاه مراجعه می‌كنند و هیچ‌كدام از پرسنل درمانی، درمانگاه وسایل پیشگیری ندارند و این خطر را دو چندان می‌كند. البته مردم هم رعایت نمی‌كنند اگر ووهان چین را تعطیل می‌كنند همه در خانه‌های ‌خود می‌مانند اما در اینجا به محض تعطیل شدن مدارس، جاده‌های شمال شلوغ می‌شود. یعنی یك فقر فرهنگی دست به دست فقر اطلاعاتی داده است و این فقر اطلاعاتی یا به دلیل این است كه دولت نمی‌تواند اطلاعات درست و دقیق را جمع‌آوری كند یا نمی‌خواهد به اطلاع عموم برساند.


جامعه ما، جامعه آسیب‌پذیری است. بیماری‌های زمینه‌ای در ایران بسیار زیاد است یعنی اگر بخواهیم افراد40 تا 50 سال یا حتی جوانان را در نظر بگیریم، به دلیل روش زندگی نادرستی كه دارند باعث شیوع بیماری‌هایی شده ‌است كه سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌كند مانند دیابت، فشار خون، بیماری‌های قلبی، سرطان‌های مختلف و... ویروس كرونا به خودی خود كشندگی پایینی دارد اما بیماری‌های زمینه‌ای باعث شده جمعیت زیادی را درگیر كند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha