سلامت نیوز: پژوهشگران استرالیایی در مطالعات خود به تفاوت‌های مهمی در نحوه عملکرد سیستم ایمنی بدن در موش‌های نر و ماده برخورد کردند که نشان می‌دهد، نظارت سلول‌های T در کنترل واکنش سیستم ایمنی در نرها بیشتر از ماده‌ها است.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از سیناپرس، مطالعه بافت چربی احشایی در موش‌ها، نشان دهنده تفاوت‌های اساسی در قدرت سیستم ایمنی آن ها است. بافت چربی احشایی، نوعی بافت است که در ناحیه شکم و اطراف اندام‌های مختلف وجود دارد. این بافت چربی بیشتر اطراف غده‌های جنسی در تخمک‌های موش‌های ماده و بیضه‌های موش‌های نر را احاطه کرده است.

بر اساس مطالعات جدید مشخص شد بافت چربی احشایی اطراف غده‌های جنسی موش‌های نر، دارای سلول‌های T نظارتی بیشتری نسبت به موش‌های ماده است. این سلول‌ها در کنترل واکنش سیستم ایمنی به سلول‌های خودی و خارجی نقش دارند و از این طریق، بدن را از بیماری‌های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید یا لوپوس محافظت می‌کنند.

    تاکنون در آزمایش‌های بالینی بیشتر از  داوطلبین مرد استفاده می‌شد اما در حال حاضر مشخص‌شده است که حساسیت به بیماری و واکنش به داروها در مردان و زنان متفاوت است. در این زمینه، در آینده استفاده از داروهای مسکن مجزا برای مردان و زنان امکان‌پذیر است.

سلول‌های T نظارتی در بافت چربی احشایی موش نر نیز یک فنوتیپ یا صفت فیزیولوژیکی، پارامترهای عملکردی و الگوی بیان ژن را در مقایسه با سلول‌های T نظارتی در بافت چربی احشایی موش ماده نشان می‌دهند.

دکتر آژیت وستان دهاکومار (Ajith Vasanthakumar) از گروه میکروبیولوژی و ایمونولوژی، انستیتوی عفونت و ایمنی پیتر دوئرتی (Peter Doherty) دانشگاه ملبورن استرالیا در این رابطه می‌گوید: «ما بیان ژن‌های التهابی بالایی را در بافت چربی احشایی موش نر پیدا کردیم. تعداد خاصی از سلول‌های استرومائی که باعث تولید سیتوکین IL-33 می‌شوند، منحصر به بافت چربی احشایی نر هستند.»

دکتر وستان دهاکومار در ادامه توضیحاتش اظهار داشت: «ازلحاظ تاریخی در علم پزشکی، بافت چربی احشایی به‌سادگی به‌عنوان یک ذخیره کننده انرژی در نظر گرفته می‌شد. بااین‌حال، تعداد زیادی از تحقیقات، عملکرد غدد درون‌ریز آن را برجسته کرده و از دید دیگری به آن نگاه می‌کنند. بافت چربی احشایی دارای عملکرد غدد درون‌ریز است، به این معنی که چربی‌ها و هورمون‌هایی را ترشح می‌کنند که در تعادل انرژی و سوخت‌وساز بدن نقش اصلی را دارند.»

مردان (در نمونه مشابه موش‌های نر آزمایشگاهی) نسبت به بیماری‌های متابولیکی مانند دیابت نوع 2 بیشتر مستعد هستند. دکتر وستان دهاکومار توضیح داد: «این مسئله با التهاب بیشتر بافت چربی در مردان در مقایسه با زنان مرتبط است که دوباره در نمونه مشابه موش آزمایشگاهی نیز دیده می‌شود. بالاخره ما نشان دادیم، بافت چربی انسان، سلول‌های T نظارتی از فنوتیپی مشابه نمونه موجود در موش‌ها را در خود جای‌داده است.» بنابراین، این احتمال وجود دارد که تفاوت در توزیع سلول T نظارتی در بافت چربی احشایی موش‌های نر و ماده مشاهده شود.

این تحقیق، هنگام انجام پژوهش‌ها، پیامدهایی را برای نحوه انجام آزمایش‌ها با مدل‌های حیوانات در مورد بیماری‌ها نشان می‌دهد. به‌عنوان‌مثال هنگام مطالعه بیماری متابولیک، بیشتر از موش‌های نر استفاده می‌شود. این مطالعه حاکی از آن است که یافته‌ها و نتایج چنین آزمایشی، برای نرها و ماده‌ها به یک اندازه خوب نخواهد بود.

دکتر وستان دهاکومار در توضیح تفاوت برخی نتایج در مردان و زنان اعلام کرد: «تا این اواخر، برای آزمایش‌های بالینی بیشتر از مردها استفاده می‌شد اما در حال حاضر مشخص‌شده است که حساسیت به بیماری و واکنش به داروها در مردان و زنان متفاوت است. در این زمینه، در آینده استفاده از داروهای مسکن مجزا برای مردان و زنان امکان‌پذیر است.»

در انتها دکتر وستان دهاکومار اعلام کرد: «در ادامه تحقیقات و در فاز جدید، ما به بررسی نقش هورمون‌های جنسی در متابولیسم و سایر بیماری‌های التهابی و خود ایمنی خواهیم پرداخت.»

شرح کامل این پژوهش‌ و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله طبیعت (Nature) به چاپ رسیده و قابل‌دسترس است.