پروفسور نیکولا پونیو از دانشگاه پلی تکنیک تورینو از مدتی قبل درحال آزمایش و تحقیق درخصوص تولید فیبرهای کربنی است. عملکرد این فیبرها شبیه توانایی مرد عنکبوتی در فیلم تخیلی استن لی است.  درصورتی که این پروژه به نتیجه برسد می تواند تحولی در عرصه فضانوردی بوجود آورد.

این تحقیق براساس یک طرح بین المللی که نخستین بار در 1960 توسط یوری آرتسوتانوف روسی در خصوص آسانسورهای فضایی مطرح شد، دنبال می شود.

بر اساس گزارش وزنامه لارپوبلیکا، پروفسور پونیو درباره عملکرد این ابزار اظهار داشت : "عملکرد این ابزار بسیار ساده است. در حقیقت در این پروژه درباره کابلی بررسی صورت می گیرد که از زمین بطرف فضا پرتاب شده است و می تواند در این فاصله طولانی در برابرجاذبه زمین مقاومت کند چرا که نیروی شتاب اولیه آن از نیروی جاذبه بیشتر است. سیستم کابل هایی که به کمک آن می توان آسانسورها را حرکت داد، دقیقا در این مورد نیز اجرا می شود. با استفاده از این سیستم  امکان ارسال مواد مورد نیاز فضانوردان به مدار با هزینه ای بسیار کمتر از روش کنونی میسر می شود. "

وی افزود: "از بین طرح های دیگری که برای کوتاه کردن فاصله زمین تا فضا مطرح شده اند، این آسانسور می تواند در میدان جاذبه زمین بطور خودکار روشن شود، بنابراین هزینه تامین انرژی آن زیر صفر و بدون آلودگی است."

ابزار لازم برای این ساختار،  به ویژه فیبرهای کربنی که 50 هزار برابر از یک تار موی انسان کوچکتر بوده و 100 برابر از فیبرهای فولادی قوی تر هستند، توسط متخصصان فناوری نانو ارائه می شود. 

برای دستیابی به این فناوری، حداقل 10 سال تحقیقات نیاز خواهد بود. یکی از مهترین دشواری های این پروژه، قابلیت استفاده دوباره و سریع از این فیبرها است. در حقیقت این فیبرها که همانند رد پا روی شن ساحل که با هربار رسیدن موج دریا به ساحل پاک می شوند، پس از هربار استفاده از بین می روند.